Soms helpt het om even een nachtje slaap te pakken en de volgende ochtend pas een verslag te tikken over de verloren wedstrijd van de avond ervoor. Even relativeren met een bak koffie in de hand. Maar deze nacht heeft weinig geholpen. De nederlaag tegen degradatiekandidaat NAC was terecht en vanuit NEC perspectief zorgwekkend.
Eerlijk gezegd begon de ellende al vanaf minuut 1. Het tempo van een vijfdeklassser in de opbouw, slordigheid in de passing, duels die niet gewonnen werden en met 1 schamel schotje op goal in de eerste helft bleek wederom dat NEC amper iets weet te creëren.
En zo sta je na 8 wedstrijden op 7 punten. Twee punten minder dan na de eerste acht wedstrijden in het degradatiejaar onder Hyballa. De tweede helft tegen Feyenoord gaf wat hoop, maar als je eerlijk bent dan heb je alleen tegen Fortuna en misschien ook wel tegen Twente je niveau gehaald. De rest was gewoon zeer zeer matig. Zorgwekkend.
De hele eerste helft liep je letterlijk achter het zwakke NAC aan. Zwak? Ja, want ook NAC heeft een zeer beperkte selectie, maar met inzet en strijd kun je ver komen blijkt maar weer. Veel echte kansen leverde dat ook voor NAC niet op, maar je zag wel de wil om te winnen. Onze mannen probeerden wat rust te creëren door in balbezit te komen en dan maar traag de bal achterin van links naar rechts te spelen. Deze schijncontrole nam soms de vormen aan van walking football. Druk naar voren was er amper. De enige die nog iets van gevaar bracht was Hanssen, hoewel ook hij slechts 1 slap schot op goal wist te krijgen. Pereira straalt wel uit dat hij wil, maar aan de bal was het gisteren ook zeer matig. Onze laatste lijn (maar ook ons middenveld) oogt erg traag. Wegwerken gaat nog wel, een bal naar achteren lukt ook nog, maar worden ze een beetje onder druk gezet, dan sluipt de onrust er direct weer in. Verdonk en Hoedemakers zijn ook nog eens hopeloos uit vorm, want je weet dat ze beter kunnen, dat hebben we gezien. En waarom Meijer Gonzales op 10 blijft zetten en Ouwejan op linksbuiten is mij echt een raadsel. Naar mijn bescheiden voetbalmening horen ze daar niet. Koki stond gisteren op een eiland, kreeg alleen ballen om uit de lucht te controleren, maar in de positie komen om te kunnen scoren, kwam hij gisteren zelden.
In de tweede helft was het niet veel beter. Je had iets meer balbezit (lees: je schoof achterin iets vaker de bal breed rond) maar een beetje meer druk kwam er pas na rode kaart en de aanvallende wissels (jaja!) van Meijer. Dat wil overigens niet zeggen dat je de wedstrijd volledig controleerde, want ook met 10 man kwam NAC er soms gevaarlijk uit. Typerend waren de laatste 20 seconden van de blessuretijd. Aan alles voelde je dat NEC nog 1 keer op goal kon schieten of koppen. Een aantal keer was er een mogelijkheid om de bal vanaf rechts voor te slingeren, maar NEC bleef maar breien, totdat de scheids het genoeg vond.
Tactiek
De aloude Meijer tactiek “We schuiven achterin lekker rond en als we middenvelders aanspelen dan tikken die de bal weer terug naar de laatste lijn, zodat die vervolgens weer breed kunnen spelen vanuit een hele verzorgde opbouw” was weer duidelijk zichtbaar. Zonder druk naar voren ga je geen kansen creëren. Meijer moet echt gaan nadenken over bepaalde posities. Zet Gonzales anders maar gewoon aan de buitenkant. Ook niet goed, maar op deze positie kan echt niet. Je vraagt je bijna iedere wedstrijd af of hij wel speelt. Zet Sano daar maar neer, want Sano op 6 is ook minder. Ouwejan op linksbuiten is ook armoe. In de eerste wedstrijden was ik nog blij verrast met zijn corners, maar tegenwoordig duurt het minimaal 1 minuut voor de corner genomen is en dan komen ze ook nog op Harry Potter hoogte het strafschopgebied binnen vallen, waardoor ze simpel weggewerkt worden. Eerlijk gezegd heeft Carlos het Meijer ook niet makkelijk gemaakt, want geen vervanger halen voor Chery/Matsson breekt je echt op. Creativiteit lijkt alleen nog maar te vinden op de marketingafdeling van de club, waar ze afgelopen week shirt nummer 8 van dit seizoen in de verkoop gooiden. En mooi al die talenten achter de hand als Kento, Onal en Ouaissa, maar mag je van deze jongens verwachten dat ze het wel even om gaan keren?
Uitslag
Een nipte nederlaag, geheel terecht ook. Grote verliezer zal de neutrale toeschouwer zijn geweest. En wij NEC supporters dan, die natuurlijk ook.
Scheids
Oostrom durfde moeilijke beslissingen te nemen, dat sierde hem. Maar hij floot wel warrig. De actie van Nuytinck die uiteindelijk de beslissende vrije trap opleverde, daar was niet veel aan de hand, maar de overtreding net voor het staken van de wedstrijd, dat was er wel 1. Die zag hij dan weer niet.
Publiek
We waren ook deze keer wat later in het uitvak omdat de beveiliging van NAC ontdekt had dat er een trommel mee naar binnen was gesmokkeld. Honderden toeschouwers lieten ze vervolgens buiten de poort wachten vanwege een trommeltje. Dat en het zielige spandoekje op de B side (besef dat hier mensen serieus 3 uurtjes bezig zijn geweest om dit op hun vrije zaterdagmiddag in elkaar te flansen) toont aan dat NAC eigenlijk best een zielig clubje is. Het zal er heel gezellig zijn op de thuisvakken en de zelfpijperij over de sfeer dat vind ik ook allemaal wel prima. Ik gun ze hun geluk. Wel mooi dat ik de liedjes zelf al allemaal mee zou kunnen zingen, want vrijwel alle liedjes zijn bekende klassiekers uit de tijd dat Ton Lokhoff nog de kicksen aan had. Nostalgie, ik vind het mooi, alleen de nostalgische voorzieningen in het uitvak hoeven voor mij dan weer niet.
Hoogtepunten
Dit zijn van die wedstrijden waar alleen de busreis je bij blijft,
Dieptepunten
Heb je even?
Inzet
Inzet en strijd, het zijn basisvoorwaarden voor een speler. Inzet hebben ze wel, maar echte passie en strijd en de absolute wil om te winnen heb ik vanuit het uitvak niet kunnen zien.
Conclusie
Deze nederlaag is er niet 1 in de categorie “kan een keer gebeuren”. Tegen dit soort clubs moet je een resultaat boeken. Daarnaast valt deze nederlaag in een reeks van slechte hele en halve wedstrijden, Ik begon met zorgwekkend en ik eindig ermee.