Het is nog niet eerder gebeurd, en nu dus ook niet, maar wel bijna: twee (of meer) spelers die evenveel stemmen krijgen. Uiteindelijk is het één stem verschil geworden.
De overwinning ging, misschien toch wel een beetje verrassend, niet naar Jonathan Okita. Het wonder Okita. De man die een paar jaar doelloos op veld en club ronddoolde. Zijn duelkracht, die van een visstick, was haast legendarisch, evenals de ontelbare keren dat hij na een geslaagde passeeractie de bal zomaar weer in de voeten van de tegenstander schoof. Scoren deed hij bijna nooit meer en na een uur voetbal was hij uitgeput.
Het wonder Okita. Hij oogt krachtig, doelgericht, verfijnd, alles wat hij niet was. Het is geweldig om naar te kijken. Spelers die zich doorontwikkelen tot volwaardige Eredivisie spelers, het is precies wat we nodig hebben om ons te kunnen handhaven.
Maar goed, Jonathan Okita is dus niet de DTH Speuler van de Maand September, dat is een speler die het qua verfijning duidelijk tegen hem af moet leggen, maar oh, dat fanatisme, die onverzettelijkheid, die blik in zijn ogen, iemand die je door De Derby heen kan slepen. Hij is in korte tijd uitgegroeid tot een lieveling van de fans, hij won vorige maand ook. De DTH Speuler van de Maand September is:
Iván Márquez
