Morgen staan we twee minuten stil en herdenken we Nederlanders die zijn omgekomen in oorlogssituaties en vredesmissies. En normaal verwacht je geen politiek-maatschappelijke thema’s op een supporters website, maar de dodenherdenking is voor Nijmegen als voormalige frontstad natuurlijk erg belangrijk en niet alleen voor de stad, ook voor onze club. Vandaar dat het, zeker in deze tijd waarbij de dodenherdenking onder druk staat, misschien juist wel eens goed is om hier letterlijk even bij stil te staan.
Nijmegen kreeg eigenlijk al vanaf de inval door de Duitsers op 10 mei 1940 te maken met intimidatie, beperkingen en later ook oorlogsgeweld. Maar het meest trieste dieptepunt tijdens deze oorlogsjaren was natuurlijk het bombardement op 22 februari 1944 waarbij ruim 800 doden vielen. De frontgevechten in september 1944 krijgen de laatste tijd wat minder aandacht, maar die “Slag om Nijmegen” kende ook veel (burger)slachtoffers. Daarnaast zijn door jodenvervolgingen en andere vormen van geweld tegen burgers zveel Nijmegenaren omgekomen. In totaal vielen er 2200 doden te betreuren in Nijmegen tijdens de tweede wereldoorlog.
Waar de stad pijnlijk de gevolgen moest dragen van al dit oorlogsgeweld, moest de club dit natuurlijk ook. Tijdens het bombardement vonden twee leden de dood: F Somers en J. Tuip. Veel leden waren hun huis of huisraad kwijt door bommen of door de branden die volgden. Ons Goffertstadion diende net na het bombardement nog als noodhospitaal. Zonder ook maar iets te willen bagatelliseren, want iedere NEC-er is er natuurlijk een teveel, maar het relatief lage aantal, kijkend naar het totaal heeft misschien wel te maken met het feit dat de bommen vooral op de bovenstad terecht kwamen en minder op de benedenstad waar veel NEC leden woonden.
Helaas vielen er nog meer doden te betreuren tijden de gevechten in september 1944. Negen leden vonden de dood: H. Baars, A Hoogveld, P. Janssen, W.P. Janssen, T. Kroft, M. Kempen, A. Laurensen, G.Smit en B. Hilbrink.
Naast deze in totaal elf NEC leden die door oorlogsgeweld om het leven zijn gekomen, heeft de club ook op andere manieren te maken gekregen met de verschrikkingen van de oorlog. Zo waren er razzia’s in de Goffert, is ons volledige clubarchief en zijn alle prijzen door de Duitsers in brand gestoken in café de sportcentrale in de Spoorstraat en is ons eerste elftal onderweg naar een uitwedstrijd in Tilburg beschoten in de trein.
Ieder jaar is de herdenking van het bombardement indrukwekkend. Op 4 mei herdenken we alle Nederlandse doden door oorlogsgeweld, ook de Nijmegenaren die niet bij het bombardement om het leven kwamen. En of het nu gaat om deze elf NEC leden, alle gevallen Nijmegenaren, alle Nijmeegse militairen die gestorven zijn tijdens vredesmissies of welke andere Nederlander dan ook die door oorlogsgeweld is overleden, van welke religie of afkomst dan ook, voor die mensen kunnen we best 2 minuten stil zijn. En denk je aan slachtoffers elders in de wereld, dat mag best, gedenk hen ook en wees voor hen twee minuten stil. De stilte verbreken zal alleen maar voor meer conflicten en onbegrip zorgen. En daar hebben we helaas al genoeg van….