Na een paar mooie wedstrijden was daar opeens de domper tegen RKC. Onze ploeg en onze fans staan weer even met beide voeten op de grond. Want NEC heeft dan wel aangetoond dat ze prima voetbal kunnen spelen, maar dan moet wel iedereen de volle 100% arbeid en strijd leveren want anders is het allemaal toch erg fragiel. Drie wedstrijden in zes dagen (waaronder een bekerduel) en een onterecht opnieuw genomen penalty (prut-VAR) zijn uiteraard een acceptabel excuus. Maar het blijft jammer. Zeker als de ploegen om ons heen punten graaien en wij dit weekend op bezoek moeten in de Arena. Dat is traditioneel gezien voor NEC een kansloze missie. Nooit haalden we drie punten weg uit Amsterdam, gelijkspelletjes waren het hoogst haalbare. Maar ja, het Ajax van weleer is niet het Ajax van dit seizoen. Ze krijgen onwaarschijnlijk veel tegengoals, terwijl wij juist redelijk makkelijk scoren. Bovendien hebben ze een doordeweekse Europese pot in de benen, waar Europese laagvlieger Bodo Glimt in de Arena de Amsterdammers flink pijn deed en zelfs bijna won. Bovendien miste Ajax vandaag Bergwijn en Berghuis. Hopelijk kan onze ploeg daar inspiratie uit putten.
Tactiek
Schöne keerde vandaag terug van een blessure, maar startte wel op de bank. Nuytinck was er vanwege een lichte spierverrekking juist niet bij, waardoor Verdonk centraal geposteerd werd en Baas op links. Verder was de opstelling zoals gebruikelijk, dus met Hansen en Sano op de flanken. NEC deed het in de eerste helft eigenlijk helemaal niet onverdienstelijk. Sterker nog, voor het eerst sinds mensenheugenis (ooit?) hadden we zelfs ietsje meer balbezit (52%) dan Ajax. In de Arena! Maar ja, wat je doet met dat balbezit is wat telt. NEC kreeg zeker kansen en hadden toch minimaal een keer moeten scoren, maar vooral Hansen wilde te graag en liep zich steeds simpel vast. Aan de overkant was het helaas redelijk vroeg in de wedstrijd al wel raak, want een suffe klutsbal viel voor de voeten van Banel die een slap schotje via de zij van Brobbey van richting veranderd zag worden en langs een kansloze Cillessen het doel in hobbelen. Dat was dan ook meteen zo’n beetje het enige wapenfeit van Ajax die hele eerste helft. Maar ja, wel een goal dus. NEC oogde zekerder, rustiger en in controle, maar zocht dus wel met een 1-0 achterstand de rust op. De ploeg van Meijer zou echter toch moeten voelen dat er vandaag iets te halen viel in Amsterdam, want Ajax was ongekend pover en was achterin uiterst gammel. Je miste echt de diepgang van Mattsson vandaag.
Zonder wissels ging NEC in de tweede helft verder waar het in de eerste helft gestopt was. En na een uur voetbal kregen we zowaar loon naar werken. Hato schoot een inzet van Hansen in eigen doel, al zou anders Sano de bal simpel hebben kunnen binnenlopen. Even later leken we zelfs de 1-2 aan te kunnen tekenen, maar keeper Ramaj redde uitstekend op een omhaal van dichtbij door Verdonk. Toch leek dit Ajax eindelijk wakker te schudden. Met een paar gerichte wissels voerde de thuisploeg ineens het tempo en daarmee de druk op NEC op. Hoedemakers, die een tik had ontvangen eerder in de wedstrijd, kon niet verder en werd vervangen door Schöne. Daarmee werd Lasse officieel de buitenlandse speler met de meeste Eredivisiewedstrijden. Helaas leek dit meteen ook het einde van onze aspiraties te betekenen, want Schöne stond nog niet koud in het veld of hij verstuurde een ongelukkige pass die werd onderschept en een snelle tegenstoot en een doelpunt van Ajax inluidde. Vlak voor tijd probeerde Schöne nog zijn slordigheid te herstellen met een fraaie vrije trap, maar de bal ketste op de paal en stuiterde in de rebound buiten.
