Opeens was hij daar dan toch: een nieuwe spits. En alweer een Japanner. De nieuwe aanwinst heet Kento Shiogai. Hij komt van Keio University in Tokio, al heeft hij ook al wat vlieguren gemaakt bij Yokohama F-Marinos (uit, niet onverwacht, Yokohama) en het Japanse nationale jeugdelftal. Bij die laatste zal hij waarschijnlijk ook gescout zijn, want afgelopen zomer speelde dat team een toernooi in Frankrijk en scoorde Shiogai een hattrick tegen Jong Italië (al verloor Japan uiteindelijk wel met 4-3). Verder is er weinig bekend over deze spits. Hij zou snel en sterk zijn, maar wat vooral in het oog springt is dat hij pas 19 jaar is. Tuurlijk, Sano was ook 19 toen hij naar ons toe kwam en die speelde zich binnen een half seizoen in de basis. Maar realistisch gezien kun je dat niet van elke nieuweling verwachten, Japans of niet. Dus we gaan er van uit dat Kento toch niet de beoogde tweede spits achter Ogawa is voor dit seizoen, maar eerder een speler voor de toekomst. We hopen dan ook nog altijd stiekem op een ervaren rot voorin die – net als Bas Dost – één of twee seizoenen de kar kan trekken samen met Ogawa totdat Shiogai er klaar voor is. Die ervaren rot moet dan echter wel snel komen, want de transferperiode sluit aan het eind van deze week.
Kwalitatief goede spitsen zijn echter dun gezaaid en spitsen met ervaring op Eredivisieniveau die er meteen kunnen staan nog dunner. Het is makkelijk om te roepen dat Aalbers tijd genoeg gehad heeft om een spits te vinden. Het grote probleem is dat de meeste andere clubs om ons heen ook achter zo’n spits aan zitten. En dus hebben zulke spitsen de luxe om tot het laatste moment te wachten voor ze een beslissing nemen, of kiezen ze – zoals Sam Lammers, bijvoorbeeld – voor een club die Europees voetbal speelt. NEC wilde meer betalen dan FC Twente, maar Europees voetbal is een niet te onderschatten magneet voor profvoetballers. Daarom was het ook zo verdomd pijnlijk dat we afgelopen seizoen op de valreep Europees voetbal misliepen. Wat je je inmiddels echter wel kunt afvragen is waarom NEC zo snel afscheid genomen heeft van Sylla Sow terwijl we totaal nog geen alternatieven in huis hadden. Hierdoor kom je nu toch in de problemen. Maar goed, we vertrouwen op Carlos. En anders is het hopen dat Shiogai, net als Sano, sneller klaar is voor het grote werk dan realistisch verwacht mag worden.
Of te licht wordt bevonden, dat kan natuurlijk ook altijd, hoe treurig dat ook is. Dit gebeurde helaas met Lars Olden Larsen. Een zeer sympathieke jongen die je veel gunt, maar spijtig genoeg viel hij afgelopen seizoen voetballend zwaar door de mand en kon hij, ondanks een aardige voorbereiding, dit seizoen opnieuw geen potten breken tot dusverre. Zijn acroniem (LOL) werd een cynische betiteling van zijn verontrustende gebrek aan voetbalvaardigheden. Blijkbaar kan hij prima koppen, alleen een bal naar een medespeler krijgen of tussen de doelpalen mikken blijkt een zware opgave voor de Noor. Meijer lijkt er inmiddels ook klaar mee en dus mag Lars opnieuw een half jaartje LOLlig doen bij het Zweedse BK Häcken, waar hij eerder op huurbasis furore maakte. De Zweden hebben ook een koopclausule bedongen, dus het lijkt een kwestie van tijd voordat de LOL er definitief af is bij NEC (sorry).
