Excelsior uit, altijd lastig. Net als zo veel wedstrijden in de afgelopen weken was dit er weer zo eentje die NEC eigenlijk *moest* winnen om aansluiting te houden bij het linkerrijtje en tegelijk niet mocht verliezen om afstand te houden van de degradatiezone. Dan zal het dus wel weer een gelijkspelletje worden, denken we dan meteen. We hebben er inmiddels al twaalf dit seizoen, een belachelijk aantal. Het is op deze manier toch best een vervelend seizoen aan het worden, wat je medio oktober toch niet gezegd zou hebben. NEC heeft best veel voetballende kwaliteit namelijk, maar we scoren voor geen meter. En dus dreigt er een herhaling van vorig seizoen, waar NEC leuk begon maar in de tweede seizoenshelft totaal ineen klapte en voornamelijk in de middenmoot bleef drijven omdat de clubs om ons heen ook allemaal punten bleven morsen. We hadden echter op meer gehoopt dit seizoen, zeker met de komst van spelers als Tannane, Cillessen en Dimata. Het bleek tot dusverre een ijdele hoop. Tannane keerde vorige week na een schorsing van drie duels terug in de basis, maar pakte geel en was daardoor direct week geschorst. De net van een blessure teruggekeerde Bruijn mocht daarom vandaag in de basis beginnen. Mattsson kreeg de voorkeur boven een al wekenlang tegenvallende Cissoko op links, ook al is de Deen geen linksbuiten. Het blijft echt behelpen voorin bij NEC. Musaba lijkt inmiddels geheel uit beeld verdwenen. Achterin was het ook puzzelen door het wegvallen van Bart van Rooij. Daarom zagen we apart genoeg Verdonk op rechtsback opduiken, wat toch ook een nekslag voor Bronkhorst zal betekenen.
Tactiek
Meijer blijft duidelijk vasthouden aan 4-3-3, zelfs als dat betekent dat hij spelers volledig uit positie moet spelen. En dus voltrok zich het inmiddels bekende patroon weer: NEC dat probeerde te voetballen, maar voornamelijk verzandde in angstige balletjes breed en achteruit in het tempo van een vadzig hangbuikzwijntje; terwijl de tegenstander bij de eerste de beste foute pass omschakelde en gevaar stichtte voor onze goal. Ondanks dat het spel van NEC bij vlagen niet om aan te zien zo slecht was, bleek Excelsior zo matig dat we alsnog een paar dotten van kansen kregen. Alleen wisten we zelfs 100% opgelegde kansen niet te verzilveren. Tot op slag van rust althans, waar uitgerekend gelegenheidsrechtsback Verdonk met links de bal voor het doel slingerde en Mattsson als een duveltje uit een doosje opdook om met een gelobde kopbal de keeper te verschalken. Een vroege rode kaart voor een Excelsiorspeler in de tweede helft leek vervolgens de wedstrijd te beslissen, maar zoals dat wel vaker gebeurt kreeg juist Excelsior de betere kansen op een goal.
Uitslag
Je zou het niet denken op basis van het verslag, maar NEC won uiteindelijk nog aardig afgetekend met 0-3. El Karouani besliste uiteindelijk ruim een kwartier voor tijd de wedstrijd met een geplaatste bal op de binnenkant van de paal. En vlak voor tijd bekroonde Musaba het duel met een werkelijk fenomenale goal. Daar zal Tavsan ongetwijfeld zwetend wakker van worden vannacht.
Hoogtepunten
Een afgetekende overwinning, al zag dat er lange tijd niet naar uit. Ook een schit-te-rende goal van invaller Musaba, die een opnieuw dra-ma-tische Tavsan zo kan laten vrezen voor zijn basisplek.
