Stadion: Het Kasteel
Gras: Weer geen.
Uitvak: Opnieuw goed gevuld en uitermate luid, wat altijd fijn is. Tot dusverre hebben we over onze uitsupporters dit seizoen nog niks te klagen, het enthousiasme straalt er vanaf. Gewoon blij om weer terug te zijn waar we thuis horen natuurlijk. En terecht.
Catering: Een gemiddelde €4,90 voor een biertje (Jupiler).
Sparta is op papier nooit een fijne tegenstander voor NEC. In Rotterdam werd maar zelden in onze clubhistorie een goed resultaat gehaald tegen de Spartanen. Op voorhand was het dus hopen op een puntje. Dat moest dan deze avond gebeuren met dezelfde elf die vorige week ondanks een ware stormloop strandden op de muur van Willem II. Dus weer met Bruijn in de basis en weer met Tavsan en Mattsson beginnend op de bank.
Uitslag: We vallen maar meteen met de deur in huis: 1-1 werd het vanavond op het kasteel. Maar dat wisten jullie ongetwijfeld al. Beide goals vielen nog voor de rust. De opener van NEC was echt een beauty: Schöne die de bal midden door het centrum stak op een alerte Bruijn, die aflegde op Okita. Okita keek goed en krulde met perfecte beheersing de bal langs de Sparta defensie en de keeper in de verre hoek. Niet hard, wel perfect geplaatst. Helaas wisten de Spartanen na flink geklungel van diezelfde Okita en een NEC defensie die er ook verder niet goed uit zag de gelijkmaker binnen te knallen vlak voor de thee. Balen.
Tactiek: Wat we gewend zijn bij NEC. De ploeg loerde op de uitbraak en liet in het begin de bal aan Sparta. Na de 0-1 hadden we wel een prima fase waarin de bal aardig binnen de ploeg gehouden werd en er goed over de grond werd gecombineerd. De 0-2 leek dan ook een kwestie van tijd en NEC had de zaakjes echt prima voor elkaar, totdat het gekluns van Okita op de eigen helft en onoplettendheid van ondermeer Odenthal de boel ontregelde. De tweede helft zakte naarmate zij vorderde van beide kanten zwaar door de ondergrens. NEC vergat te voetballen zoals ze in de eerste helft deden en bleven maar lange hoge ballen inslingeren, waar Akman helemaal niks mee aan kon vangen. Pas nadat Tavsan in de eindfase op het veld verscheen voor Akman kreeg NEC de controle teurg en eindigden ze nog best aardig. Een tweede treffer bleef echter uit en zou op basis van het vertoonde spel in de tweede helft ook te veel beloning zijn geweest.
Inzet: Dit kopje kunnen we eigenlijk wel laten vervallen, want inzet is onder Meijer eigenlijk nooit echt een probleem geweest. Tactisch mag Meijer wellicht niet kunnen tippen aan bijvoorbeeld zijn tegenknie deze avond, Henk Fraser, maar qua inzet zit het in onze ploeg al een jaar lang goed.
Hoogtepunten: De schitterende 0-1 van Okita, echt een aanval om in te lijsten van start tot einde. Ook de spelfase na die treffer mag een compliment krijgen, want NEC leek de boel lange tijd volledig onder controle te hebben op het Kasteel met volwassen en nauwkeurig veldspel.
Dieptepunten: Het geklungel van Okita voorafgaand aan de 1-1 en het merendeel van de tweede helft, op de slotfase na. Het leek van beide kanten werkelijk nergens op, geen enkele pass kwam aan en het was soms alsof je naar een flipperkast aan het kijken was. Eentje met alleen maar bumpers en geen enkel geinig lichtje of geluidje.
Conclusie: Een punt uit bij Sparta is gewoon een prima resultaat natuurlijk, laten we dat voorop stellen. En gezien het totale wedstrijdbeeld is de uitslag ook wel terecht. Maar er was een fase na de 0-1 waar NEC werkelijk heer en meester was op het veld en waar je met een beetje meer gogme toch de voorsprong had kunnen – en misschien wel moeten – uitbreiden. De 1-1 kwam eigenlijk ook uit het niks. Daarna laten we de wedstrijd helaas volledig uit de handen glippen. Maar goed, met acht punten uit vijf duels staan we virtueel zowaar wel eventjes derde (!) in de Eredivisie. Zwaar vertekend natuurlijk, maar wie had dat een jaar geleden durven beweren? NEC houdt zich tot dusverre prima staande in het Eredivisiegeweld en dat geeft de burger moed. Bovendien zie je met de week het zelfvertrouwen groeien in de ploeg, zeker bij onze jonge eigen aanwas. Proper speelde vandaag voor de zoveelste keer een dijk van een wedstrijd. De beide backs hadden allebei zeker niet hun beste dag, maar slaan zeker geen slecht figuur op dit niveau. En Odenthal zag er vandaag niet goed uit bij de tegentreffer en grossierde bovendien in belabberde passes, maar hij is stilaan defensief wel enorme stappen aan het nemen.
