Zeven gelijke spellen op rij. In de jaren ’80 was dat nog een garantie voor een subtopnotering. Maar sinds ze de puntentelling hebben aangepast in 1994 en aan de winnaar drie punten toekennen in plaats van twee, koop je er nog maar weinig voor. Als we het hele seizoen gelijkspelletjes zouden blijven sprokkelen dan sta je aan het eind van de rit net boven de degradatiestreep met 35 punten. Een of twee slippertjes en je degradeert. Wedstrijden zoals vorige week tegen Excelsior *moet* je gewoon winnen in eigen huis, daar zijn geen excuses voor met dit team. En dan hebben we het nog niet eens over de uiterst trieste statistiek dat we in de Goffert dit hele kalendarjaar 2022 pas één keer (!!!) een overwinning konden vieren, in mei tegen Go Ahead. Dat is toch wel diep schandalig.
Daar zou vandaag sowieso geen verandering in komen, want NEC speelde een uitwedstrijd in Rotterdam tegen Sparta. Sparta doet het dit seizoen prima en staat waar NEC graag zou willen staan. Net als NEC is de ploeg defensief zeer degelijk, maar daar bovenop scoren ze ook nog wel eens een doelpunt. En dat maakt zoals de ranglijst laat zien een huizenhoog verschil. Frappant genoeg kon NEC vandaag een discutabel record van Sparta uit de geschiedenisboeken spelen, namelijk dat van het meest aantal gelijke spellen op rij. Sparta houdt momenteel dat record met acht wedstrijden op rij, maar dat was wel verdeeld over twee seizoenen. NEC kon dat dus in één seizoen voor elkaar breien bij een nieuw gelijkspel.
Spoiler: we hebben het record niet.
Gitta
Voordat we de wedstrijd bespreken moeten we uiteraard even stil staan bij het plotse overlijden van Gitta van Dinteren. Ze zeggen wel eens dat de werkelijke waarde van je leven te meten is aan de grootte van het gat dat je achterlaat bij anderen. In het geval van Gitta mag je dan gerust van een zware meteorietinslag spreken. Gitta was de belichaming van de term Trouwe Hond. Een tomeloze vrijwilliger en een zeer vertrouwd gezicht in de Bleumbus. Wichard noemde haar in zijn DTH weekoverzicht al de moeder van de Bleumbus en daar is geen woord van gelogen. De sfeer was vandaag onderweg in de bus dan ook zeer gelaten. Wij wensen Gitta’s familie, vrienden en kennissen zeer veel sterkte met het verwerken van dit vreselijk verlies.
Tactiek
NEC begon weer in de standaard opstelling en maakte zich op voor een middenveldgevecht. Helaas keken we binnen een mum van tijd al tegen een achterstand aan na een simpele Sparta-goal uit een op het oog onterecht gegeven corner. En dus konden meteen alle tactische plannen de prullenbak in en werd het erop of eronder voor NEC. De vroege voorsprong was koren op de molen voor Sparta, dat kon loeren op een snelle uitbraak en onze ploeg frustreren, hierbij geholpen door een uiterst onervaren scheidsrechter. Bij rust stond het zelfs al 2-0, godbetert. NEC was hemeltergend slecht en creëerde zelf helemaal niks. Je kon zo’n beetje iedereen wel wisselen, zo slap als het was. Maar bizar genoeg verschenen dezelfde elf spelers aan de aftrap van de tweede helft. Dan kun je dit kopje ’tactiek’ dus eigenlijk net zo goed de prullenbak inflikkeren voor toekomstige nabeschouwingen, want blijkbaar hebben we gewoon geen tactisch plan of wisselbeleid. Na tien minuten geploeter greep Meijer alsnog in door een zwalkende Mattsson te vervangen door Cisso Marques?! Geef ons portie maar aan Fikkie, Marques op linksbuiten. Nu hebben we wel zo’n beetje alles gezien. Meijer, Meijer, Meijer, waar ben je mee bezig? In de 70e minuut kwam de volgende bizarre ingreep waar opnieuw Proper geslachtofferd werd (waarom niet de vandaag dramatische Schöne?) voor Duelund, terwijl El Karouani eruit ging voor Cissoko. Met drie man achterop werd het dus alles of niet om het achtste gelijkspelletje van dit seizoen te redden.
