Het was prima voetbalweer vandaag in de Goffert, waar NEC na een interlandpauze weer voor het echie de mat op mocht tegen Willem II. Beide ploegen wonnen na een moeilijke openingsdag de daaropvolgende twee duels, maar Willem II vindt zich door een iets beter doelsaldo een plekje hoger dan NEC. Dit beloofde op voorhand dus een interessante ontmoeting te worden, met zelfs een plekje in de top 5 in het vooruitzicht voor de winnaar.
Ereronde: Voordat we overgaan tot de wedstrijd zelf willen we natuurlijk eerst nog even een momentje besteden aan de grootste held van de dag: Yannieck. En heus niet omdat hij toevallig de zoon van onze DTH voorzitter is. Toen Yannieck namelijk tijdens de corona-lockdown hoorde dat NEC in zware financiële nood verkeerde, besloot hij spontaan dat hij de club moest redden door geld in te zamelen met een gesponsorde fietsmarathon door Hatert. Hij haalde daarmee ruim 7.000 euro (!!) op voor de club. Vandaag mocht hij in de rust daarom onder een staande ovatie een ereronde door de Goffert fietsen. Super gedaan, Yannieck!
Opstelling: Pedro Ruiz heeft nog niet meegetraind en zat dus niet bij de selectie, waardoor Akman vooralsnog de onbetwiste centrumspits blijft. Verder waren er geen veranderingen met voorgaande duels. El Karouani stond ondanks zijn bizarre avontuur in Guinea (de Marokkaanse nationale ploeg waar Souffian voor uitverkozen was vond zichzelf plotseling middenin een nationale coup van het Guineaanse leger) en de komst van Verdonck gewoon weer in de basis.
Uitslag: Ondanks dat NEC 75 minuten lang met een man meer stond (waarover hieronder meer) bleef het helaas 0-0. Dat was zeker niet te wijten aan de inzet van onze ploeg, wel aan de effectiviteit, doelgerichtheid en, ja, ook een beetje botte pech. Drie ballen op de lat, eentje op de paal, eentje weggebokst van onder de lat; NEC creëerde echt wel kansen. Maar zelfs Ajax of Oranje blijven soms steken op de nul met een overtal, goals zijn geen uitgemaakte zaak. Als we nou geen kansen hadden gecreëerd dan is het een andere zaak, maar de kansen waren er.
Spelverloop: NEC startte goed, met een prima kapactie van Akman waaruit al vroeg bijna de 1-0 kwam. Willem II duwde terug maar kwam na een kleine 15 minuten plotseling op tien man. De Willem II keeper kwam veel te laat uit op een fantastische dieptepass van Proper richting Okita. Ver buiten zijn eigen strafschopgebied keerde hij met de hand oerdom de inzet van Okita en mocht meteen met rood inrukken. Helaas treden er dan allerhande vervelende voetbalwetten in werking. Willem II ging het restant van de wedstrijd namelijk veel defensiever spelen, waardoor het zaak was voor NEC om zich door de Tilburgse muur heen te spelen. Onze ploeg probeerde dit zeker wel, maar soms moet de bal ook een keer goed vallen. Meijer greep in de tweede helft in door zeer aanvallend te wisselen met ondermeer het inbrengen van Mattsson, Tavsan, Beekman en Romeny. De laatste twintig minuten was het eenrichtingsverkeer met een zelden vertoonde dominantie richting het Willem II doel van NEC. Helaas wilde de bal er gewoon niet in. Drie keer de lat, een keer de paal, enkele prima reddingen van de vierde (!) doelman van Willem II, skrimmages voor het doel, maar de bevrijdende treffer bleef uit.
Scheids: Van Boekel trok terecht rood voor de Willem II doelman en moest ook meermaals geel tonen aan een voor een hard knokkend Willem II.
Hoogtepunten: De ereronde van Yannieck uiteraard. Verder speelden ondermeer Proper en Okita een goede wedstrijd.
Dieptepunten: Ondanks de extra man bleef die bevrijdende goal uit. Dat kun je deels op pech afschuiven, maar een stukje gebrek aan ervaring speelt hier uiteraard ook een rol. Onze spelers waren zo gebrand om de man-meer-situatie om te zetten in een voorsprong dat er vaak te gehaast gespeeld werd. Bovendien had Schöne – toch de man waar je in zo’n situatie naar kijkt voor inspiratie – vandaag totaal zijn dag niet. Hij werkte hard en probeerde wel om de ploeg te sturen en wat slimmigheidjes uit de hoge hoed te toveren, maar zijn passes en vrije trappen waren op zijn zachtst gezegd dramatisch deze middag.
Publiek: Daar lag het vandaag in elk geval niet aan. Onze supporters schreeuwden de ploeg in de eindfase hartstochtelijk vooruit en de sfeer in het stadion was prima.
Inzet: Ook hier kunnen we weinig op aanmerken. NEC ging vol voor de overwinning en gooide een enorme hoeveelheid energie in het duel.
Conclusie: De kansen waren er zeker om de wedstrijd naar ons toe te trekken. Maar zelfs een Ajax, Barcelona of een Nederlands Elftal hebben soms van die dagen dat de bal er ondanks een huizenhoog overwicht simpelweg niet in wil. Niet dat we ons met die ploegen willen vergelijken, uiteraard, maar het punt staat. Dan kun je vloeken en tieren, maar soms is het gewoon niet anders. Dat is ook voetbal. Al blijft het natuurlijk uitermate frustrerend, zeker als je de hoeveelheid kansen en het veldoverwicht van NEC in de laatste twintig minuten ziet. Het had zo mooi kunnen zijn. Maar ja, zeven uit vier is ook prima voor een onverwachte promovendus, houden we onszelf dan maar voor. Een frustrerende middag in de Goffert. Op naar Sparta.