Na een prima bekerpot tegen Roda JC kreeg NEC vandaag in eigen huis Volendam op bezoek. De hekkensluiter van de competitie moest punten halen, maar goed, dat moesten wij ook. Een verlies tegen de palingboeren zou uiteraard schandalig zijn. De club is momenteel met stip degradatiekandidaat nummer één. Bovendien heeft Volendam al dertig jaar niet meer gewonnen in de Goffert. Het zou echter ook wel echt des NEC’s zijn om een club in problemen weer terug in het zadel te helpen. Gelukkig hadden we weer wat spelers terug. Zo kon Koki Ogawa terugkeren in de spits en maakte Bram Nuytinck centraal achterin weer zijn opwachting.
Tactiek
Meijer hield Schöne vandaag opnieuw op de bank. Tegen AZ was de opgegeven reden hiervoor de verwachting dat we weinig balbezit zouden hebben. We mogen aannemen dat dat vandaag niet de denkwijze was. Dus wat dan wel? Hoe dan ook, Hoedemakers startte dus weer in de basis. Olden Larsen kreeg de voorkeur boven Hansen op linksvoor en Tavsan startte op rechtsbuiten. Met de terugkeer van Nuytinck verhuisde Verdonk weer naar links en Van Wermeskerken naar de bank. NEC begon alsof ze de slaap nog niet helemaal uit hadden, traag en afwachtend. Toch was het bij de eerste de beste kans al raak. Na goed storend werk van Mattsson en Ogawa trapte de Volendam-keeper wild en door het midden uit, waarna Tavsan de bal oppikte en een goede steekpass gaf op Ogawa, die beheerst afrondde. Kort daarop pakte Tavsan een domme, maar ook heel makkelijk gegeven gele kaart. Volendam leek rijp voor de sloop, maar uiteraard ging NEC weer totaal onnodig achteruit hangen en wandelen. Zooooooo vermoeiend! Proper ging opeens balletjes ophalen tussen de verdedigers en het was een en al ballen breed achterin en terug op de keeper. Toch leken we na twintig minuten alsnog op 2-0 te komen door een schitterende goal van Ogawa, maar de VAR oordeelde dat de Japanner een schoenlengte buitenspel stond. NEC bleef vervolgens maar achterover hangen en nodigde Volendam uit om frank en vrij aan te vallen. Daar maakte Mühren dankbaar gebruik van, nadat Nuytinck (wie anders) hem opeens volledig kwijt was in het strafschopgebied. In twee instanties kopte de Volendam-spits de op dat moment terechte 1-1 binnen, terwijl Nuytinck verdwaasd om zich heen aan het kijken was. Het werd vervolgens nog erger, want Tavsan pakte opnieuw een – wederom heel makkelijk gegeven – gele kaart en moest er dus af met rood.
Greep Meijer dan in in de rust? Natuurlijk niet. Dezelfde elf tien verschenen aan de aftrap in de tweede helft. Alleen verhuisde Olden Larsen naar rechts en ging Mattsson naar linksbuiten, een positie waarvan we allemaal weten dat hij daar drama is. Het spelbeeld bleef ongewijzigd, met NEC dat achterover leunde (zucht) en een uiterst pover Volendam dat maar op de deur mocht blijven kloppen. De wedstrijd werd al snel het aanturen niet meer waardig, zoals we al veel te vaak hebben moeten verduren in de Goffert. Na ruim een uur wisselde Meijer door Schöne en Baas (??) in te brengen voor Hoedemakers en Olden Larsen. Het gelijkspel verdedigen was dus de opdracht. En zoals we inmiddels gewend zijn (Almere City bijvoorbeeld) werkt dat niet, want we kunnen niet verdedigen dit seizoen. Pas een kwartier voor tijd begon NEC weer een beetje te voetballen. Maar dat werd al snel in de kiem gesmoord door een goal uit het niets van Volendam voor de 1-2. Zelfs Meijer leek nu te begrijpen dat het weinig nut heeft om een achterstand te verdedigen en ging acht minuten voor tijd vol in de aanval met Rober en Hansen voor Proper en Ross, terwijl de regen met bakken naar beneden begon te komen.
