Eigenlijk moet je jezelf toch even in de arm knijpen dat we er collectief enorm de pee in hadden dat we afgelopen weekend slechts een schamel puntje overhielden aan het treffen met Willem II. Een paar maanden geleden eindigden we nog troosteloos op de zevende plek in de KKD en was alles kommer en kwel; nu vloeken en tieren we omdat we op Eredivisieniveau een overtal in het veld in 80 minuten niet weten om te zetten in drie punten. Het kan snel gaan in de voetballerij.
Eén ding lijkt duidelijk: deze ploeg behoort zich dit seizoen geen zorgen te hoeven maken over degradatie. Tuurlijk, deze conclusie is na vier duels een beetje voorbarig want we werden kansloos van de mat getikt in één van die duels en eindigden met een man meer in twee van de andere (edit: herstel! Drie keer zelfs, was Zwolle gewoon helemaal vergeten…). Maar desalniettemin durf ik deze observatie toch wel aan. Er staat namelijk onmiskenbaar een kwalitatief veel betere ploeg in het veld dan vorig seizoen, een ploeg die zich op het eerste oog kan meten met genoeg Eredivisieploegen om in ieder geval het degradatiespook weg te houden van de Goffert. Dus dan mag je toch al een voorzichtige pluim sturen richting Ted van Leeuwen, die zonder al te veel geld te verkwisten (onze enige dure aankoop was Mattsson, die na een belabberde start het afgelopen weekend alsnog een glimp van zijn beloofde talent toonde) een aardige selectie heeft neergezet. Voorafgaand aan dit seizoen sprak ik op deze site nog mijn sterke twijfels uit over zijn aanstelling, maar voorlopig kan ik daar alleen maar voor door het stof gaan. Tot dusverre luikt er immers nog niets aan de horizon dat mijn eerdere cynisme rechtvaardigt. Terror Ted of niet, de beste man lijkt zijn werk naar behoren gedaan te hebben.
Sowieso is de hele sfeer rond NEC 180 graden gedraaid. Onze club zit in de PR lift. De overwegend naargeestige en doemdruipende klaagzangen van weleer zijn grotendeels vervangen door opbeurende en leuke berichten en nieuwtjes (Van der Vaart die Mattsson bejubelt, De volkskrant die eraan memoreert hoe Boekhoorn ons in rustigere vaarwateren gaat brengen, Akman met zijn Johan Cruijff prijsje, enz). En natuurlijk niet te vergeten Yannieck’s fraaie ereronde van afgelopen weekend. Het is opeens weer serieus leuk om bij onze club te horen. Na jaren van ogenschijnlijk eindeloze ellende is dat uiteraard een zeer welkome opsteker. Klagen om ‘slechts’ een punt tegen een defensieve Tilburgse muur, wat een ongekende luxe!
Ook leerden we deze week dat er een initiatief is onder NEC supporters om standbeelden te maken bij de Goffert voor twee onbetwiste clublegendes: Sije Visser (een indrukwekkende 490 duels te bewonderen in onze profploeg) en Frans Janssen (topscorer aller tijden voor NEC). Standbeelden voor de Goffert, waar voorheen vooral vuilniszakken de dienst uitmaakten. Er zit duidelijk iets in de lucht in Nijmegen-midden.
Persoonlijk zit ik overigens nog wel een beetje op het vinkentouw aangaande dit initiatief. Alhoewel ik het een mooi idee vind, vraag ik me wel af wat nou de precieze motivatie is voor A) standbeelden (niet echt iets wat ik met onze club associeer, wij zijn toch meer van de tribunenamen en fotolijstjes) en B) de specifieke keuze voor deze clubiconen. Ik kan zonder al te veel moeite een hele riedel namen van historische spelers en andere clubgrootheden bedenken die toch ook niet zouden misstaan in het onbetwistbaar waardige gezelschap van Sije en Frans. Dus is dit slechts het begin van een hele beeldentuin op Goffertplein 1? Of is er een specifieke reden waarom deze twee klasbakken er specifiek uitgelicht worden terwijl de Guus Lodenstijns, Jan Petersen, Ron de Grootjes en Mario Beens van deze wereld vanuit een jubileumboek of een portretfoto jaloers mogen toekijken? Uiteraard niets ten nadele van Visser en Janssen, maar de achterliggende logica is me helaas niet helemaal helder.
Maar goed, nieuwe supportersinitiatieven zijn altijd prijzenswaardig en een zoveelste teken dat de club weer volop leeft in Nijmegen en omgeving. We kunnen wellicht zelfs weer stiekem hopen op een volle Goffert tegen de aartsrivaal, als je de laatste coronaregelberichten mag geloven. Je gaat je bijna zorgen maken over een addertje onder het gras, want dit kan toch haast niet goed blijven gaan zo. Voorlopig blijven we nog maar even genieten en kijken we ondertussen met een schuin oog naar het perfecte plaatje van hoe het er ook uit had kunnen zien voor ons: NAC Breda, een plofketel vol hoogmoed, wanbeleid en zelfoverschatting, nu troosteloos bungelend onderin de KK Divisie. Ongetwijfeld hadden die NAC supporters ook gevloekt en getierd over een schamel puntje tegen Willem II. Het is altijd goed om perspectief te blijven behouden.
Mark