Rens van Eijden, verdomme, wat doe je ons aan? We kunnen helemaal niet zonder je. Zoals het Nederlands elftal een stuurloos zootje is zonder Virgil van Dijk, zo is NEC dat zonder jou.
Het is de eerste grote domper na de euforie van de promotie, de ernstige blessure van onze aanvoerder. De ergste vrees werd waarheid, een afgescheurde kruisband. De langdurige afwezigheid van Rens is vreselijk voor de club en voor ons, de supporters. Een speler die voorop gaat in de strijd, een belangrijke aansturende rol heeft in het team en altijd een nuchter verhaal klaar heeft voor de pers, ja, die mis je wel.
Door het wegvallen van Van Eijden heeft Ted van Leeuwen er weer een uitdaging bij. Een goede centrale verdediger met Eredivisie-ervaring en leiderschapskwaliteiten is aan z’n ‘To Do-lijst’ toegevoegd. En er was al een vacature voor een centrale verdediger.
Bovenal is het echter een drama voor Rens zelf. Hij heeft al meerdere zware blessures met een lange hersteltijd achter de rug, maar deze is wel heel zuur. Nog een keer in de Eredivisie spelen met de club waar je het grootste deel van je carrière hebt gespeeld, dat was een droom die op een wonderlijke manier uit leek te komen en nu wreed is verstoord. Er wacht hem nu een zware tijd van zeker een half jaar revalideren en hopen dat je je oude niveau weer enigszins kunt gaan aantikken. En dat op je 33ste. Als iemand het kan, is hij het. Rens, ik wens je alle succes van de wereld!
Inmiddels hebben we na de 13-1 tegen de NEC amateurs, twee beduidend mindere oefenwedstrijden achter de rug tegen AZ (1-4) en AFC (1-2). Met een verre van compleet team en in dit stadium van de voorbereiding, is dat nog geen ramp, maar het is wel te hopen dat er in het vervolg van de voorbereiding een positief momentum wordt opgepikt zodat je met wat zelfvertrouwen de competitie in rolt. Met andere woorden, het zou wel fijn zijn als we de komende weken wat wedstrijdjes gaan winnen. Er is gelukkig nog tijd genoeg en de spelers die Van Leeuwen tot nu toe heeft gehaald lijken echte aanwinsten te zijn. Het komt goed.
We weten dat het positieve sentiment na de promotie leidde tot de verkoop van een record aantal seizoenskaarten. Bij VI was afgelopen week te lezen dat inmiddels ook alle kaarten in de gezinsvakken weg zijn en dat er een wachtlijst van 600 à 700 supporters is. Dat belooft elke wedstrijd een vol stadion, heerlijk vooruitzicht. Of wacht, Corona, dat waren we bijna vergeten. Door behaagzieke beleidsmakers en onze hedonistische cultuur is de mogelijkheid van onbezorgd stadionbezoek weer ernstig op de tocht komen te staan. En we waren er zo dichtbij.
Hoe dan ook, op de filosofiekalender bij ons thuis, las ik afgelopen week de volgende overweging uit de taoïstische klassieker Huainanzi (2e eeuw voor Christus):
‘Mozi zag zijdedraden en huilde, omdat een gedeelte geel zou worden geverfd en een ander gedeelte zwart.’
Wijze jongens, die taoïsten.
Wichard