Stadion: Ooit was het de Baandert, maar tegenwoordig heet het gewoon het Fortuna Sittard stadion. Dat is ook wel eens verfrissend.
Gras: Echt, maar ook zeiknat. Een glibberpartij lag in het verschiet vanavond. Uiteindelijk bleek dat gelukkig wel mee te vallen.
Opmerkelijk: Meermaals wanneer onze supporters de thuisfans overstemden (en dat was bijna de hele wedstrijd wederom) knalde de stadionspeaker er een liedje in. Triest. Maar zo gaat dat blijkbaar in Limburg.
Vandaag moesten we afreizen naar het diepe zuiden. Fortuna uit is een wedstrijd die je eigenlijk toch wel graag wil winnen, zeker na weken van net nietjes en jammer maar helazen. Fortuna miste ex-NEC huurling Flemming bovendien, die samen met Seuntjes toch met afstand de gevaarlijkste man aan Limburgse zijde is momenteel. Aan onze zijde was Proper er nog steeds niet bij, maar Pedro Ruiz maakte wel zijn opwachting op de bank. Kon NEC de goede lijn van de afgelopen weken doorzetten? Bovendien, met een schuin oog op het aanstaande treffen met de arneppers zou een goed resultaat vanavond natuurlijk een hele fijne opsteker zijn.
Tactiek: Ruiz op de bank, dan denk je dus Akman in de spits. Maar net als tegen Feyenoord werd onze Turkse spits wederom gepasseerd. Ditmaal toverde Meijer een ietwat bizarre 5-2-3 uit de hoge hoed, maar was het Tavsan die als centrale spits fungeerde. Tja. Je moet er maar opkomen. Als aanspeelpunt voorin heb je er niet zo veel aan, maar wellicht gokte Meijer op veel ruimte achter de laatste (en overwegend trage) linie van Fortuna. In de eerste helft leidde dit wel tot twee schitterende uitgespeelde kansen, waarin Okita en Tavsan op fraaie wijze het doel vonden.
Uitslag: 1-3! En dat was dik verdiend ook. NEC voetbalde gewoon prima en trok de lijn door die het sinds de seizoensstart heeft ingezet. Met bij vlagen heel leuk voetbal en lef aan de bal kregen we vooral richting het einde van de wedstrijd mogelijkheid op mogelijkheid. Een relatief makkelijk avondje, eigenlijk. En dat is soms ook best lekker.
Scheidsrechter: Manschot gaf een belachelijke pingel aan Fortuna in de eerste helft, terwijl het op de videobeelden overduidelijk was dat de bal via Marquez’s scheenbeen op de arm belandde. En dat is dan dus geen penalty, scheids. Hij kan zijn arm er moeilijk afhakken. En de VAR doet ook weer lekker niks. Wat heb je er dan aan? Prutsers.
Hoogtepunten: Okita. Die is al weken in vorm, maar vandaag was hij echt een geweldenaar. Twee assists en een goal, plus voortdurend dreiging. De treffer tegen NAC lijkt hem een enorme mentale boost gegeven te hebben. Laten we hopen dat het nog lang mag beklijven, want een Okita in deze vorm is goud waard voor NEC. En in het verlengde daarvan ook maar even de goals aanstippen, die allemaal van grote schoonheid waren. Wat is het bij tijd en wijle heerlijk om NEC te zien voetballen dezer dagen. Wie had dat twaalf maanden geleden ooit kunnen denken?
Dieptepunten: De onterechte pingel uiteraard. Door die beslissing werd Fortuna weer in het zadel geholpen.
Toeschouwers: Zoals inmiddels bijna gebruikelijk (je gelooft het gewoon niet) waren het wederom vooral de meegereisde NEC fans die je hoorde. Fortuna probeerde het wel, maar ons legioen is dit seizoen ongenaakbaar.
Inzet: Top, zoals gebruikelijk. Wat een prima sfeer en mentaliteit zit er in deze ploeg, heerlijk.
Conclusie: We pakken drie punten uit bij een potentiële concurrent. Niks dan positiefs dus na deze avond. Goed voetbal, geconcentreerd veldspel, effectief, niks dan lof. Nu een weekje interlandpauze en dan staat de grote wedstrijd voor de deur: Vistas Arnep FC. Op voorhand hadden we daar weinig vertrouwen in, maar zoals we nu spelen heeft elke ploeg het moeilijk met ons. En hopelijk kan zelfs na jarenlange afwezigheid de derby nog steeds ook bij de spelers een extra vonk doen aanslaan. Schöne en Barreto kennen hem natuurlijk nog van vroeger en onze eigen jeugd kent het hopelijk nog vanuit supporter-perspectief.