Wij hebben er al even aan kunnen wennen, maar vanaf dit weekend moesten we er in het hele land weer aan geloven: voetballen zonder publiek. Het Afas stadion van AZ, dat er door het vervangen van het dak en het rechttrekken van de tribunes zeker niet op achteruit is gegaan, bleef leeg. Dat wil zeggen op een paar ‘helden’ na, het inmiddels bekende type sukkel, dat veelal in zwart gehuld en met allerlei verboden vormen van gezichtsbedekking, het stadion binnendrong en de wedstrijd een paar minuten stil wist te leggen.
Gelukkig zagen we in het troosteloze decor een wedstrijd die voor de niet-neutrale supporter spannend was en vanuit het perspectief van NEC weer verbazingwekkend goed. AZ is dit jaar dan even niet de bijna-topploeg van de afgelopen seizoenen, ze kunnen je bij vlagen nog steeds overlopen. Dat was ook wel even het beeld in een lange fase na de snelle 0-1 door Jordy Bruijn. Het ultieme schrikmoment was de bal van Pavlidis, die we allemaal al telden, maar op de paal belandde.
Tegen het einde van de tweede helft en de hele tweede helft had NEC de boel goed onder controle en voetbalde het soms weer prachtig door de linies. NEC was het meest dreigend, AZ wist het niet meer en de volgende schitterende overwinning leek aanstaande. Tot die verdomde 94e minuut. Toch een momentje concentratieverlies, Aboukhlal wordt vrijgelaten en kan van dichtbij raak koppen.
Tactiek: Bij vlagen mooi combinatiespel, heel direct, door de linies. Echt leuk om naar te kijken. Wat zijn we van ver gekomen. Hoe dit elftal, met slechts een paar wijzigingen, aan het voetballen is gekomen, blijft toch een klein wonder. Ja, Schöne speelt hierin een grote rol. Met zijn spel en zijn coaching. Barreto speelt hierdoor ook veel meer in zijn kracht, hij is niet alleen maar bezig met fouten wegpoetsen maar ook met opbouwen. Okita blijkt opeens toch nog te kunnen voetballen, Tavsan is inderdaad echt een talent, etc.. Het valt allemaal op z’n plaats, met dank natuurlijk aan een trainer die zijn visie nu wel vertaald krijgt naar het veld.
Uitslag: Hoe pijnlijk ook, door die late gelijkmaker, over de hele wedstrijd genomen, is ermee te leven. In de eerste helft stond NEC een tijd met de rug tegen de muur en als toen de 1-1 en de 2-1 waren gevallen, hadden we daar weinig van kunnen zeggen.
Scheids: Manschot vloot een prima wedstrijd, het was ook geen moeilijke pot voor ‘m. De hulp die hij nodig had van de VAR bij de 0-1 van Bruijn was te billijken. Moeilijk te zien.
Hoogtepunten: We hebben het team goed zien voetballen, zien worstelen en zien knokken. Het zijn de ingrediënten die elke wedstrijd van NEC de laatste tijd zo leuk maken.
Dieptepunten: Natuurlijk die verschrikkelijke late gelijkmaker. Ook jammer is het onvermogen om die soms prachtige aanvallen om te zetten in doelpunten. We creëren best wat dreigende situaties, maar weinig echte kansen.
Inzet: Gewoon weer goed, echt genieten. Ook zo’n merkwaardig contrast met vorig seizoen.
Stadion: Het dak van het Afas stadion stortte in en men ontsnapte daar aan een ramp. De boel werd weer opgebouwd en het stadion is nu mooier dan het was. Ook met een paar duizend extra plaatsen. Is dit ons voorland?
Conclusie: Jammer, jammer, na de 1-1 tegen Heerenveen weer een onnodig gelijkspel. Er komen nu twee potjes aan, tegen Cambuur en RKC, die we eigenlijk gewoon moeten gaan winnen, toch? Omdat we zo goed spelen, krijgen we toch nog te maken met druk. Verbazingwekkend.