Drie wedstrijden op rij met twee nederlagen en een gelijkspel, maar vooral met tranentrekkend slecht voetbal, noopten onze trainer om tegen Omroep Gelderland te verkondigen dat NEC momenteel even in een ‘dipje’ zit. Een interessant woord, dipje. Volgens de Dikke van Dale betekent de term dipje: 1. een dipsaus, of 2. een geestelijke inzinking van korte duur. We nemen voor het gemak maar even aan dat Rogier met zijn uitspraak de tweede definitie aanroept. Althans, wij zien onze spelers op de training niet door een kniehoge zee van guacamole sleuren.
Een geestelijke inzinking van korte duur dus. De toevoeging ‘van korte duur’ is natuurlijk cruciaal hier, anders zou het immers een onvervalste dip zijn. En een dip, dat willen we niet. Dat roept angstwekkende beelden op van een diep dal, of wellicht zelfs een bodemloos ravijn. Maar een dipje, dat klinkt nog relatief vriendelijk. Het voelt als een kleine tijdelijke tegenslag waar je jezelf wel weer overheen kunt tillen. Kop op, effe de schouders eronder, hup met die schup, en wat dies meer zij.
Tuurlijk, voorafgaand aan dit dipje deden we het een aantal wedstrijden op rij best aardig. Wat heet, de klinkende 7-0 zege op Helmond Sport liet ons even dromen dat het lek boven was en dat NEC alsnog mee kon doen om de bovenste plekken. De realiteit is echter toch een beetje anders. Want over het hele seizoen bezien hebben we op een paar leuke wedstrijden na eigenlijk maar heel weinig gehad om blij over te worden. Onze backs, die bij aanvang van het seizoen hoge ogen gooiden en ons deden hopen op meer, zijn er gaandeweg dit seizoen allebei bepaald niet beter op geworden. Ook de rest van de verdediging biedt zonder sterkhouder Rens van Eijden een karige aanblik, waar zelfs Barreto weinig aan kan redden. Erger nog is echter onze voorhoede. Slechts Tavsan kan zich de laatste maanden aan een algehele malaise onttrekken. Maar verder kan niemand rondom NEC toch met droge ogen beweren dat er in Nijmegen een Eerste Divisie-waardige voorhoede staat.
Meijer noemt de huidige situatie een dipje. Maar is het niet eerlijker om te zeggen dat we in maart een ‘piekje’ hadden? Vijf zeges op rij deden ons inderdaad hopen op betere tijden, maar inmiddels is onze ploeg gewoon weer terug bij af. De leuke zegereeks werd vooral geholpen door een noodgedwongen aanpassing van speelstijl, waar Barreto achterin geposteerd werd naast Van Eijden en Odenthal. Met het wegvallen van Van Eijden is er van die opleving ineens weinig meer over. Hopen op een volgende noodsituatie om een nieuw tactisch meesterplan in de schoot geworpen te krijgen lijkt ietwat optimistisch. Ook het imponerende effect van een koeltjes observerende Van Leeuwen en Rutte op de tribune lijkt inmiddels uitgewerkt.
Je zou toch denken dat de technische staf een structureel plan heeft om spelers gedurende het seizoen beter te maken en de ploeg organisatorisch meer geolied te krijgen. We zien echter net als voorgaande seizoenen bitter weinig spelers gedurende het seizoen langzaam beter worden. En nog altijd is er geen duidelijk aanvalsplan te bespeuren. Er wordt gegokt op de individuele klasse van Tavsan, maar verder blijft een spelconcept onduidelijk. Diepgaande backs die voorzetten moeten afleveren? Diep gaan ze genoeg, maar ze krijgen nauwelijks ballen aangespeeld of voor de goal geslingerd. Regelmatig zie je El Karouani en Van Rooij vertwijfeld hun handen in de lucht gooien als de bal voor de zoveelste keer rondgetikt wordt achterin of tandeloos heen en weer pingelt tussen de CVs, Proper en Bruijn. Tegelijkertijd holt de kwaliteit van hun defensieve taken zienderogen achteruit. Janga kopt ondertussen ballen door naar een lege grasmat of leunt en trekt wat op een goede kilometer afstand van het vijandelijke doelgebied. Een kapstok om een aanval aan op te hangen is de beste man zeker niet. Dreigend wordt dus het zelden vanuit een uitgespeelde veldsituatie. Het is doorgaans een corner, vrije trap of een geïnspireerde solo-actie die ons de doelpunten opleveren. En daarmee zegevier je soms in een veldslag, maar je wint er de oorlog niet mee.
Inmiddels is het contract van Rogier Meijer wel verlengd en zal hij ook volgend jaar onderdeel zijn van de Technische Staf. Het suggereert dat Ted van Leeuwen het probleem vooral ziet in de huidige spelersgroep, aannemende dat Ted een bepalende stem heeft in de formatie van het team en de technische leiding in het aankomende seizoen waarin we zogezegd mee moeten gaan doen om het kampioenschap. Toch blijft het frappant dat een coach die de gemaakte doelstellingen van dit seizoen (top 5 klassering en nacompetitie) nog altijd niet veilig gesteld heeft, nu al de teugels in handen heeft gekregen van ons nieuw te vormen kampioensteam. Begrijp me niet verkeerd, ik gun Rogier Meijer het beste en het lijkt me een zeer sympatieke man, maar hij heeft onze ploeg in mijn ogen dit seizoen niet aantoonbaar beter gemaakt en zijn wisselbeleid – wachten tot de 70e minuut ongeacht het spelbeeld om dan een paar veelal voorspelbare en veel te late wissels door te voeren – spreekt ook niet bepaald tot de verbeelding. Misschien is het huidige spelersmateriaal inderdaad zo middelmatig als de resultaten en de stand op de ranglijst doen vermoeden, maar waarom kunnen we dan bij vlagen opeens wel wedstrijden op de mat leggen waar we in voorgaande seizoenen alleen maar van konden dromen? Is het niet de taak van de technische leiding om te werken naar een punt waarin onze spelers met regelmaat ten toon kunnen spreiden wat we nu bij uitzondering zien gebeuren?
Maar goed, wellicht zie ik het te zwartgallig en zitten we inderdaad gewoon even in een dipje. Als afsluiting dan maar een paar tips voor Rogier en onze ploeg om uit zo’n dipje te geraken. Tip 1: een dipje is van tijdelijke aard, houdt dat altijd in het oog. Als je erin zit kan het lijken of niks meer leuk is, maar dat wordt het echt wel weer. Binnenkort voel je je gewoon weer beter en is alles weer gezellig. Tip 2: ruim je rommel op. Soms voelt het alsof je de controle over alles kwijt bent en er te veel dingen in één keer op je afkomen. Doe dan gewoon even een stapje terug, analyseer rustig al deze dingen als individuele componenten in plaats van als een grote onontwarbare brij van ellende, en probeer die componenten één voor één weg te werken. Tip 3: zorg voor je lichaam. Dit zou als topsporter een no-brainer moeten zijn, maar naast veel beweging en goede voeding is ook mentale gezondheid cruciaal. Tip 4: pak goede gewoontes op. Kijk welke dingen je in een goede stemming houden en pak die weer op. Neem de tijd voor jezelf. Tip 5: ga paintballen. Of doe iets anders speels. Als het werkte voor Mario, dan kan het werken voor Rogier. Maar doe iets om de hoogspanning die momenteel op de groep lijkt te staan te doorbreken.
Dan zijn we hopelijk tegen de tijd dat de nacompetitie begint helemaal uit het dipje en op weg naar de piek.
Mark