Al een aantal weken mogen we weer naar het stadion en we weten de weg naar de Goffert massaal te vinden.
Vertrouwde gezichten naast me op de tribune maar ook heel veel nieuwe gezichten. De promotie naar de eredivisie heeft duidelijk voor een aanwas van nieuw publiek gezorgd en alsof het de normaalste zaak van de wereld is, zit de Goffert weer als vanouds vol.
Het seizoen is al weer bijna ten einde en toch voelt het alsof we nog maar net begonnen zijn. Corona lijkt op een boze droom waaruit we net ontwaakt zijn. Is het echt gebeurd? Was het slechts een boze droom? Het nieuwe normaal lijkt op het oude normaal.
Afgelopen zaterdag moest ik even met mijn ogen knipperen toen op het bord in het stadion werd aangegeven dat er 12.000 fans op de tribunes zaten. Ik moet er, na een aantal jaar KKD, weer aan wennen en ik kan niets anders zeggen dan dat ik er erg blij van word.
Wat dat betreft lijkt het nieuwe normaal op het oude normaal van voor de degradaties.
De laatste seizoenen werd het voor mij heel normaal dat het stadion voor de helft gevuld was. Ik vond het ook heel normaal om op vrijdagavond naar het voetbal te gaan en ook heel normaal om met de bus naar Telstar, Almere of Excelsior te gaan. Ik paste me aan, dit was mijn nieuwe normaal.
Dat aanpassen ging me goed af en heel verrassend is dat natuurlijk niet omdat om me heen op de tribune nog steeds dezelfde mensen zaten en de Bleumbus gewoon bleef rijden met dezelfde, niet zulke normale, mensen. Verre van normaal. Maar daarom ga ik graag want normaal dat is zo saai en, toegegeven, ik ben ook niet helemaal normaal. Ik gedij gewoon heel goed op fietsenlikkers, Manuela, vaginale schimmel en John met zijn accordeon (als het maar hard is).
Maar goed, door corona konden we ineens niet meer naar het stadion en het nieuwe normaal werd het oude normaal.
Voetbal zonder publiek is niet normaal en zal ook nooit normaal worden. Ik kon me op een gegeven moment gewoon niet meer voorstellen dat het oude nieuwe normaal weer terug zou komen.
Het ongelooflijke gebeurde. We promoveerden (niet normaal en geheel onverwachts) naar de eredivisie en de seizoenskaarten gingen als warme broodjes over de toonbank van de Goffert. Corona gooide nog wat roet in het eten, wat even heel normaal leek, en toen alles echt weer normaal leek te worden bleek ons stadion met plakband aan elkaar te hangen. Weer geen wedstrijden met publiek. Blijkbaar kan het niet normaal gaan bij ons in Nijmegen.
Maar nu is het dan toch zover. Het oude normaal van voor de degradaties is na het oude nieuwe normaal van spelen in de KKD en het nieuwe normaal van corona weer terug!
Zaterdagavond wurmde ik me ouderwets (het oude normaal) met mijn fiets vanaf het stadion door de stroom fietsers en wandelaars naar huis. Ik passeerde opgewonden en baldadige groepjes jongens. Jongens die ik niet eerder zag bij NEC. Jongens die NEC ontdekt (of herontdekt ) hebben. En dat vind ik mooi. NEC heeft deze nieuwe aanwas nodig en ik hoop dat ze blijven gaan. Dat dit hun nieuwe normaal wordt net als dat het voor mij is.
Oostenrijk