Uitslag
We hadden het natuurlijk al verklapt, maar dat gelijkspelletje werd uiteindelijk net niet gehaald. Sterker nog, NEC wist niet eens tot een uitgespeelde kans te komen (verrassing), ondanks dat we in de laatste 20 minuten zo’n beetje al onze aanvallende capaciteit (afgezien van Mattsson) op het veld hadden staan. Ons seizoen tot dusverre in een notedop: we zijn aanvallend zwaar en zwaar K* met Peren. Het bleef dus bij 2-0 voor Sparta, dat zelfs nog de 3-0 op de pantoffel had als Cillessen op het laatste moment zijn voetje niet achteruit gezet had.
Hoogtepunten
Niet van toepassing.
Dieptepunten
Het was vandaag een collectief falen, inclusief van de technische staf. De spelers die normaliter de ploeg op sleeptouw zouden moeten nemen gaven totaal niet thuis en voorin was het wederom om te janken zo slecht. NEC creëerde werkelijk waar helemaal niks, terwijl een toch zeker niet geweldig spelend Sparta een uiterst comfortabele zondag had. Het NEC van vandaag is een degradatieploeg, zo simpel is het. Als we defensief niet bij de les zijn, dan zijn we totaal kansloos in deze competitie.
Scheids
Keurde onterechte een corner goed waaruit het eerste doelpunt viel. Maar blijkbaar doet de VAR op zulke momenten opeens niks, terwijl ze op andere momenten toch handsballen van een half seizoen geleden als legitieme reden voor een afgekeurde goal zien. Er valt geen pijl op te trekken, de Nederlandse arbitrage. Dan voetbal je opeens tegen de stroom en in met onze ellende voorin weet je dan dat het een moeilijke dag wordt. De onervarenheid van de scheids spatte er de hele wedstrijd vanaf, al mogen we op de keper beschouwd niet klagen want hij had ook rood kunnen trekken voor Verdonk in de tweede helft.
Inzet
Waar je normaliter in elk geval nog de inzet van de ploeg kunt prijzen, daar was die vandaag ver te zoeken. Schöne slofte een beetje rond alsof hij een kater aan het verwerken was, Tannane was alleen maar gefrustreerd aan het doen, Cillessen was niet scherp bij de goal van De Guzman, Tavsan was liever lui dan moe en Mattsson liet zich bij voortduring kinderlijk eenvoudig van de bal zetten, terwijl Dimata vooral in de weg liep. Het was niet om aan te zien zo slap. Iedereen aan NEC-zijde wandelde een beetje over het veld alsof het een toeristisch uitje betrof.
Conclusie
NEC kwam er totaal niet aan te pas tegen een zeer middelmatige tegenstander. Dat geeft toch flink te denken en opeens zijn er weer serieuze zorgen. We creëren immers totaal geen kansen en als we dan ook nog makkelijke goals gaan weggegeven, dan moet je opeens toch weer langzaamaan gaan vrezen voor degradatie. Zoals de ploeg vandaag speelde ben je ook gewoon een degradatiekandidaat, er zijn geen andere woorden voor. Het was zo verschrikkelijk slecht en slap dat je je soms in je arm moest knijpen of je wel naar de juiste ploeg aan het kijken was. Een wanvertoning van epische proporties. Dit is met afstand de slechtste wedstrijd die NEC in lange tijd op de mat gelegd heeft, eentje die deed terugdenken aan onze matige periodes in de KKD. Ondanks dat we op een gegeven moment met Cissoko, Dimata, Marques, Tavsan, Tannane, Duelund en Schöne op het veld stonden kreeg je werkelijk geen moment het gevoel dat we een goal zouden gaan scoren. En dat gebeurde dus ook niet. Volgens Meijer was Sparta op voorhand een gelijkwaardige ploeg aan NEC. Nou Rogier, we kunnen je aan de hand van de wedstrijd van vandaag heel eenvoudig uitleggen waar het verschil zit: als Sparta aanvalt staan ze binnen een mum van tijd met 4-5 man in ons strafschopgebied. Als wij aanvallen staat er… niemand. Geen hond. En daarom scoren we alleen zo nu en dan uit dode spelmomenten. Een kind kan het zien, maar Meijer wil dat NEC niet ‘uit positie’ gaat lopen. ‘Uit positie’ betekent bij NEC blijkbaar over de eigen middenlijn of achter de laatste linie van de tegenstander. Een totaal brevet van onvermogen op alle fronten.