Volgens Wilco moesten we deze ploeg zeven tot acht wedstrijden de tijd geven om in vorm te komen voordat we een oordeel mochten vellen. Vandaag was wedstrijd nummer negen in de competitie en dus gingen we er even goed voor zitten. We speelden vanavond namelijk thuis tegen een heuse nieuwkomer op het hoogste niveau: Almere City. De club mag dan nieuw zijn, de coach was een oude bekende. Alex Pastoor stond immers ook enige tijd bij ons aan het roer, al eindigde zijn dienstverband aardig in mineur met een pijnlijk ontslag na een kleine drie wedstrijden in zijn derde seizoen. Zo’n ontslagrecord bleef Meijer tot dusverre bespaard, maar de achterban is momenteel toch aardig ontevreden over onze hoofdcoach. Er wordt hem angstig en behoudend voetbal verweten, waarbij het verlies in eigen huis tegen de arneppers bepaald niet hielp voor zijn populariteit. Na een week interlandrust kon Meijer weer beschikken over een nagenoeg volledig elftal, met Tavsan en Cillessen die terugkeerden van blessures. Curieus genoeg hield Meijer onze eerste doelman op de bank vanwege ‘gebrek aan wedstrijdritme’. Dat is te begrijpen voor een veldspeler, maar een keeper? Serieus? Daar tegenover stond dat Sandler opeens weer in de lappenmand zat. Het is om moedeloos van te worden, zowel voor die jongen als voor ons.
Tactiek
Door de afwezigheid van Sandler startte Ross weer in de basis naast Nuytinck. Verder traden we in dezelfde formatie aan als tegen Heerenveen, dus met Hansen en Gonzalez op de flanken en Dost als diepe spits. En dus weer met twee defensieve en gelijksoortige middenvelders (Proper en Schöne) tegen een op papier toch mindere tegenstander. Het eerste kwartier was zwak van beide ploegen, met veel klunzig balverlies en een hoog doorjagend Almere waar NEC bij afwezigheid van Sandler niet mee uit de voeten leek te kunnen. Pas na twintig minuten begon onze ploeg een beetje te draaien en werd Almere meteen volledig tegen de muur gezet. Het klasseverschil aan de bal was groot, maar onze ploeg wist dit speloverwicht niet om te zetten in echte kansen. Slechts wat schotjes van afstand gaven de burger moed op een goede afloop. Die moed werd echter stevig de grond ingeboord nadat een vrije trap van Almere City simpel werd ingeknikt nadat Ross in zijn rug werd geduwd. Meteen klapte onze ploeg in elkaar en werd met hangen en wurgen de rust opgezocht onder gefluit van de tribunes.
Naar goed gebruik greep Meijer in de rust ondanks de achterstand niet in en liet dezelfde elf spelers starten aan het tweede bedrijf. Als er al een donderspeech was geweest, dan was daar weinig van terug te zien op het veld want NEC modderde op gelijke voet verder. Een klein kwartier na de hervatting werd Tavsan in het veld gebracht. Maar waar je zou denken dat dit misschien voor Schöne of Proper zou zijn om de tendens van de wedstrijd te veranderen door met twee offensieve middenvelders te gaan spelen, daar was het uiteraard voor Gonzalez. Na 65 minuten deed Meijer dan toch eindelijk eens iets nieuws, door Schöne eraf te halen voor Ogawa, waarmee we dus zowaar omschakelden naar een 4-4-2 / 4-2-4 (of 4-1-3-2? Zeg het maar). Direct had het effect, want na een mooie combinatie tussen Dost en Ogawa scoorde Mattsson binnen een paar minuten na de wissel de bevrijdende 1-1. Helaas pakte Van Rooij even later zijn tweede gele kaart – en dus rood. Heel dom van Bart, zeker ook gezien hoe hij zijn eerste gele kaart pakte. Bovendien blesseerde Verdonk zich niet lang daarna. Meijer greep in met een defensieve wissel, door zowel Baas (op links) als nieuweling D’Leanu Arts (op rechts) in het veld te brengen voor Verdonk en Sontje Hansen. Toch bleef onze ploeg nog jagen op de winst.
Uitslag
Het bleef echter bij 1-1, wat natuurlijk een zeer teleurstellend resultaat is. Na de achterstand en de rode kaart is het natuurlijk fijn dat je nog terug komt, maar we hadden sowieso nooit in deze situatie terecht mogen komen uiteraard.
Publiek
De gezichtsherkenningspoortjes werkten goed! Verder was het vooral frustratie dat de boventoon voerde. Het geduld met Meijer lijkt op bij veel supporters en de eerste witte zakdoekjes wapperden al na afloop van dit duel. Het is een begrijpelijk sentiment, want we zien gewoon veel te vaak van dit soort net niet duels waarbij NEC veel te slap en te behoudend begint en waarbij er nooit eens een tactisch idee of slimme omzetting de wedstrijd doet kantelen. Ditmaal was het een rode kaart die een veelbelovende tactische omzetting in de kiem smoorde, maar voor die omzetting had Meijer wel bijna 70 minuten nodig.
Scheids
Makkelie liet veel vergrijpen van Almere City onbestraft, maar gaf wel twee keer geel aan Van Rooij, waarbij de tweede wel erg zwaar bestraft was gezien waar Almere mee weg mocht komen.
Hoogtepunten
Een mooie gelijkmaker van Mattsson na goed voorbereidend werk van Dost en Ogawa.
Dieptepunten
Het begint een saai riedeltje te worden, maar opnieuw was Meijer’s tactiek vandaag volledig verkeerd en verlies je opnieuw cruciale punten tegen een zichtbaar mindere tegenstander. Het is om moedeloos van te worden.
Inzet
Het was mooi om te zien dat NEC in de slotfase zelfs met tien tegen elf nog vol voor de overwinning ging, maar waarom kon dit pas nadat Schöne eruit gehaald was? Of is de vraag stellen het antwoord geven?
Conclusie
Okee. Je mist je beste opbouwende verdediger (Sandler). Je hebt een uiterst kopsterke centrumspits in de punt van je aanval (Dost). Waarom ga je dan telkens van achteruit opbouwen tegen een ploeg waarvan iedereen weet dat ze hoog druk willen zetten? Je bent voetballend veel sterker en je moet door de kleine ruimtes heen spelen. Waarom zet je er dan twee verdedigende middenvelders in waardoor je voortdurend zes man achter de bal hebt? Wij hebben geen trainersbrevet, maar kom op hee. Dat zijn toch hele basale observaties? Almere City creëerde eigenlijk niks, maar loopt wel met een punt van het veld. En dat heeft NEC puur en alleen aan zichzelf te wijten, net zoals we dat al seizoen na seizoen zitten aanturen. Volgens Wilco mochten we vanaf vandaag NEC gaan beoordelen op de prestaties. En helaas kunnen we dan maar één oordeel vellen: een dikke onvoldoende. Carlos Aalbers blijft beweren dat deze ploeg beter is dan die van vorig seizoen, maar tot dusverre is daar nog maar bitter weinig van te zien. Volgende week wacht AZ, die je normaliter uiteraard verliest, en dan moet je dus alweer angstig naar beneden gaan kijken. Het is tragisch, onnodig, en uiterst frustrerend. De uiterste houdbaarheidsdatum van Meijer lijkt zo toch met rasse schreden te naderen.
