Van drie wedstrijden in zes dagen tot een gat van meer dan een week, dat is wel weer even wennen. NEC had natuurlijk een schitterende reeks met twee belangrijke competitiezeges en een nog belangrijkere bekerpot. Dan hoop je uiteraard dat die ‘flow’ kan worden vastgehouden naar deze middag. Om kwart voor vijf (aparte tijd toch) werd er dan eindelijk weer afgetrapt voor de thuiswedstrijd tegen Heerenveen. Opnieuw een belangrijk duel, maar goed, dat zijn alle duels momenteel. Heerenveen moet immers winnen om aan te blijven haken bij de play-off plekken, terwijl winst voor NEC zou betekenen dat we zowaar mee kunnen blijven strijden voor plek 5 en je dus op drie fronten kans blijft houden op Europees voetbal. Dat we dat überhaupt al kunnen schrijven is iets wat we vier maanden geleden nooit voor mogelijk hadden gehouden, maar Meijer heeft de boel echt prima op de rit momenteel. Aan Heerenveen-zijde heeft ook oud-NEC’er Kees van Wonderen de boel weer aardig op de rails na een moeizame start voor de Friezen, waar ex-NEC’er Van Ottele vandaag de bank warm hield.
Tactiek
Helaas zullen we Proper nog een paar weken moeten missen vanwege zijn blessure die hij opliep in het bekerduel tegen Cambuur, maar hopelijk is hij er weer bij voor de bekerfinale. Verdonk werd vrijdag papa en hield daar een paar slapeloze nachten aan over, waardoor hij vandaag op de bank begon. Baas startte daarom in de basis. Voorin vonden we Hansen en Rober Gonzalez op de vleugels, terwijl het middenveld vandaag werd gevormd door Hoedemakers, Sano en Chery. NEc probeerde zoals inmiddels gebruikelijk weer vroeg te storen, maar Heerenveen speelde zich merendeels goed onder de druk uit. Waar dit minder goed lukte, daar werd NEC ook meteen gevaarlijk, maar verder waren we in de eerste helft vooral erg onzorgvuldig in balbezit. Rober passte vooral in Heerenveen-voeten, de uittrappen van Cillessen verdwenen doorgaans in niemandsland en de afvallende bal was veelal voor de bezoekers. NEC liet de Friezen ook oncomfortabel veel aan de bal, terwijl we in balbezit te traag en te onzorgvuldig waren om Heerenveen echt problemen te bezorgen. Daardoor kabbelde de eerste helft richting een bloedeloos einde. Op slag van rust kregen we nog een vrije trap op een prima plek, die door Chery versierd en genomen werd. De keeper keerde de bal, Gonzalez kon hem opnieuw inbrengen maar zag ook zijn inzet van dichtbij gekeerd worden. Daarmee werd een zeer teleurstellende eerste helft met 0-0 afgesloten.
Waar er een paar spelers nadrukkelijk naar een wissel solliciteerden, daar lieten zowel Meijer als Van Wonderen hun teams ongewijzigd voor de tweede helft. Binnen twee minuten kopte Ogawa uit een hoekschop de bal op de lat. Helaas raakte Chery geblesseerd bij de actie die de hoekschop inluidde en moest hij worden vervangen door Lasse Schöne. Meijer greep dat moment ook aan om Borges Sanchez in te brengen voor Hansen, die eveneens licht geblesseerd leek. Ondanks de vroege wissels oogde NEC meteen een stuk feller en schroefde het tempo op. Ook Heerenveen zette echter aan en trok de wedstrijd binnen een kwartier weer in optisch evenwicht. Toch kreeg NEC halverwege het tweede bedrijf loon naar werken. Sandler maakte een indrukwekkende rush over de hele rechterflank. Zijn voorzet werd verwerkt tot een corner. Die corner belandde op het hoofd van Ogawa, die hem vervolgens van de doellijn afgekopt zag worden voor een tweede corner. Opnieuw kreeg Ogawa zijn hoofd aan het eind van deze corner, maar ditmaal schutterde de doelman van Heerenveen en hobbelde de bal onder diens lijf de goal in. Terwijl we nog de eerste goal aan het vieren waren werd het zelfs nog mooier, want direct na de hervatting kon Gonzalez op aangeven van een uitstekende Hoedemakers opeens vogelvrij inschieten en krulde de bal onhoudbaar langs de keeper voor de 2-0. Binnen twee minuten besliste NEC daarmee het duel. Van Wonderen greep hierop in door het inbrengen van drie nieuwe spelers, waaronder Van Ottele.