Uitslag
Het had zowaar effect, want opeens was NEC heer en meester. Een minuut voor tijd werd Hansen gevloerd in het strafschopgebied en schoot Mattsson de 2-2 binnen. Maar waar we dachten dat NEC alsnog een puntje over de streep zou trekken, daar knalde Volendam in blessuretijd uit een vrije trap de 2-3 binnen. Maar binnen een minuut kopte Ogawa vervolgens de 3-3 binnen uit een corner. Wat een slotfase!
Scheids
Kamphuis floot als een krant en kreeg dan ook de woede van zowel het thuispubliek als onze ploeg over zich heen. Dat gezegd hebbende: NEC nodigde de problemen volledig over zichzelf zelf uit. Maar wat was de arbitrage slecht vandaag.
Publiek
De gelatenheid droop van de tribunes af. Dit kan zo toch niet langer.
Hoogtepunten
De afgekeurde goal van Ogawa.
Dieptepunten
Waar moeten we beginnen? De inzet. Nuytinck. Tavsan. Hoedemakers. Meijer en zijn behoudende prut-tactiek. Waar zitten we naar te kijken? Het is triest om te constateren, maar het terughalen van Nuytinck is een absolute dramabeslissing geweest. Kramer wordt node gemist.
Inzet
Na een prima pot tegen Roda JC was de inzet vanmiddag weer volkomen naatje. Zo dramatisch slecht, niet te filmen. Wat een totale wanvertoning.
Conclusie
Een zwaar brevet van onvermogen wederom voor Meijer, die deze wedstrijd volledig naar de klote hielp met zijn trademark behoudende achteruit gesukkel. Na de vroege 1-0 was Volendam echt helemaal rijp voor de slacht. Maar NEC haalde zelf doelbewust na de vroege voorsprong alle druk van de wedstrijd af en begon weer stelselmatig achteruit te lopen, met eindeloze balletjes terug op Cillessen en breed tussen Nuytinck en Ross. Hierdoor kon Volendam fijn terug in de wedstrijd komen. De scheids hielp zeker niet mee, maar Tavsan had sowieso helemaal geen overtredingen nodig op de plekken waar ze gebeurden. Gewoon dom. Dan denk je dat Meijer in de rust ingrijpt en meer energie in de wedstrijd brengt. Maar dan wisselt hij pas na een goed uur door Schöne en Baas in te brengen voor Olden Larsen en Hoedemakers. Oftewel: het gelijke spel verdedigen. Tegen hekkensluiter Volendam! Echt waar. Typische Meijer-wissels en de reden waarom zo’n beetje iedereen inmiddels helemaal klaar is met deze coach. Sorry hoor, maar wat den vermaledijden fuck. Je hebt Hansen op de bank. Je hebt Gonzalez op de bank. Je hebt Sano op de bank. Maar je brengt Schöne en Baas. Het is om totaal moedeloos van te worden. In eigen huis spelen voor een puntje tegen Volendam. En dan krijg je dus het deksel bijna weer op de neus, net als tegen Almere. Hou nou toch op. Excelsior, Heracles, Almere City, vitesse, Volendam; de zwaktste broertjes van de Eredivisie lachen zich kapot als ze tegen NEC mogen. En dat is maar één man aan te rekenen: Rogier Meijer. Achteruit lopen bij een 1-0 voorsprong tegen een ploeg die op sterven na dood is: niet filmen werkelijk. Defensief wisselen bij een gelijkspel. Het gegeven dat NEC na een offensieve wissel binnen een goede 10 minuten twee keer scoorde toont de vreselijke tactische schijterigheid van Meijer aan, want dit had hij uiteraard al bij rust of bij zijn eerste wisselmoment moeten doen. Helemaal ziek word je ervan. Liever strijdend met een verlies eraf dan dit soort gezapige slappe hap onzin gelijkspelletjes. Het is een keer genoeg.
