De zon schijnt in Nijmegen.
Wanneer ik de gordijnen van mijn slaapkamer open zie ik een strakblauwe lucht. Aan de overkant op nummer 32 wappert een NEC-vlag, beneden blaft mijn trouwe hond om aandacht. (ik bedoel echt de hond, we hebben een hond.)
Het is nog maar 5 dagen geleden dat we in de plenzende regen met onze camper uit het land van Lasse Schöne vertrokken naar Nijmegen. We reden dwars door Hamburg waar ik, door de twee uur durende file, ruimschoots de tijd had om die heerlijke herinneringen aan 26 februari 2009 weer op te halen. Diezelfde file zorgde er overigens ook voor dat ik te laat zou komen voor de eerste thuiswedstrijd van het seizoen. Maar goed ik was er toch al vanuit gegaan dat ik deze zou missen aangezien ik pas na het plannen van de vakantie erachter kwam dat we niet op zondag maar op vrijdagavond speelden. (Stond die wedstrijd niet eerst op zondag gepland?).
Ik had nog even de ijdele hoop dat we op tijd terug zouden zijn en joeg daarom het gezin al voor het krieken van de haan en het ontbijt de snelweg op. (Jongens, gewoon op je plaats zitten en je mond houden….)
De combinatie: file, tijdslot en (vooruit) een slechte planning maakte dit echter tot een kansloze missie. Toen het fluitsignaal voor het begin van de tweede helft klonk reden we over de brug onze geliefde keizerstad binnen. Altijd een hoogtepunt na een vakantie.
Ondanks het missen van de wedstrijd ben ik in een uitstekend humeur. Dit heeft natuurlijk alles te maken met de tussenstand in de Goffert. We parkeren de camper voor ons huis in het Willemskwartier en horen het stadion. Bij de buren en op nummer 32 wappert een NEC-vlag. Op de deurmat mijn nieuwe seizoenkaart. Op mijn telefoon vrolijke foto’s van vrienden uit het stadion. We zijn weer thuis.
’s Avonds kijk ik naar de samenvatting. Eerst wordt er ruimschoots aandacht gegeven aan de ouwejongenskrentenbrood toespraak van van Schaik. Je kunt vinden wat je wilt van die man maar ik vind echt dat hij op zo’n moment de juiste toon weet neer te zetten. Daarna geniet ik van de samenvatting. De sfeer in het stadion, het doelpunt van Ali Akman, de strijd die geleverd wordt. Linker rijtje, 100 %! Met een gelukzalige glimlach val ik in slaap.
De volgende dag lees ik de verschillende wedstrijdverslagen en kom tot de conclusie dat enig nuance toch wel op zijn plaats is. De inzet was hartverwarmend maar voetballend en tactisch schort er nog wel het één en ander aan. Ik word enthousiast van de jeugdige bravoure van Akman (‘ik begin pas te tellen vanaf 15 doelpunten’) maar die jongen is pas 19. Deze selectie kan echt nog wel één of twee versterkingen gebruiken. Wat dat betreft zal onze technisch directeur de komende dagen nog flink aan de bak moeten.
Ach ja Ted, onze technisch directeur. Ik kan het niet helpen, en ik weet dat hij in het voetbal een geweldige staat van dienst heeft, maar ik moet altijd denken aan één of andere louche autodealer als ik hem zie. Hij schijnt (lees ik op de website van forzanec) nu bezig te zijn met een 21-jarige spits uit Spanje. Die zou dan gehuurd moeten worden van Olympique Marseille. Daarvoor speelde hij voor Real Madrid B. Hij kwam nooit uit voor het eerste elftal en speelde al ruim anderhalf jaar geen officiële wedstrijd omdat hij in januari 2020 zijn kruisband heeft afgescheurd.
Met andere woorden: hij was van een oud vrouwtje, heeft nauwelijks kilometers gemaakt en stond altijd in de garage. Daar word ik dus argwanend van maar, nogmaals, Ted heeft een geweldige staat van dienst dus enig respijt verdient hij wel.
Hij heeft toch ook maar mooi Fred Rutten binnen gehengeld die nu plaats neemt in de raad van commissarissen. Geen idee wat die lui doen maar het klinkt wel goed.
Ik ben benieuwd of Ted de komende dagen nog een konijn uit zijn hoed weet te toveren.
Maar goed, ik heb er weer zin in. We spelen weer waar we horen, in de eredivisie, en ik heb de kaartjes voor de uitwedstrijden tegen Heracles en Sparta alweer in mijn pocket. Het is overigens voor mij een raadsel hoe ze het willen organiseren dat iedereen braaf op zijn plaats blijft zitten. Ik heb nog nooit gezeten tijdens een uitwedstrijd en zie ook niemand dat doen. Dat gaat ook niet gebeuren.
Laten we hopen dat we onze geweldige club kunnen blijven aanmoedigen. Aanstaande zondag wappert bij ons thuis in ieder geval de NEC-vlag fier aan de gevel en ga ik vol verwachting naar Almelo.
Maar, heel eerlijk, ik zal die verrotte stadionnetjes in de KK-divisie toch missen….
Oostenrijk
