De laatste speelronde van het seizoen 2021-2022 had zowaar nog iets om het lijf voor NEC. Waar je bij aanvang van dit seizoen zou hebben gedacht dat we wellicht nog druk doende zouden zijn om het vege lijf te redden, daar bleek de waarheid een stuk rooskleuriger. Promovendus NEC was immers volop in de race voor een Europese play-off plek en had daarbij alles in eigen hand. NEC had weinig te verliezen maar veel te winnen. Voor Fortuna was het precies andersom. De opdracht was duidelijk: zelf winnen in eigen huis van degradatiekandidaat Fortuna en hopen dat Heerenveen niet met enorme cijfers van Go Ahead Eagles zou winnen. Dat we nog iets hadden om voor te spelen bleek wel uit het gegeven dat Meijer onze twee afzwaaiende vedettes Van Eijden en Barreto op de bank hield in plaats van hen een basisplek als afscheid te gunnen. Duelund werd wel beloond voor zijn goede invalbeurten van de afgelopen weken met een basisplek. Dit ging ten koste van Proper, waardoor Bruijn een linie terug zakte.
Tactiek: NEC startte dus weer in een 4-3-3 waarin ditmaal Duelund de diepste middenvelder was. Toch ietwat opmerkelijk, want je weet dat Fortuna vandaag moest winnen voor zekere handhaving en dus wist je dat de Limburgers moesten komen. Tuurlijk wil je in eigen huis het publiek vermaken, maar om nou te zeggen dat ons dat dit sezoen nou zo vaak gelukt is, zeker in 4-3-3, is toch een beetje overtrokken. Een 5-mans defensie met Van Eijden of Barreto zou toch logisch zijn geweest, zeker aangezien het voor deze beide spelers hun laatste wedstrijd in de Goffert kon zijn. 4-3-3 is toch een stuk onzekerder en dat bleek ook wel toen we na een klein kwartier op achterstand kwamen. Daarna kon Fortuna comfortabel achterover gaan hangen en kregen we wederom een worstelend NEC voorgeschoteld dat niet door de Limburgse defensie heeft kon spelen.
Opvallend: Een opvallend detail was dat NEC vandaag aantrad in retro BNN shirts. Het is namelijk 25 jaar geleden dat Bart de Graaff onze club gebruikte als promotie voor zijn nieuw te lanceren TV-kanaal. Dat was destijds een ware senstatie, zeker voor ons NEC supporters. Want plots zagen we onze club – doorgaans toch een voetnoot op de zondagavond bij Studio Sport – wekelijks op de TV in humoristische sketches met de destijds razend populaire programmamaker. NEC, dat traditioneel toch altijd een beetje als een lelijk eendje bekend stond in het land, was opeens cool. Mooie herinneringen. De shirts zouden na afloop verloot worden voor het goede doel.
Uitslag: Een teleurstellende 0-1, die dus al na een klein kwartier op het bord stond. Uitgerekend ex-NEC speler Flemming haalde de trekker over. Dan weet je dus dat je het restant van de wedstrijd tegen een muur op loopt te voetballen. In de tweede helft probeerde NEC nog wel wat te forceren met het inbregen van Cissoko, Vet en gelegenheids-spits Bronkhorst (tja). Het was de hele tweede helft dan ook eenrichtingsverkeer richting het Fortuna-doel, maar NEC kwam maar niet door de wanhopige Limburgse muur heen. NEC kreeg meerdere mogelijkheden op de gelijkmaker en deed haar stinkende best om toch terug in de wedstrijd te komen, maar Fortuna vocht voor het vege lijf en trok alles uit de kast om ons van het scoren te houden. En dat lukte dus ook, met hangen en wurgen. Helaas voor ons. En ook helaas voor Willem II, dat ondanks een ruime zege in eigen huis tegen Utrecht de laatste strohalm op lijfsbehoud door de vingers zag glippen.
Scheids: Higler moest een paar keer ingrijpen om Fortuna tot kalmte te manen, maar had verder een redelijk simpele middag. Wel had hij harder moeten optreden tegen het tijdrekken van de Limburgers en liet hij richting het einde ook wel erg veel ontregelingen toe. Bovendien waren er ook een tweetal momenten (neertrekken Okita, duw in de rug op Guth) die toch minstens een VAR-ingreep gerechtvaardigd hadden.
Publiek: De frustratie spatte van de tribunes af, maar naarmate de tweede helft vorderde en NEC de vele mogelijkheden niet wist te verzilveren nam de berusting de overhand. Geen play-offs voor onze ploeg, maar in elk geval ook geen degradatievoetbal. En dat was toch het voornaamste dit jaar.
Hoogtepunten: Vijf minuten voor tijd kwamen Van Eijden en Barreto onder luid applaus nog in het veld voor hun officiële afscheidsduel.
Dieptepunten: Je verliest opnieuw in eigen huis, waardoor NEC toch een aardig triest diepterecord neerzet van de slechtst presterende thuisploeg van dit seizoen. Dat zal volgend seizoen toch echt een stuk beter moeten. Flink wat werk aan de winkel dus voor Van Leeuwen, te beginnen met een spits. En dan bedoelen we dus niet Bony.
Inzet: Onze spelers gooiden in de slotfase alles in de strijd om de wedstrijd te kantelen, maar de bal wilde er niet in. Het euvel dit hele seizoen: een gebrek aan kwaliteit voorin. Oktia en Tavsan waren bij vlagen geweldig gedurende het seizoen, maar veel te vaak ook volledig onzichtbaar. Akman had een leuke start maar wist daarna het net niet meer te vinden. Het feit dat we Bronkhorst moesten gebruiken als breekijzer zegt voldoende over hoe armoedig we dit seizoen voorin geweest zijn.
Conclusie: Het is jammer dat je jezelf niet beloont met een mooi toetje, maar lijfsbehoud was dit seizoen het doel en dat werd enkele weken geleden al bewerkstelligd. Op de keper beschouwd had NEC dit seizoen gewoon een groot gebrek aan een balvaste diepe spits en had het ook de VAR niet mee. Daardoor kwamen we aan het einde te kort. Op voorhand hadden we direct getekend voor een elfde plek en de verschillen in de middenmoot zijn uiterst klein. Aan de inzet heeft het niet gelegen, die was elke week prima. Nu rest nog afscheid nemen van spelers, de balans opmaken en vooruitkijken naar het volgende seizoen. De ploeg is klaar, het werk voor Van Leeuwen en consorten gaat nu beginnen. En dat zal nog een fikse kluif worden om wederom een Eredivisiewaardig team op de been te krijgen.
