Een zwaar gehavend NEC moest het vanavond opnemen tegen de koploper van de Eerste Divisie in de beker. Na de enorme mentale dreun van afgelopen weekend was het vooral afwachten hoe onze ploeg zich zou houden. Het is lastig om de knop om te zetten na zo’n ingrijpende gebeurtenis, maar de wetenschap dat het weer okee gaat met Bas Dost kon hopelijk wat energie terugbrengen in onze ploeg. Overigens kwam er met Roda JC ook een andere Bas op bezoek, en wel onze eigen Basje Sibum. Ditmaal betrad hij de Goffert als coach van de tegenstander, maar Sibum is uiteraard altijd welkom bij ons. Een absolute held van onze Europese campagne. Toch nog even terug naar onze huidige Bas: vandaag leerden we dat hij een ontstoken hartspier had. Gelukkig maakt hij het inmiddels weer goed en was hij een belangstellende toeschouwer voor de buis vanavond.
Tactiek
Aangezien vanavond ook Baas ziek was, mocht Sai van Wermeskerken het voor zijn tweede wedstrijd in NEC-tenue eens een keer op links proberen. En potdorie, ook daar deed hij het gewoon goed. Wat een onverwachte topaankoop zo! Ross en Verdonk startten dus weer centraal met Van Rooij op rechts en Roefs in de doelmond. Voorin was Ogawa nog altijd niet fit en dus mocht middenvelder Rober Gonzalez zijn opwachting maken in de spits. Daardoor kreeg Tavsan sinds lange tijd weer eens een basisplaats op rechtsbuiten en begon Olden Larsen op links. Schöne kwam terug in de ploeg voor Hoedemakers. Het was dus aardig kunst- en vliegwerk voor Meijer vanavond. Want op de bank resteerden hiermee slechts twee keepers (Cillessen en Janse), Hoedemakers, Sano en nog drie jonkies (Rossen, Arts en Sönmez). En dat was het dus echt. Wat een krapte! Aalbers, wat heb je ons aangedaan.
Maar goed, ondanks (of wellicht dankzij?) deze personele krapte en fantasieopstelling werden we wel getrakteerd op een zeer enerverende eerste helft. Aanvallend was NEC bij vlagen werkelijk piekfijn, met heel veel dynamiek, beweging en druk vooruit. Toch was het Roda JC dat al na acht minuten op voorsprong kwam uit hun eerste de beste kans. Het leek het begin van een frustrerende avond te wordne, maar niets bleek minder waar. NEC stelde namelijk via een kopgoal van Gonzalez alweer snel orde op zaken, waarna we zelfs in recordtempo uitliepen naar 3-1! Eerst scoorde Mattsson in een NEC-treintje van drie man uit een vrije trap, waarna Van Rooij vanaf afstand een werkelijk schitterende bal in de kruising schoot, ongetwijfeld in niet lichte mate geholpen door de harde wind.
Helaas bleek vervolgens onze defensieve zwakte, want Roda wist nog voor de rust de stand weer gelijk te trekken: 3-3. Voor de neutrale toeschouwer een heerlijke pot voetbal, voor de NEC-fan een frustrerende wirwar van emotie.
Meijer haalde in de rust Tavsan eraf voor Sano, waardoor Olden Larsen op rechtsbuiten kwam te spelen. Beide ploegen trokken na rust een stuk behoudender ten strijde dan in het eerste bedrijf, wellicht beducht op een mogelijke verlenging die vooral voor NEC een uitputtingsslag zou worden met zo’n krappe bank. Schöne liet zich helemaal terugzakken tussen Ross en Verdonk, terwijl onze backs juist veel doorschoven naar het middenveld. Richting het einde van de tweede helft was het voornamelijk NEC dat begon aan te dringen. Tien minuten voor tijd kregen we gelukkig ook loon naar werken. Olden Larsen bereidde goed voor (ja ja, het kan) en Gonzalez tikte binnen voor de 4-3.