Uitslag
Heerenveen probeerde nog van alles, maar NEC gaf geen krimp en trok de 2-0 over de streep. Daarmee noteerden we en passant ook de 5e thuiszege op rij, iets wat we al sinds 1971 (!) niet meer hebben meegemaakt. Waar we jarenlang klaagden over Meijer en zijn belabberde thuisrecord, daar betaalt hij ons dit seizoen gelukkig dubbel en dwars terug.
Publiek
De eerste helft was slaapverwekkend, maar in de tweede helft kregen we gelukkig alsnog een leuke pot voorgeschoteld. De sfeer zat er zoals gebruikelijk dan ook weer goed in.
Scheids
Zodra je Kooij uit de koker ziet komen begint het gekreun al. Het was niet zo dat hij nou echt partijdig of slecht floot, maar hij fluit wel heel makkelijk voor de minste of geringste valpartij en boorde daarmee toch enkele malen een veelbelovende aanval door de neus. Maar goed, ditmaal geen catastrofale miskleunen in elk geval.
Hoogtepunten
Het gemak waarmee we scoren betekent dat je voor het eerst sinds mensenheugenis niet meteen bij de pakken neer zit na een slechte helft. Want vandaag scoorden we alweer nummer 49 en 50 (!). Vijftig goals, mensen. Vijftig. Dat is bizar veel voor een club als de onze. Alleen PSV, Feyenoord en Ajax scoorden er tot dusverre meer. Waanzinnig. In het seizoen waarin Vleminckx Eredivisietopscorer werd (2010-2011) eindigden we met 57 goals voor en 56 tegen. Nu staan we negen duels voor het einde op 50 voor en 39 tegen. Ook het seizoen dat we 5e eindigden (2002-2003) scoorden we in totaal 51 keer. Frappant genoeg is de enige andere keer in het recente geheugen dat we de grens van 50 doelpunten doorbraken het seizoen 2013-2014 waarin we degradeerden. We scoorden toen uiteindelijk 54 keer, maar kregen er ook 82 (!) om de oren.
Dieptepunten
Het tempo in de eerste helft lag veel te laag om Heerenveen pijn te doen, wat leidde tot een teleurstellende helft. Maar goed, Heerenveen is natuurlijk ook geen huis-, tuin- en keukenclubje en voetbalde lange tijd goed onder de druk van NEC uit.
Inzet
Eerste helft matig, tweede helft prima. Vooral het invallen van Schöne vroeg in de tweede helft leek de ploeg van extra elan te voorzien.
Conclusie
Wat een ongekende weelde! Vijf thuiszeges op rij, geen tegengoals, veel positiviteit en rust in de ploeg. Zo rukken we op naar plek 6 en hijgen we zelfs Ajax op plek 5 flink in de nek. Rogier Meijer heeft een klein wonder verricht met deze ploeg en dit NEC is zonder twijfel de leukste ploeg om naar te kijken sinds Mario Been’s dreamteam in 2008 en onze zegetocht in 2014-2015 (maar dat was natuurlijk een niveautje lager). Volgende week zondag mogen we uit naar FC Utrecht en dat wordt wederom een zeer belangrijk duel in de strijd om de play-off plekken, want Utrecht maakt de laatste maanden een gestage opmars op de ranglijst. Maar wat is het toch mooi dat dit de ploegen zijn waarmee we ons momenteel mogen meten, in plaats van in deze fase nog altijd met een schuin oog naar de degradatiezone te moeten kijken. Het is een ongekende luxe en we hopen dat het nog een tijd mag duren!