De afgelopen transferperiode hield mij meer dan ooit bezig. Hooggespannen verwachtingen denk ik. Het voelt als vroeger, toen ik nog een kind was en mijn schoen had gezet in sinterklaastijd. Ik heb de afgelopen weken dan ook ik weet niet hoe vaak gekeken of er iets in mijn, onze, schoen zat. Vaak zat er niets in. Desondanks dat hield ik (en heb ik nog steeds) een rotsvast geloof in de goedheiligman. Onze goedheiligman. Sinterbaas Marcel.
Het is geen geheim dat onze enige echte sinterbaas de afgelopen jaren veel van zijn centen in onze mooie club heeft gestoken en ons meerdere malen heeft gered. Wat mij betreft verdient die man een standbeeld. Ik was en ben een trouw gelovige. Toen Marcel (ik zeg even Marcel, dat lult wat makkelijker dan sinterbaas of meneer Boekhoorn) besloot om zijn (ongetwijfeld super de luxe) pakjesboot definitief aan te laten meren aan de Waalkade, om onze club structureel te gaan ondersteunen, kende mijn enthousiasme dan ook geen grenzen. Elke dag pakjesavond!
Ik geloof in Marcel en ben er trots op dat hij één van ons is. Want dat is hij, hij is één van ons. Russische tsaren, Amerikaanse cowboys en Arabische sheiks zijn slechts passanten. Daar kun je niet in geloven. Sinterbaas blijft altijd, Marcel blijft altijd. Maar goed, ik dwaal verschrikkelijk af merk ik….
Structureel een club ondersteunen is nogal een werk natuurlijk. Zo iets doe je niet alleen. Een sinterbaas heeft een goede pieterbaas nodig, een knecht. Superleuk werk natuurlijk want je mag dan cadeautjes, gekocht van het geld van een ander, uitzoeken en aan ons geven. Marcel besloot dat Ted een uitstekende pieterbaas was voor dit klusje. Ted nam de klus maar al te graag aan maar besloot wijselijk, gezien zijn verleden als rijnpiet, zijn lippen op elkaar te houden. Dat zwijgen houdt Ted inmiddels lang vol. Ted werd zwijgpiet.
Het maakte me niet uit dat Ted zijn telefoon vol staat met ex spelers van die andere club. Ik wachtte vol verwachting op de cadeautjes die zouden gaan komen. De schoen werd gezet.
Vorig seizoen moesten Marcel en Ted er….euh….ik denk een beetje inkomen. Iedereen kent wel het gevoel dat je blij een cadeautje openmaakt en dan teleurgesteld bent door het speelgoed wat er in zit. Marcel en Ted maakten vorig seizoen wat mij betreft wat ongelukkige keuzes. De ene keer leek het op een leuk stuk speelgoed maar begon het op een gegeven moment te vervelen en deed het niet meer zo goed als in het begin (Ali). Een andere keer kregen we een stuk speelgoed waar bijna niemand op zat te wachten en wat meteen kapot ging. (Bony). Maar goed ik wil hier zeker niet ondankbaar overkomen (te bang dat we geen cadeautjes meer krijgen) en uiteindelijk wisten we ons toch simpel te handhaven.
Deze zomer kreeg mijn vertrouwen voor dit seizoen een enorme boost. Ik weet niet precies waarom maar ik denk dat dit komt door de gelikte filmpjes die ik zag, de geruchten die ik hoorde en natuurlijk ook omdat ik elke zomer weer hoop heb, ingegeven door een soort kinderlijk enthousiasme. Ik voelde dat dit wel eens een heel speciaal seizoen zou kunnen gaan worden.
We streken massaal over ons hart. Geen compensatie voor de gemiste wedstrijden waardoor wij in wezen allemaal een soort sinterbaas werden en achter de schermen werd er keihard gewerkt om versterkingen binnen te halen. Ted deed er het zwijgen toe en scrolde nog maar eens door zijn contacten in zijn telefoon. Onze schoen werd weer gezet. Volgens de geruchten zou het dit jaar, deze transferperiode, helemaal goed komen. Laat de cadeautjes maar komen. We gaan Europa in!
Wat mij betreft begon het veelbelovend met het aantrekken van Tannane. Toch een klein beetje slikken toen ik dit cadeautje openmaakte maar na 15 minuten in zijn eerste wedstrijd was ik overtuigd. (en hij bleef nog heel ook). Cillessen kwam er later als bonus bij. Die zat ineens in de schoen. Niet nodig maar goed! Het elftal heeft wel een spits nodig en dat was geloof ik nogal een dingetje. Dit duurde lang en ik begon me toch een beetje zorgen te maken. Ik bedoel je hebt een verlanglijst gemaakt en dit stond toch wel bovenaan ons lijstje.
Er waren heel lang geruchten dat Locadia zou komen. Die deed moeilijk naar het schijnt en Ted trok (terecht) de stekker uit dit verhaal. Je komt graag of niet wat mij betreft. Locadia koos er blijkbaar liever voor om zijn carrière voort te zetten in Iran (huh?). Ook leuk voor zijn vrouw…
Het duurde lang. Het bleef oorverdovend stil en ik begon steeds vaker in mijn schoen te kijken. Leeg. Helaas. Mijn/ons geduld werd toch behoorlijk op de proef gesteld. Marcel en Ted willen wel goede spelers halen maar willen die spelers wel? Ik kreeg de indruk dat Marcel makkelijker lekkere wijven aantrekt (respect!) dan goede spelers…..
En dan eindelijk de zo gewenste spits. Dimata. Nog nooit van gehoord. Veel belovend begin van zijn carrière maar door een zware blessure 1,5 jaar geen bal geraakt (waar kennen we dat van? Zou Ted ook alle revalidatiecentra van Europa in zijn contacten hebben staan?). Maar als hij weer op zijn oude niveau komt…….
Vanavond lees ik dat Tavsan er zelf voor gekozen heeft om bij NEC te blijven. Dat is fijn. Ik hoop dat hij vanaf nu zijn talent de volle 90 minuten in elke wedstrijd etaleert!
Als iedereen nou gewoon zijn stinkende best doet voor ons eniesee en alles uit zijn talent haalt dan kan het wat worden dit seizoen. Dat geloof ik echt. En zo niet dan zetten we in november gewoon weer onze schoen. En dan spelen we na dat belachelijke WK gewoon iedereen van de mat en gaan we Europa in. Ja toch Marcel?
Oostenrijk