Meijer wisselde met vier minuten resterend op de klok Olden Larsen voor Hoedemakers en de invaller poeierde gelijk ook de 5-3 binnen op aangeven van Mattsson.
Aangezien Proper met wat pijntjes leek te kampen kreeg Nils Rossen in blessuretijd ook nog even een paar minuten in het veld.
Uitslag
5-3 dus. Wat een uitslag. En wat een wedstrijd. Een heerlijke bekerpot, ondanks een zwaar gehavende ploeg. Chapeau.
Publiek
De mannen van Legio hadden in korte tijd een schitterend doek opgetrommeld om Bas Dost een hart onder de riem te steken. Onze onfortuinlijke spits werd ook hartstochtelijk toegezongen vooraf en na afloop en bovendien volgde in de twaalfde minuut een staande ovatie. Terwijl de regen met bakken naar beneden kwam werden we getrakteerd op een mooi spektakel op het veld.
Scheids
Lindhout liet vooral in het begin veel toe, waar Roda toch echt wel een paar gele prenten verdiend had. Uiteindelijk bleef het bij drie keer geel voor de Koempels.
Hoogtepunten
Wat een goals. Wat een inzet. Wat een energie. Dit willen we elke week zien. Heerlijk. Ook even een speciale vermelding voor Van Wermeskerken, die in zijn tweede duel op een volledig onwennige plek werd geposteerd en gewoon opnieuw een prima pot voetbal afleverde. Een schot in de roos tot dusverre, deze jongen. En zelfs Olden Larsen deed het vandaag niet slecht! Mattsson ontpopt zich ondertussen als een revelatie op het middenveld.
Dieptepunten
In de tweede helft sloop het wandelvoetbal er toch weer een beetje in, maar een kniesoor die daarop focust met alle gebeurtenissen van de afgelopen week. En drie tegengoals is natuurlijk niet best, zeker niet als je je tegenstander nog langszij laat komen na de 3-1, maar goed. Dit is uiteraard niet onze beoogde defensie.
Inzet
Hartverwarmend werkelijk. Of het nu een ode was aan Bas, of het gegeven dat we voornamelijk met gretige jonge spelers op het veld stonden, Joost mag het weten. Maar er was veel energie, veel beweging, en veel drang vooruit. Precies waar we al zo lang naar gesnakt hebben. Het kan dus wel!
Conclusie
Dit geeft de burger veel moed. Na een prima optreden tegen AZ is dit echt een flinke stap vooruit. Natuurlijk, we speelden ‘slechts’ tegen een KKD ploeg. Maar Roda JC is wel de lijstaanvoerder en minst gepasseerde ploeg in de KKD, terwijl wij vandaag echt veel spelers misten en bovendien nog kampten met de naweeën van afgelopen weekend. Onze ploeg pakte het werkelijk geweldig op, ongetwijfeld mede ingegeven door Bas Dost zelf die zijn ploeggenoten vantevoren nog even toegesproken had. Wat een klasbak is dat toch, niet te filmen.
Waar je zou verwachten dat NEC zich met zo’n gemankeerde defensie en gebrek aan stootkracht voorin terug zou trekken op eigen helft, daar bleek niets minder waard. Vol enthousiasme, ja soms zelfs een tikkeltje naïef, gooide onze ploeg zich naar voren en werd er vol op de aanval gespeeld. Energie, beweging, drang vooruit, we blijven het maar herhalen, want dat waren echt de steekwoorden vandaag. Je loopt er tegen sterkere tegenstanders wellicht een keer in het mes mee – al bleek daar tegen AZ zeer weinig van! – maar wat is het leuk om naar te kijken en wat geeft het een enorme voldoening als je loon naar werken krijgt. Deze overwinning was echt meer dan verdiend. Zondag wacht Volendam en hopelijk hebben we dan weer wat spelers terug. Maar als we blijven gaan zoals vandaag dan moet dat echt geen probleem zijn. Je kunt een paar keer tegen enorme klappen oplopen op deze manier, maar daar tegenover kunnen we ook wat heerlijke voetbalmomenten tegemoet zien als Meijer dit durft vol te houden.
