Tannane heeft ballen.
Dat weet ik zeker want hij zit er regelmatig aan.
Niet dat hij eraan hoeft te zitten om te laten zien dat hij ze heeft. Zodra hij het veld op loopt zie je het meteen.
Dit is een man met ballen. Een krijger met stalen kloten.
Natuurlijk is dit de week van contractverlengingen. Ik zou daarover kunnen schrijven maar ik doe het niet. Er wordt al zoveel gesproken en geschreven over dit onderwerp. Geen zin in. Daarnaast sluimert al maandenlang het onderwerp Tannane in mijn hoofd.
Ik ga het gewoon zeggen, kom er ronduit voor uit. Ik ben fan van Tannane. Ik kan me niet heugen dat ik zo’n goede voetballer heb zien rondlopen bij NEC.
Tannane is de beste. Dat is hij denk ik altijd al geweest. De jongen die vroeger op straat als eerste werd gekozen bij een partijtje voetbal. Zo’n gast waar je tegenop kijkt, waar je op wilt lijken en waarvan je hoopt dat jij bij hem mag horen. Dat hij je ziet staan en misschien zelfs je vriend noemt.
Xavi Simons was waarschijnlijk ook de beste voetballer in de buurt. Ongetwijfeld werd ook hij als eerste gekozen. Maar ik denk niet dat anderen tegen hem op keken, op hem wilden lijken of bevriend met hem wilden zijn.
Xavi rende huilend naar zijn moeder als de jongens gemeen tegen hem deden. Tannane hoekte ze gewoon neer, spuugde in zijn klauwen en masseerde zijn ballen om te laten zien dat hij de enige met ballen is.
Ik denk dat Tannane als kind al gigantische ballen had. Xavi had waarschijnlijk balletjes als knikkers, de kleinste soort. Eentjes noemden we die vroeger. Sinds afgelopen zondag weet ik zeker dat ze niet gegroeid zijn.
Ik heb me afgelopen zondag namelijk kapot geïrriteerd aan Simons. Volgens velen de beste voetballer van PSV en het grootste talent wat er op de Nederlandse voetbalvelden rondloopt. Ik zag vooral een verongelijkt kind dat regelmatig, met zijn armpjes driftig zwaaiend, op de grond zat te huilen.
Ik keek naar onze beste voetballer en zag hem sleuren, dribbelen en twee wonderschone doelpunten maken. Blijven gaan, blijven proberen. Sommigen noemen dit voor eigen succes gaan maar vergeten dan dat zijn succes ook ons succes is.
Tot mijn stomme verbazing werd Simons de dagen na de wedstrijd door de media voor de zoveelste keer enorm bewierookt. Xavi heeft de schijn mee. De media willen hem knuffelen, troosten en op schoot nemen. Tannane heeft de schijn tegen. Altijd al zo geweest.
Een lastige jongen zeggen ze. Ik vind Tannane helemaal geen lastige jongen. Tegenstanders zien ook dat hij beter is. Ze voelen en weten dat hij grotere ballen heeft dan hun. Ze kunnen het niet van hem winnen en gaan dan irriteren, jennen, schoppen. Tannane hoekt ze neer. Sommigen zeggen dat hij dan het team benadeeld.
Tannane benadeeld niet het team. Tannane komt voor zichzelf op. Tannane toont ballen. Ik ben blij dat Tannane zo is en ik wil dat hij niets veranderd aan zijn gedrag. Ik ben trots op hem en zou me kapot schamen als onze beste voetballer Xavi Simons zou heten. Dan maar acht wedstrijden schorsing per seizoen.
Voor een type Tannane ga ik naar het stadion. Ik ben blij dat hij voor onze club speelt. Tannane hoort bij ons, hij past bij ons. Want onze club heeft kloten. Wij hebben kloten.
En ik weet zeker dat als Tannane dit ook zo voelt en hij in ons een gelijke herkent en de waardering voelt, wij nog heel veel plezier van hem kunnen gaan beleven.
Ik maak me daarom ook totaal geen zorgen over het al dan niet verlengen van de contracten van de huidige spelers.
Met de ballen van Tannane in combinatie met de gouden pik van Boekhoorn komt het volgend seizoen vast helemaal goed.
Oostenrijk