Uitslag
Waar het een zeer zure aftocht leek te worden voor NEC, daar was het alsnog Schöne die eerherstel kreeg. In de 96′ minuut (!) slingerde hij de bal voor en wist Rober Gonzalez te scoren. Even leek de VAR nog roet in het eten te gooien voor vermeend buitenspel van Ogawa, maar het doelpunt bleef uiteindelijk toch staan. 2-2 dus, waar een overwinning voor NEC eigenlijk zelfs wel verdiend was.
Scheids
Bas Nijhuis floot niet kinderachtig en liet veel toe.
Publiek
De netten waren dan wel weggehaald voor het uitvak, maar de mentaliteit van de lokale stewards en politie in Amsterdam is nog steeds ouderwets naatje. Er zou blijkbaar iets geroepen zijn door NEC-fans – de geruchten gaan dat de lokale gendarmerie ‘Yuri’ (Baas) verward zouden hebben met ‘Nouri’ (waarom in godesnaam zou iemand buiten Amsterdam uberhaupt refereren aan Nouri? Pure dwazernij als dat klopt) – en enkele arrestaties hebben verricht. Hierop keerden de bussen van Legio en Nijmegen Fanatics weer huiswaarts. Gastvrijheid? Nou nee.
Hoogtepunten
NEC was lange tijd de bovenliggende partij in de Arena en het punt was meer dan verdiend.
Dieptepunten
Het is enorm frustrerend, want je had de hele middag het gevoel dat NEC beter was en we met een beetje meer lef en tempo de volle mep konden halen. Het wegvallen van Hoedemakers bleek toch een grote knauw, want Schöne zit er simpelweg minder fel op en wil te veel meedoen in het spel, met gevaarlijk balverlies (en de tegengoal) tot gevolg. Gelukkig wist hij zichzelf nog te herstellen, maar de discussie over zijn rol in dit elftal zal weer flink wat extra ammunitie gekregen hebben.
Inzet
NEC speelde rustig en geconcentreerd. Wellicht dat er toch nog wat onterecht ontzag was in de beginfase, maar uiteindelijk was NEC gewoon beter. We zetten Ajax bij vlagen zelfs gewoon helemaal vast op de eigen helft. In Amsterdam!
Conclusie
Op voorhand teken je uiteraard voor een punt in Amsterdam. Maar op basis van dit duel zijn we zowaar een beetje teleurgesteld. Hoe verzin je het? Het toont hoe ver NEC gekomen is (en hoe ver Ajax weggezakt is, natuurlijk). NEC noteerde maar liefst zestien schoten waarvan negen op doel, tegen acht schoten van Ajax! We speelden gewoon een zeer degelijke wedstrijd, waarbij we echt goede kansen hadden (doorbraak van Sontje, bal op de lat) en je toch net dat beetje diepgang en kwaliteit voorin mist. De gedachten gaan dan stiekem toch terug naar Mattsson, die met de vele ruimtes die Ajax achterin weg gaf dodelijk had kunnen zijn. Maar ja, dat soort ‘wat als’ discussies hebben helaas weinig zin. We blijven met dit punt meedoen in het linkerrijtje, al zal het de komende weken nog flink lastig worden om onze huidige play-off plek te verdedigen. Utrecht, Sparta, Zwolle en Almere hijgen ons allemaal in de nek en het is echt nog geen uitgemaakte zaak dat we die play-offs halen. Volgende week wacht Sparta thuis, daar kunnen we zeer belangrijke punten pakken. En gelukkig hebben we ook nog de bekerroute, waar het uitduel tegen Cambuur mogelijkheden biedt voor een finaleplek. De beker blijft uiteraard altijd de kortste weg naar Europees voetbal. Maar eerst maar even die 35-puntengrens doorbreken en dan kijken we verder. Puntje in Amsterdam: prima.