Na een prima resultaat – zij het met wat minder prima voetbal – in eigen huis tegen Heerenveen, kon NEC vanavond de weg omhoog doortrekken in de uitwedstrijd tegen het onderaan bungelende Almere City. De meegereisde fans waren medens een fraai raket-spandoek alvast duidelijk over de ambities en de verwachtingen: NEC moet de komende weken gaan stijgen op de ranglijst. Almere City thuis is echter – ondanks wat de ranglijst suggereert – geen sinecure. Je kunt daar als NEC eigenlijk alleen maar verliezen in alle opzichten van het woord, tenzij je wint. Maar goed, de wedstrijd tegen Heerenveen heeft hopelijk wat zelfvertrouwen getankt en het weer was prima voor een mooie voetbalavond.
Tactiek
Ietwat onverwacht hield Meijer vast aan dezelfde startopstelling als tegen Heerenveen. Verdonk bleef dus op de bank, evenals Rober Gonzalez. Waar Onal tegen Heerenveen echter op rechts begon, daar stond hij vandaag op zijn favoriete linksbuitenplek. Ouaissa begon op rechtsbuiten, waardoor Van Crooij dus zowaar achter Ogawa startte als centrale aanvallende middenvelder. Een apart nieuw uitprobeersel van Meijer, want die plek is tot dusverre een pijnpunt gebleken voor onze selectie. Helaas bleek ook deze optie geen succes, want Van Crooij was de hele eerste helft volledig onzichtbaar. Bij het voortdurende gebrek aan Sandler (inmiddels wel weer meetrainend maar nog altijd niet wedstrijdfit) zakte Hoedemakers bij vlagen ver terug naast Nuytinck en Marquez om te helpen met het opbouwen van achteruit. Dit lukte in de openingsfase onder Almeerse druk voor geen meter, maar naarmate de helft vorderde begon het iets beter te renderen.
Wedstrijdverloop
Zoals verwacht startte Almere City enorm fel. NEC werd meteen overal aggressief afgejaagd en had daar de eerste tien minuten eigenlijk geen antwoord op. Almere City wist echter ondanks enkele corners en een paar leuke voorzetten geen uitgesproken kans af te dwingen en na een klein kwartier ging de storm een beetje liggen. NEC kwam beter in het spel en wist zich meermaals onder de Almeerse druk uit te spelen. Dit leidde meteen ook tot dreiging, met ondermeer een afgekeurde goal van Ogawa – drie minuten had de VAR nodig, godbetert! – en een goede kans voor Onal. Daarna was NEC de bovenliggende partij, zonder echter tot echt grote kansen te komen. Vlak voor rust zette Almere City weer aan en moest NEC alle zeilen bijzetten om zonder kleerscheuren de rust te halen. In de blessuretijd kreeg Ogawa nog een opgelegde kopkans na een prima voorzet van Onal, maar hij kopte de bal volledig naast. Daardoor bleef het bij 0-0 na 45 minuten en een flinke zwik extra tijd.
Het leek een no-brainer dat Rogier in de rust Ouaissa aan de kant zou houden voor Hansen, Pereira – die al een gele kaart gepakt had maar desondanks nog altijd flink aan het rausen was – preventief zou wisselen om een tweede gele kaart te voorkomen en Van Crooij uit zijn lijden te verlossen door hem naar links te verhuizen of te wisselen voor Rober Gonzalez. Zowaar bleken we daarin op één punt Meijer een keer aan onze zijde te vinden, want Verdonk kwam na de rust in de ploeg voor Pereira. Ouaissa mocht dus nog even blijven aanmodderen en Van Crooij kreeg nog een kans om zich kenbaar te maken. Na een klein uur voetbal vond Meijer het dan toch eindelijk genoeg en werden een opnieuw tegenvallende Ouaissa en een op zich best leuk voetballende – maar twee kansen verprutsende – Onal naar de kant gehaald voor Hansen en Rober. Meteen kantelde de wedstrijd en kwam NEC er steeds meer doorheen. Een pegel van Hansen eindigde op de vuisten van keeper Bakker. Opvallend genoeg bleef Hansen op links hangen en nam Rober de rechtsbuitenplek in, waardoor Van Crooij dus centraal achter Ogawa bleef opereren. Waar NEC de bovenliggende partij was, daar kwamen we toch nauwelijks tot uitgespeelde kansen. en dan weet je dat het alsnog fout kan gaan. En zo geschiede. NEC liet zich een fase meeslepen in het klutsvoetbal van Almere City en opeens klapte de bal zeer schlemielig via de voet van Nuytinck en de knie van Ouwejan achter Roefs. Een eigen goal dus; totaal onnodig maar wel in het beeld van de wedstrijd. Daarop bracht Meijer Schöne (in zijn 450e wedstrijd!) en Kento Shiogai in het veld voor een zwaar teleurstellende Van Crooij en Ogawa.
Uitslag
Het mocht allemaal niet baten. Het bleef namelijk bij 1-0 en dat had NEC volledig aan zichzelf te danken. De chemie lijkt helaas op tussen Merijer en deze ploeg en inspiratieloosheid viert al weken hoogtij.
Scheids
Bos stond er nogal verloren bij terwijl de VAR meerdere minuten nodig had om uit te vogelen of Ogawa nou wel of niet buitenspel stond. Uiteindelijk kwamen ze er in Zeist zelfs helemaal niet uit, wqaarna ze maar besloten om de beslissing van de grensrechter aan te houden. Er zou toch gewoon een regel ingevoerd moeten worden dat, als het niet binnen een minuut duidelijk is of het buitenspel is of niet, een goal gewoon blijft staan. Want dit gaat echt helemaal nergens over. Pereira kreeg van hem een gele prent.
Publiek
Het is geen pretje om in de veredelde fietsenstalling van Almere een wedstrijd te moeten bekijken, maar als die wedstrijd dan ook nog eens van dit niveau is dan doe je bepaald niet aan klantenbinding.
Hoogtepunten
Nee.
Dieptepunten
Het totale gebrek aan tactisch vernuft en creativiteit.
Inzet
Ondermaats voor grote delen van de wedstrijd.
Conclusie
Tja, waar te beginnen. Het is niet eens dat NEC nou zo slecht opereerde, in delen van de wedstrijd waren we zelfs makkelijk de bovenliggende partij. Maar het zat tactisch alleen totaal verkeerd in elkaar. Van Crooij was volkomen onzichtbaar achter de spits, de opbouw van achteruit is al vanaf de start van dit seizoen onbestaand en voorin kunnen onze nieuwelingen Onal en Ouaissa geen potten breken. Maar Meijer blijft maar vasthouden aan dit gedoemde concept. Dan maakt je jezelf volledig afhankelijk van individuele momenten en die waren er vanavond simpelweg niet. Van Crooij verzoop volledig centraal achter de spits. En dan krijg je het dus voor elkaar om te verliezen van Almere City. En van NAC. En van Heracles. Wedstrijden die je toch echt moet winnen als je ook maar enig uitzicht wil hebben op een plek in het linkerrijtje. Een plek waar we op basis van deze vertoningen echt helemaal niks te zoeken hebben, helaas. We mogen zo langzamerhand wel concluderen dat Meijer deze ploeg niet aan het voetballen krijgt en dat Aalbers gefaald heeft om op cruciale plekken de ploeg dit seizoen te versterken. Zo kan het nog een heel vervelend seizoen worden en een treurig einde voor Meijer. Want het voetbal van NEC lijkt momenteel helemaal nergens op.