Ulrich Cruden kan de tranen bedwingen

Zelden was een voetballer populairder bij NEC en De Treffers dan Ulrich Cruden. Gisteren dankten beide clubs de publieksspeler pur sang met een afscheidswedstrijd (1 – 1). “Ik ben er stil van.”

17.30 uur
In zijn hart begrijpt Ulrich Cruden er nog steeds weinig van. Hij, de voetballer zonder kapsones, de ex-prof die voor zijn gevoel al die jaren slechts deed wat van hem verwacht mocht worden, krijgt van De Treffers en NEC deze avond een afscheidswedstrijd aangeboden.

“En dat is echt een enorme eer”, zo zegt Ulrich Cruden die er niet in slaagt een brede grijns te onderdrukken. In zijn huis in de Nijmeegse wijk De Gildenkamp zoekt de voormalig publiekslieveling voor de allerlaatste keer in zijn loopbaan een voetbalkloffie bij elkaar. De handdoek, shampoo en badslippers zijn snel gevonden. Maar waar zijn verdorie toch die scheenbeschermers gebleven?

“Ik heb al vier maanden geen bal meer aangeraakt”, zo excuseert Cruden zich die na enig zoekwerk inderdaad zijn scheenbeschermers en voetbalschoenen tevoorschijn tovert. Hij glimlacht: “Volgens mij ben ik ze vergeten te poetsen.”

Het is exact twee uur voor aanvang van de laatste wedstrijd uit het rijke voetballeven van Cruden en de zenuwen beginnen voorzichtig toe te slaan. “Ik was nooit echt nerveus voor een wedstrijd, maar ik moet bekennen dat ik nu best een beetje gespannen ben. Ik heb als voetballer nooit bewust op de voorgrond willen staan. Het was de aandacht die míj opzocht. Nooit andersom. Maar begrijp me goed: ik vind het ge-wel-dig dat De Treffers en NEC dit voor mij hebben geregeld. Een afscheidsduel voor zo’n eenvoudige jongen als ik? Dat is toch ongelooflijk? Maar ook ongelooflijk mooi. Of ik straks mijn tranen kan bedwingen? Ik ben van nature een emotionele jongen, maar ik denk niet dat ik ga huilen. Alhoewel, dat zal toch niet?”

Cruden kijkt op zijn horloge. “Sorry, maar ik nu echt in de auto stappen. Ik moet om 18.00 uur bij De Treffers zijn voor de wedstrijdbespreking. Het staat een beetje slordig om bij het laatste duel uit je leven niet op tijd te komen.”

18.08 uur
Acht minuten later dan gepland, draait Cruden zijn auto de parkeerplaats op. De haastige spoed blijkt onnodig. Aan de bar van het clubhuis zit een achttal spelers van De Treffers ontspannen aan een colaatje of sigaret. Crudens hernieuwde kennismaking met zijn voormalige ploeggenoten is hartverwarmend. Het is tijd voor welgemeende knuffels en onvervalste voetbalhumor. Zo daagt doelman Erik Makaay zijn ploeggenoten ter plekke uit om een pooltje te beginnen. “Kom jongens, laten we gokken hoeveel minuten ‘Uli’ het vanavond vol zal houden.”

De afscheidnemer zelf, 37 inmiddels, vermoedt ’t antwoord te weten: “Ik denk dat een halfuurtje straks voor mij lang genoeg is.”

Makaay durft hoger in te zetten: “Ach Uli, je speelt op de positie van Luuk Maes. Daar kun jíj het ook wel anderhalf uur volhouden.”

18.30 uur
Jan Peters blijkt een coach naar het hart van Ulrich Cruden. In de kleedkamer van de Groesbeekse hoofdklasser geen ingewikkelde speeches, oersaaie anekdotes, of modieuze ‘flipovers’. De wedstrijdbespreking duurt – zoals altijd bij Jan Peters – hooguit twee minuten. “En zo hoort het”, zegt Cruden terwijl hij zich hijst in het tenue van De Treffers. “Als ik op tv Louis van Gaal hoor praten, val ik al bijna in slaap.”

