Je kunt zeggen wat je wil, maar NEC heeft het weer voor elkaar. De blik van de voetbalwereld ging de afgelopen dagen weer richting Nijmegen. Na de spectaculaire promotie, het aantrekken van Lasse Schöne, de goede prestaties, de rellen na de derby, het instorten van het stadion met alle nasleep, werd het tijd voor iets nieuws.
Toen de eerste berichten over de interesse van NEC voor Wilfried Bony in de media verschenen, schaarde ik deze nog onder één van die vele geruchten die elk transferwindow opduiken. Meestal hoor je er nooit meer iets van. En ja, Bony, hahaha, het klonk als een slechte grap. Want Bony, beste mensen, Wilfried Bony, dat is die vent die in twee en een half seizoen tijd met speels gemak tientallen doelpunten maakte in de Eredivisie, voor…Vitesse.
Maar, het lachen verging me al snel, want amper een paar dagen later zette Bony, in het bijzijn van een tevreden Ted van Leeuwen, zijn handtekening onder een contract waarmee hij tot het einde van dit seizoen speler is van NEC. En, als het goed gaat, zo zegt Ted, blijft ie volgend seizoen ook nog.
De grote vraag is, wat vinden we van deze stunt?
Ik merk in mijn omgeving dat de verwarring over de eigen gevoelens groot is. Of liever, dat verstand en gevoel het niet met elkaar eens zijn. De meeste supporters hebben zich inmiddels wel neergelegd bij het opportunisme dat bezit heeft genomen van het moderne professionele voetbal. Spelers wisselen uit eigenbelang om de haverklap van club en daar kunnen we ook best begrip voor opbrengen. Je moet het immers in een relatief korte periode zien te verdienen. Dat betekent overigens niet dat spelers geen speciale band met een club kunnen opbouwen. Édgar Barreto, bijvoorbeeld, deed dat met NEC (en Nijmegen), al ging ook hij na een paar seizoenen voor het geld naar Italië. Het is volstrekt geloofwaardig dat hij in de herfst van zijn carrière terug is gekomen en dat vinden we fantastisch. Ook voor Lasse Schöne geldt dit.
Als zoveel dingen in het leven, goede en slechte, komt opportunisme in verschillende gradaties. Er is het te billijken opportunisme van Barreto en het moeilijk uit te leggen opportunisme van Wilfried Bony. En dat van NEC, laten we dat vooral niet vergeten. Maar hoezo, ‘moeilijk uit te leggen’, dit is toch NIET uit te leggen. Nou, ja en nee.
Wilfried Bony is een jongen uit Ivoorkust die het is gelukt zich dankzij het voetbal een weg omhoog te vechten. Eén van zijn tussenstops was Vitesse. Hij was daar zeer succesvol, het was zijn doorbraak. De supporters droegen ‘m op handen, het was één van de beste spitsen die er ooit speelde. Na twee en een half jaar vertrok hij naar Swansea City en later zelfs naar Manchester City, waarna de neergang inzette en zijn loopbaan doodbloedde in ‘de zandbak’.
Scrollend door het twitter account van Bony, blijkt in de laatste jaren nergens betrokkenheid bij Vitesse. Het schijnt dat hij dit seizoen Vitesse nog succes wenste voor de derby, maar z’n laatste twitterbericht is van januari 2021. Zijn latere berichten gewist, uit opportunisme? Ook het eventuele succes wensen van Vitesse was waarschijnlijk opportunisme, hij was immers op zoek naar een club en zal best bij Vitesse hebben willen afsluiten. Ergens anders lees ik, dat hij het nog vaak over zijn tijd bij Vitesse had.
Hoe het ook zit met zijn liefde voor Vitesse, Bony is vooral één van die vele profvoetballers die het niet zo veel uitmaakt waar hij speelt en dat kan ik hem eigenlijk niet kwalijk nemen. Ik geloof dat hij de oprechte wens heeft om zijn carrière op een waardige manier af te sluiten. Ik bedoel, het zal ‘m niet om het geld te doen zijn. Dat maakt ‘m naast een opportunist ook een liefhebber. Hopelijk gaan we daar op het veld wat van terugzien.
Hopelijk ja, want Ted van Leeuwen mag in zijn zoektocht naar een spits schijt hebben gehad aan de gevoelens in Nijmegen (en Arnhem trouwens, daar zal de Ted van Leeuwen fanclub inmiddels opgedoekt zijn), hij neemt ook nog eens een grote gok met een speler die sinds het seizoen 2015/2016 nooit meer dan negentien wedstrijden in een seizoen speelde en meestal veel minder. Zijn laatste wedstrijd was in november 2020. Het is, vind ik, een tegenvaller dat Ted in zijn zoektocht naar een spits niet verder is gekomen dan een half gepensioneerd oud-icoon van Vitesse. De eerdere gok met Pedro Ruiz viel in ieder geval verkeerd uit. Als Bony hier geen pepernoot gaat raken, dan zal dat het draagvlak van Van Leeuwen binnen de club en bij de supporters behoorlijk ondergraven. Van Leeuwen is eigengereid, prima, maar hier neemt hij, met toestemming van de club, een groot risico.
In deze hele toestand kunnen we meevoelen met de supporters van Vitesse die met hun neus op het ontnuchterende feit zijn gedrukt, dat echte clubliefde in het moderne voetbal haast niet meer bestaat. Niks nieuws inderdaad, maar toch geeft het af en toe nog een klote gevoel. Zoals toen Navarone Foor (TAFKAF: The Asshole Formerly Known As Foor) naar Vitesse vertrok, of toen geboren Nijmegenaar Syb van Ottele na een paar wedstrijdjes in het eerste naar Heerenveen verkaste.
Ik kan alleen maar hopen dat Bony er op los gaat scoren, dat is in het belang van de club en die is groter dan welke speler ook. En ik wil er nogmaals op wijzen dat clubliefde wel degelijk nog bestaat, wij hebben Édgar Barreto en die koesteren we. Als hij stopt met voetbal zal hij in Nijmegen voor altijd op handen worden gedragen, dat is zijn rijkdom. Bony zal dat niet kennen, hij heeft het verspeeld, dat is zijn armoe.
Wichard