Jammer, jammer, jammer. Zo dicht erbij en toch zo ver weg. Dat is het gevoel dat beklijft.
NEC verloor vandaag haar vijfde bekerfinale. Over de gehele wedstrijd gezien was Feyenoord wellicht de terechte winnaar, maar NEC was zeker niet kansloos. Wat heet, we waren zelfs de betere ploeg in de eerste helft. Maar helaas kopen we daar bitter weinig voor. Met gezonde tegenzin persen we er toch maar een verslagje uit, want dat heeft onze ploeg en deze wedstrijd wel verdiend.
Tactiek
Bart van Rooij maakte opvallend genoeg zijn opwachting in de basis. Net als Proper was hij net op tijd klaargestoomd. Daardoor speelde NEC met haar vertrouwde viermans achterlinie. Op het middenveld koos Meijer ook zoals verwacht voor Proper, Hoedemakers en Chery. Daardoor schoof Sano naar rechtsbuiten. Want opvallend genoeg kwam Baas op linksbuiten in de basis. Geen Hansen dus en geen Rober Gonzalez. NEC begon prima en klapte er vanaf de aftrap vol bovenop. Feyenoord wist zich geen raad met het felle afjagen van onze ploeg. We wonnen de meeste duels en hadden ook de beste kansen. Een prima kopbal van Baas werd uit de hoek geplukt. Wat later leek Chery de 0-1 te scoren, maar hij werd teruggefloten voor buitenspel. Het leek op het eerste oog een discutabele beslissing, maar in de herhaling bleek hij toch net een voetlengte buitenspel te lopen omdat er net iets teveel tijd nodig was in het voorbereiden van de assist. Feyenoord had ook wat kansjes, maar leek toch vooral wat overrompeld door de felheid van onze ploeg.
De Rotterdammers kwamen een stuk beter en feller uit de kleedkamer. NEC werd flink teruggedrongen in het eerste kwartier na rust, dat nog ontsierd werd door een langduring oponthoud vanwege een brand in de gracht doordat Feyenoord-fans schijnbaar fakkels op hun eigen sfeerdoek gemieterd hadden. Vlak na die onderbreking kwam Feyenoord via Paixao op 1-0 en wisten we dat het een hele moeilijke missie ging worden. Meijer greep in met een aanvallende wissel via het inbrengen van Sow, Rober en Hansen voor Hoedemakers, Baas en Sano. Hierdoor bracht NEC wat druk terug in de wedstrijd, maar het werd pas echt weer spannend toen Minteh twee keer in korte tijd een gele – en dus een rode – kaart kreeg. NEC probeerde vervolgens wanhopig om in de laatste twintig minuten (plus acht minuten blessuretijd) de aansluitingstreffer te vinden. Daar kregen we ook enkele kansen toe, maar de bal wilde er niet in en Wellenreuter stond ook prima te keepen. Sow kreeg nog een enorme kans op de 1-1, maar hij schoof de bal voorlangs. Ook Rober had een grote kopkans, maar zijn inzet werd gekeerd.
Uitslag
En zo bleef het bij 1-0. De teleurstelling overheerst momenteel uiteraard, maar we kunnen heel erg trots zijn op onze spelers. NEC toonde zich een waardige tegenstander.
Scheids
Guzubuyuk floot niet slecht. De rode kaart voor Minteh gaf ons een kans om terug te komen in de wedstrijd, maar helaas lieten we dat na.
Publiek
Onze meegereisde supporters waren ronduit fantastisch. Het doorgaans zo geroemde Rotterdamse Legioen werd het merendeel van de wedstrijd volledig overstemd door onze supporters. De sfeer op de tribunes was een bekerfinale meer dan waardig. Helaas werd het duel tot twee maal toe ontsierd door vuurwerk, waar de tweede keer ook een brand uit voortkwam aan de (vanavond althans) ‘Rotterdamse’ zijde van het stadion. Echt treurig dat er toch altijd weer een klein groepje onverlaten zichzelf belangrijker lijken te vinden dan de spelers op het veld en het voor de rest van de goedwillende fans verpest.
Hoogtepunten
We kunnen alleen maar respect hebben voor hoe onze spelers zich vandaag geprofileerd hebben. De ploeg heeft geknokt voor wat ze waard zijn en het tactische plan van Meijer had vooral in de eerste helft bijna het gewenste effect. Het was echt een wedstrijd van momenten, waar de meer gelukkige ploeg en individuele kwaliteiten vandaag de doorslag gaven.
Dieptepunten
Afgezien van de brand: het verlies uiteraard. Dat gaat nog een lange tijd pijn doen. Ook viel Pereira in zijn korte invalbeurt weer flink door de mand, door tot twee keer toe in de eindfase van de wedstrijd doelloos te gaan lopen soleren en vervolgens gevaarlijk balverlies te lijden.
Inzet
Die was ronduit fantastisch. Er valt onze ploeg weinig te verwijten. Waar vooraf iedereen in Nederland een overwinning van Feyenoord eigenlijk wel zo’n beetje als vanzelfsprekend had aangenomen, daar maakte NEC er toch een echte wedstrijd van. Het geluk viel helaas niet onze kant op vandaag. En dat is eeuwig zonde.
Conclusie
Helaas. Helaas. Het mocht opnieuw niet zo zijn. We waren er vandaag echt dichtbij en dat is een groot compliment aan onze ploeg. Daar heb je aan het eind van de rit echter weinig aan en dus staan we weer met lege handen. Wat rest is heel snel de knop omzetten en het maximale uit het restant van de competitie te halen. Plek 5 lijkt een zeer moelijk verhaal te worden, maar technisch gezien kan het nog (wat heet, zelfs plek 4 kan nog). De play-offs halen we in elk geval zeker, dus het is zaak aan Meijer om onze spelers weer fris in het koppie te krijgen voor die eindfase. Meijer heeft al aangetoond dat hij prima in staat is om play-offs te winnen en als we plek 6 vasthouden dan zijn die duels ook in de eigen Goffert. Genoeg om voor te spelen nog, dus. Met komend weekend de zeer belangrijke pot tegen AZ. Even uithuilen vanavond dus, maar daarna moeten we echt weer vol door om dit seizoen goed af te sluiten.
Maar nu is het nog even vloeken en treuren…