Nou, vanavond was het dus zo ver: onze eerste Eredivisiewedstrijd in vier jaar! En het was meteen een taaie, want we moesten aantreden in de thuishaven van de huidige landskampioen Ajax uit Amsterdam. Normaliter geen populaire wedstrijd onder meereizende NEC fans. Maar na vier lange jaren van KKD ellende, aangelengd met een flinke scheut coronamaatregelen, wilde een grote schare fans toch weer eens aan het grote werk ruiken. Maarliefst 700 supporters reisden af naar de hoofdstad. En de stemming zat er flink in. Of dat zou beklijven was afwachten, want Ajax was na het Johan Cruijf schaal-debacle natuurlijk wel gebrand op een goede opening van het seizoen. Terwijl bij ons het merendeel van de basis voor het eerst kennis maakte met de Eredivisie. Bovendien had Meijer gekozen om aan te treden met een 4-3-3 opstelling, ook al hebben we nog steeds geen eerste spits. Wellicht was het voor dit duel toch niet onverstandig geweest om te starten met de 5-3-2 waar we vorig seizoen zo succesvol mee waren? Maar goed, de trainer kent zijn ploeg het best…
Uitslag
4-0 (okee, officieel 5-0, maar wij tellen die vijfde niet. Zie het koppie ‘scheids’ voor toelichting). En dat mocht een klein wonder heten, want na twintig minuten stond die 4-0 al op het bord en leken we hard op weg om de historische zeperd van VVV tegen Ajax (0-13) na één seizoen al uit de boeken te spelen. We lagen op dat moment namelijk op koers voor 18-0 (éé goal elke vijf minuten). Gelukkig zag Meijer ook in dat dit helemaal nergens op leek en trok hij na een klein half uur aan de noodrem door Barreto als vijfde verdediger in het veld te bregen voor de onfortuinlijke Mattsson. Een uiterst pijnlijke terugkeer op het hoogste niveau bleef ons hierdoor bespaard.
Scheids
Bas Nijhuis liet zichzelf weer eens van zijn slechtste kant zien door een overduidelijke overtreding op El Karouani voorafgaande aan de officiële 5-0 niet te bestraffen. Geen idee wat het nut is van de VAR als het dit soort acties door laat. Nijhuis was er in elk geval als de kippen bij om El Karouani te vertellen dan hij het volgens de VAR toch echt wel, heus, bij het rechte eind had. De dwaas. Zegt meer over VAR en Nijhuis dan over de realiteit, maar goed. Het doelpunt bleef staan, maar wij tellen hem lekker niet.
Tactiek
Tja, vooraf verklaarde menig NEC supporter Meijer voor gek dat hij koos om te starten met een 4-3-3 opstelling in de Arena. Onze beste duels (inclusief de hele nacompetitie) vorig seizoen waren immers behaald met een 5-mans defensie (5-3-2) en we hebben bovendien nog altijd geen eerste spits. En je speelt ook nog eens uit tegen de landskampioen. Je hebt naïef en je hebt suïcidaal. Nadat we na twintig minuten al tegen een 4-0 achterstand aankeken besefte Meijer dit blijkbaar ook en, ere wie ere toekomt, greep hij eindelijk in om de kansloze 4-3-3 startopstelling te wijzigen in een 5-3-2 via het inbrengen van Barreto voor Mattsson. Na deze ingreep stond het defensief opeens een stuk beter bij ons en bleef een monsternederlaag ons bespaard.
Toeschouwers
Bij de flinke groep meegereisde NEC fans (700!) zat de sfeer er vooraf prima in, maar zo’n pak slaag in het eerste half uur hakte er zelfs bij de grootste positieveling natuurlijk wel een beetje in. En bij 6,50 euro voor een grote Heineken is je verdriet wegdrinken ook niet echt een optie. Gelukkig werd het in de tweede helft wat beter en keerde de sfeer aardig terug. Ondanks de ruime achterstand gingen onze fans vocaal flink los.
Hoogtepunten
Branderhorst toonde aan waarom de keuze voor hem boven Vukovic op dit moment een terechte was. Op papier mag de uitslag er dan niet best uit zien voor een keeper, de aandachtige toeschouwer weet dat het zonder Branderhorst makkelijk het dubbele geweest zou zijn. Ook Barreto’s intrede in het veld bleek cruciaal om de scoringsdrift van de Ajacieden in te dammen.
Dieptepunten
De misrekening van Meijer om te starten met een aanvallende 4-3-3 opstelling bleek een hele dure. Gelukkig was onze trainer wel mans genoeg om dit zelf ook in te zien en in de eerste helft al de boel om te zetten. Dat het voor vele jonge jongens een flinke vuurdoop was zacht uitgedrukt. Vanavond was een belangrijke leerschool en hopelijk staat iedereen bij NEC weer met beide beentjes op de grond. Sommige jongens stonden echt stijf van de zenuwen, getuige ook de schlemielige eigen goal (4-0) van Bart van Rooij.
Conclusie
Hopelijk heeft Meijer lering getrokken uit deze wedstrijd. 4-3-3 kan ongetwijfeld best tegen directe concurrenten, maar tegen de top van de Eredivisie is het zelfmoord. Als er dan één positief punt rolt uit deze wedstrijd dan is dat hopelijk dat dit soort naïviteit er meteen keihard uitgeschopt is, op een moment dat je het je nog kunt veroorloven. Niemand had immers een resultaat verwacht in Amsterdam. Maar na een dramatische openingsfase rechtte onze ploeg toch wel de rug en, zonder zelf aan voetballen toe te komen, werd de schade na die openingsfase verder beperkt gehouden. Als je voetbalt zoals in de tweede helft dan mag je best geloven in een relatief comfortabel lijfsbehoud dit seizoen. Maar wie nog durft te praten over linkerrijtjes moet echt heel rap naar de psychiater. Overleven is het devies dit jaar en dat is ook helemaal geen schande als je ziet waar we vandaan komen. Het zal een zeer harde leerschool worden voor onze overwegend onervaren ploeg.