Dieptepunten
De eerste helft deed pijn aan de ogen en leek in een troosteloze 0-0 te eindigen, totdat een tot op dat moment zwaar belabberde Mattsson een inzet van een tot op dat moment eveneens ondermaatse Verdonk (al had hij het excuus van zijn bizarre positie in het veld) binnenkopte. Bruijn wilde na veel blessureleed en ziekte bij afwezigheid van Tannane zijn visitekaartje afgeven, maar was helaas volledig onzichtbaar. En ondanks dat we al vroeg in de tweede helft met een man meer kwamen te staan, bleef NEC opzichtig schutteren en flaterde Sandler opzichtig met een drama no-look terugspeelbal die nog bijna in een gelijkmaker resulteerde. NEC bleef met een man meer aan het schutteren en de beste kansen in de tweede helft waren voor Excelsior. Ook Verdonk had eigenlijk nog wel rood verdiend voor een totaal bizarre schop na die met slechts geel werd bestraft.
Scheids
Van de Kerkhof Was coulant voor Sandler, die een snoeiharde tackle in de helft van Excelsior met geel bestraft zag worden. Die coulantie werd even later ook verstrekt aan een Excelsior-speler die Dimata vol op de enkel schopte, een op het oog veel zwaardere tackle die best met rood bestraft had mogen worden. Diezelfde Excelsiorspeler pakte vroeg in de tweede helft echter nog een keer geel voor een even zo domme tackle op Tavsan en mocht dus alsnog inrukken met rood.
Publiek
Zoals inmiddels redelijk gebruikelijk bij uitwedstrijden waren het voornamelijk de NEC-fans die te horen waren in het stadion. Maar een zondagavondwedstrijd om 20.00 uur, wie verzint zoiets? Na de belachelijke aanvangsttijd in de beker tegen Feyenoord wederom een donkerrode kaart voor ESPN.
Inzet
Het was slappe hap troef in de eerste helft, waarin het tempo lager lag dan dat van een naaktslak in de Dode Zee. Nadat we met een man meer kwamen te staan werd het bekant nog erger en zakte NEC weer eens collectief door de ondergrens. Gelukkig wist Excelsior dit niet af te straffen, al was dat meer geluk dan wijsheid en een wederom zeer kordate Cillessen.
Conclusie
Ongetwijfeld zal de discussie wel weer starten over het ontbreken van Tannane en een stevige overwinning, maar zijn vervanger Bruijn had eigenlijk net zo goed niet mee hoeven doen want je zag hem totaal niet. Ook Mattsson was dramatisch totdat hij de zeer belangrijke 0-1 scoorde. De drie goals doen anders vermoeden, maar NEC komt nog altijd echt enorm moeilijk tot scoren. Tavsan was wederom een drama en mag zich nu serieus zorgen gaan maken om zijn plek in de basiself. Musaba begon immers zeer moeizaam aan zijn huurperiode bij ons, maar was vanavond echt ontketend in zijn invalbeurt. Zijn goal was er eentje die we dit seizoen ongetwijfeld nog terug gaan zien in doelpuntenoverzichten. Wat een beauty! Bronkhorst ondertussen lijkt op weg te zijn naar de uitgang bij NEC. Lullig voor die jongen, maar als je bij afwezigheid van Van Rooij zowel Verdonk als Sanniez voor je vindt in de pikorder op rechtsachter, dan weet je eigenlijk wel dat het einde verhaal is. Ondanks een ondermaatse vertoning van NEC pakken we mede dankzij een rode kaart drie heel belangrijke punten en blijven we aanhaken bij de middenmoot. Bovendien slaan we een zeer prettig gaatje met de onderste regionen, wat in deze fase van de competitie zeker geen overbodige luxe is. Alles staat immers nog altijd dicht bij elkaar. Waar we vooraf nog vreesden voor het degradatiespook, daar staan we nu weer slechts drie punten van plek 8 af. Het kan verkeren. Het voetbal is echter bij vlagen diep bedroevend en dus is er weinig om naar uit te kijken verder. En dat is heel jammer, want de kwaliteit is er zeker. Alleen is het allemaal vreselijk angstig en behoudend. En slordig, zo zo slordig. Zonde. Maar goed, drie punten in de zak; een fijn weekendje dus! Zaterdagavond wacht in eigen huis FC Volendam; ook dat moeten gewoon drie punten worden. Dan kom je de februari-maand alsnog redelijk acceptabel door.