Daarmee lijkt een basisplek voor Önal met de week meer solide. Waar de (opmerkelijk dure!) nieuwkomer van de Graafschap in de eerste twee wedstrijden nog totaal niet wist te overtuigen, daar liet hij in de eerste helft tegen PEC Zwolle wel wat aardige acties zien. Let wel, het leidde nog altijd niet tot een kans, maar het geeft de burger in elk geval moed dat het niet een volgende (opmerkelijk dure!) miskoop zal blijken. Als Sontje Hansen ooit de negentig minuten kan volmaken, wat momenteel helaas een zeer penibele ‘ooit’ lijkt, dan kunnen er mooie tijden aanbreken voorin bij NEC. Een voorhoede Önal – Shiogai – Hansen kan wellicht de grote smaakmaker zijn van seizoen 2025-2026. Momenteel is het echter allemaal toch heel erg wankel en voornamelijk gericht op de toekomst, terwijl de wedstrijden tegen AZ en PEC Zwolle weinig hoop bieden voor het huidige seizoen.
Dat is op het eerste oog best vreemd, want zo veel veranderingen in de selectie hebben we toch niet gehad ten opzichte van afgelopen seizoen. Cillessen, Van Rooij en Chery vielen weg uit de basis (Bart was er tegen Twente en AZ zelfs gewoon nog bij), terwijl ook breedtespelers als Baas, Sow en Ross vertrokken. Maar de meeste spelers bleven behouden voor de club en de speelwijze is nagenoeg onveranderd gebleven. Toch blijken we tot dusverre totaal niet in staat om onder de druk van een tegenstander uit te spelen, zelfs als die druk gezet wordt door een op papier toch veel matiger team als PEC. De rode draad hierbij, net als in het vorige seizoen, lijkt toch de fitheid van Philippe Sandler. Met Nuytinck en Marquez hebben we twee spelers achterin die verdedigend prima hun mannetje kunnen staan, maar voetballend toch flink teleurstellen. Waar Sandler bij vlagen strooide met perfect geplaatste dieptepasses van achteruit, daar verzanden de meeste ballen vooruit van Marquez en Nuytinck ofwel in de voet van een tegenstander of over de zijlijn. En dus zijn we weer terug op het niveau van sommige van de meest belabberde wedstrijden van vorig seizoen, waarbij de bal honderd keer breed achterin rondgaat tussen Nuytinck, Verdonk, Marquez en Van Rooij (nu Pereira), met zo nu en dan een passje vooruit op een ingezakte Proper of Hoedemakers die vervolgens de bal meteen weer terugkaatsen in de defensieve rondo. Het is niet om aan te gluren. Maar wat nog erger is, het leidt helemaal tot niks, want die ene cruciale pass die het spel zou moeten openbreken via de flanken blijft uit of faalt jammerlijk. Proper heeft helaas na zijn blessure niet meer het hoge niveau aangetikt dat hij liet zien tegen ondermeer Sparta en je vraagt je momenteel zelfs af of het niet tijd is om Sano een kans te geven op zijn plek. Hoedemakers is nooit de man van de ideeën geweest, maar nu hij noodgedwongen inzakt naast Proper haal je helemaal elke dreiging uit zijn spel. En voorin zwemt Ogawa moederziel alleen op een eilandje zonder aanvoer. Ogawa is helaas geen type spits die in zijn eentje even een bal vast houdt tot de rest van de ploeg kan aansluiten, zoals bijvoorbeeld Dost (of zelfs Sow) kon doen. Zonder sterkhouder Sandler zakt de hele huidige tactiek simpelweg zwaar door de hoeven, maar Meijer lijkt niet in staat (of onwillend) om zijn ploeg aan te passen om Sandler’s gemis te compenseren.