Jan Peters geeft intussen zijn strijdplan prijs: “Normaal speel ik achterin een-op-een, maar dat lijkt me met Uli in de defensie niet zo’n verstandig idee. En Uli, als het conditioneel niet meer gaat, heb ik hier nog wel een brommertje voor je staan.”

Cruden schiet in de lach. Dit is nu juist wat hij sinds het abrupte einde van zijn loopbaan, begin dit jaar, ’t meest heeft gemist: ouderwetse kleedkamerhumor.

19.00 uur
Compleet met aanvoerdersband begint Cruden aan de warming- up. Wat volgt is een heuse Cruden-reünie. Onder de zevenhonderd toeschouwers bevinden zich opmerkelijk veel oud-ploeggenoten. Uiteraard zijn Cees Lok en Cees van der Linden, nog altijd in dienst van de Goffertclub, aanwezig, maar ook inmiddels bijna vergeten mannen als Oleg Poutilo en Brian Wilsterman vallen te ontwaren.

Bij NEC staat deze avond nog exact één voetballer op het veld die ooit de eer had met Cruden samen te spelen: Jeffrey Leiwakabessy. Cruden: “Ik heb Jeffrey regelmatig op het station in Nijmegen afgezet als hij na een training weer eens met de trein terug moest naar Elst. Ik dacht altijd dat hij te licht zou zijn voor het grote werk, maar wat ben ik blij dat ik ongelijk had.”

Wanneer de beide ploegen staan opgesteld, grijpen Treffers-voorzitter Thijssen en NEC-coach Cees Lok de microfoon. Er volgen mooie woorden en dito cadeaus.

Als Lok vraagt of ‘Uli’ nog een woordje tot zijn publiek wil richten, twijfelt Cruden zichtbaar. Uiteindelijk schudt hij het hoofd. Liever toch maar niet.

Lok:”Uli doet vanavond gewoon wat hij vroeger ook altijd deed: hij wil zijn voeten laten spreken.”

19.30 uur
De Treffers – NEC ontpopt zich tot een dodelijk saaie wedstrijd met een chronisch tekort aan kansen. Maar wie maalt erom? Het is de avond van Uli Cruden die als centrale verdediger nooit in de problemen komt.

In de 78ste minuut scoort Wout van Steenveldt verrassend 1-0 voor de amateurs. Uitgerekend de man die in zijn jeugdjaren als NEC-supporter ook de goals van Cruden met gejuich begroette, schiet van ruim dertig meter afstand akelig fraai raak. Drie minuten later bepaalt de sterk acterende Muslu Nalbantoglu voor NEC de eindstand op 1-1.

Tegen die tijd is Ulrich Cruden allang een voldaan toeschouwer. Exact dertig minuten houdt de oud-NEC’er het vol. Dan volgt de voorspelde publiekswissel. Voor de laatste maal gaat hij op de schouders. Er zijn bloemen, staande ovaties. Cruden is er stil van.

“Of het net zo mooi was als ik vantevoren had verwacht? Nog veel mooier”, zegt Cruden. “De clubs, de supporters, ze zijn geweldig. Toen Lok vroeg of ik nog iets wilde zeggen tegen de fans, kreeg ik ineens een brok in mijn keel. Ik wilde iets vertellen, maar dat ging gewoon niet meer. Mijn tranen heb ik tegen kunnen houden. Al scheelde het heel weinig.”

De Treffers – NEC 1-1 (0-0)

78. Van Steenveldt 1-0, 82. Nalbantoglu 1-1.

Van Emmerik; Nalbantoglu, Wielaert (46. Ebbinge), Valencia (85. Kazlauskas), Leiwakabessy (64. R. Hendriks); Heije (46. Paymans), Simr, Tininho (46. Van der Doelen); Denneboom (46. T. Hendriks), Boutahar, Prent.

Bron: De Gelderlander