Daardoor zitten we momenteel toch echt een beetje in de problemen, ondanks dat er genoeg kwaliteit in deze ploeg zit om dit seizoen comfortabel mee te strijden om het linkerrijtje. We wisten allemaal dat de seizoensstart moeilijk ging worden met twee zware openingsduels en daarom heeft iedereen de kalmte bewaard, maar NEC heeft met het huidige materiaal en de slepende blessures simpelweg niet de kwaliteit om het systeem te spelen dat Meijer graag wil zien. Tenzij Sandler plotseling een miraculeuze wederopstanding maakt en Proper zijn schwung hervindt, moet je als coach toch wat andere accenten gaan proberen. Een zeer logische aanpassing is daarbij het slachtofferen van een van onze twee centrale verdedigers ten faveure van een speler met opbouwende kwaliteiten. Dat suggereert dus Ouwejan op links en Verdonk centraal naast ofwel Nuytinck, ofwel Marquez. Met idealiter een nieuwe versterking op rechtsback in plaats van de toch erg druistige en onberekenbare Pereira. Daarmee krijg je meer voetballend vermogen in het centrum, terwijl je met Ouwejan een flinke injectie aan stootkracht krijgt op de linkerflank. Het was zeker geen toeval dat het Ouwejan’s voorzet was die de winnende treffer tegen PEC inleidde. Een speler met zijn specifieke kwaliteiten moet gewoon in de basis. Ook op het middenveld zou een ingreep niet verkeerd zijn, waarbij met de huidige stand van zaken Sano meer lijkt te brengen dan Proper.
Zal Meijer zulke aanpassingen durven doorvoeren tegen Fortuna? De Meijer van twee seizoenen geleden zou er nooit over peinzen, maar onze coach heeft het afgelopen seizoen flinke stappen gemaakt en aangetoond dat hij moeilijke beslissingen durfde te maken. Het is dan ook te hopen dat hij een oplossing vindt in de komende weken. En dat Aalbers hem op de valreep nog van wat extra kwaliteit kan voorzien. Een balvaste, ervaren spits en een gerichte versterking achterin op de rechterflank zijn zeker geen overbodige luxe. Lukt Aalbers dat en durft Meijer te coachen, dan kan dit NEC heus opnieuw een prima seizoen afleveren. We houden daarom de goede moed erin en we zijn zeer benieuwd welke elf spelers er zaterdag in Sittard op het veld verschijnen.
Om de week van deze week af te sluiten toch nog even een paragraaf geweid aan Bart van Rooij, want dat verdient die jongen uiteraard wel. Wat is het toch mooi om een echte clubjongen die NEC diep in het hart heeft zitten en die altijd een fantastisch uithangbord voor de club is geweest met opgeheven hoofd door de voordeur te zien vertrekken. Het is helaas niet veel echte NEC’ers gegeven om op zo’n wijze afscheid te nemen, maar we gunnen het Bart en onze supporters daarom des te meer. Bart kwam als acht-jarig jochie binnen bij onze club en groeide vanuit de KKD mee met deze ploeg, met het vorige seizoen als hoogtepunt. Het is dan ook een prachtig moment voor Bart om zijn volgende stap te maken bij een subtopper als FC Twente, al hadden wij hem uiteraard liever bij ons die volgende stap zien maken. En bovendien houdt NEC er nog een leuk zakcentje aan over ook. Chapeau, Bart, en het ga je goed!
En als we dan toch bezig zijn met pluimen voor onze eigen jeugd moeten we natuurlijk ook nog Ferdi Kadioglu noemen, die tussen neus en lippen door jaren na zijn vertrek bij NEC alsnog even de grootste uitgaande transferwaarde ooit aantikt voor onze club. Zo zeg, wie zag dat aankomen! Zijn transfer naar Brighton leverde onze club immers ruim drie miljoen op, wat gekoppeld aan zijn oorspronkelijke transfer naar Fenerbahce de totale prijs over de 5-miljoenklapper van Mattsson heen tilt. Maar het meest bizarre aan het hele verhaal is wellicht nog dat hij die overstap maakt als linksback, terwijl hij bij ons toch vooral aanvallende middenvelder en rechtsbuiten was. Het kan raar lopen. Hoe dan ook, financieel zit NEC voorlopig weer even veilig. Nu sportief nog.
Mark