Na de zware blamage van vorig weekend tegen Go Ahead Eagles (5-0) stond de wedstrijd van vandaag tegen Sparta onder hoogspanning. In de eigen Goffert moest er toch zeker gewonnen worden tegen de Rotterdamse ploeg die al sinds september geen competitiewedstrijd meer won en inmiddels ook al een trainerswissel onderging. Maar NEC staat er helaas ook om bekend dat het ploegen in nood ‘graag’ een helpende hand toereikt. En bovendien zal het zelfvertrouwen in de ploeg na de afslachting van vorige week zeer broos zijn. Bram Nuytinck stak de hand nadrukkelijk in eigen boezem, zoals ook jongens als Proper en Verdonk beaamden dat de hele ploeg flink door de hoeven gezakt was en dat het echt beter moest. Het was dus hopen dat NEC hun lesje geleerd had en er vanmiddag vol op zouden klappen. Meijer greep deze middag in elk geval resoluut in door aanvoerder Nuytinck te passeren ten faveure van Marquez. Een hard maar duidelijk signaal naar de hele ploeg, zoals vorig seizoen ook al eens gebeurde met Schone, dat niemand zeker is van zijn plekje en dat er elke week gebikkeld moet worden.
Tactiek
Naast Nuytinck verdween ook Vito van Crooij naar de bank. Onal kwam in zijn plaats. Ietwat opmerkelijk mocht Ouaissa blijven staan, waar Rober Gonzalez toch verwacht was. Hierdoor begonnen we dus met een piepjonge basis, een opmerkelijke keuze van Meijer. Wellicht hoopte onze trainer op meer energie in de ploeg. Waar Sandler nog centraal rechts begon, daar wisselden hij en Marquez halverwege de eerste helft van positie; wellicht om Sandler meer vrijheid te geven voor de opbouw en Marquez meer te koppelen aan Lauritsen.
Spelverloop
Waar beide ploegen scherp aan de aftrap verwacht werden, daar begon Sparta toch het meest met het mes tussen de tanden. De Rotterdammers speelden met veel druk vooruit en zetten NEC hoog vast, waardoor onze ploeg in de openingsfase nauwelijks aan voetballen toe kwam. NEC leek na een klein kwartier een beetje controle te krijgen over de wedstrijd, maar toch was de eerste grote kans na 23 minuten voor de bezoekers. Uit een Spartaanse hoekschop werd van dichtbij binnen gekopt, maar Roefs werkte de bal van de achterlijn. Even later was het wederom Roefs die NEC op de been hield nadat Mito was doorgebroken en vrij op het NEC-doel af mocht. Zorgelijke tekenen dus voor onze ploeg, want ook al hadden we het meeste balbezit, Sparta was de gevaarlijkere ploeg. NEC kreeg een aardige hoeveelheid hoekschoppen, maar met leveranciers Ouwejan en Van Crooij en kopper Nuytinck op de bank kwam daar weinig dreiging uit. Vlak voor rust had Proper nog een aardige schotkans van veraf, maar Olij tikte de bal over zijn doel. In de blessuretijd van het eerste bedrijf snoepte Hansen met een flinke spurt de bal af van Young, waarna hij hard onderuit geschoffeld werd met opnieuw geel voor Sparta tot gevolg. Je mag je toch afvragen of dat geen rood had moeten zijn, want Hansen had anders vrij kunnen doorstomen op het Sparta-doel af. De kans bleef echter levend via Ogawa, die helaas niet meer dan een corner eruit wist te halen. Uit die corner schoot Hansen de bal tegen de lat. Daarmee eindigde een zeer matige eerste helft in 0-0, maar met een hoopgevende NEC-angel in de slotfase.
NEC bleef opvallend lang in de kleedkamer. Vlak na de hervatting was er een curieus moment, waarbij Meijer geel kreeg omdat hij een bal terugschoot naar een speler bij een inworp terwijl er al een andere bal in het veld was. Ondertussen overrompelde Sparta bij de herstart onze ploeg en moest Roefs opnieuw reddend optreden. Dit leek onze ploeg echter wakker te schrikken. Niet veel later stoomde Sandler op en gaf hij een prima voorzet op Ouaissa, maar die wist Olij niet te passeren. Even later had een tot dat moment haast onzichtbare Ogawa de openingstreffer op de voet, maar wederom lag Olij in de weg. Meijer besloot eindelijk om in te grijpen door Onal te wisselen voor ex-Spartaan Van Crooij. De wedstrijd werd erg rommelig met veel fouten en halve kansen over en weer. In de 66e minuut greep Meijer opnieuw in met drie wissels tegelijk: een dramatische Pereira werd gewisseld voor Ouwejan, Ouaissa moest eraf voor Rober Gonzalez en een wederom teleurstellende Ogawa ruimde het veld voor landgenoot Shiogai. Verdonk schoof hierdoor naar rechtsback. Tien minuten voor tijd kreeg Sandler een tik van Verschueren en werd hij preventief gewisseld voor Lyratzis. Even later ging het opnieuw weer helemaal fout. Negli mocht bij een corner frank en vrij inschieten. Toegegeven, het was een schitterende trap, maar er werd hem ook geen strobreed in de weg gelegd. En zo stonden we opnieuw achter. Godzijdank wist Marquez vlak voor tijd uit een frommelsituatie de 1-1 binnen te schieten, al had de VAR wederom meerdere onzinnige minuten nodig om een oordeel over vermeend buitenspel te vellen.
Uitslag
In de 10 minuten(!) extra tijd zocht NEC nadrukkelijk naar de winst, maar het was simpelweg te weinig, te laat. Je mag achteraf nog blij zijn met een punt, wat een trieste conclusie is van deze middag.
Scheids
Van den Kerkhof gaf al vroeg een gele kaart aan Verschueren bij Sparta na een ietwat ongelukkige doorglijactie op Marquez. Waar Young vlak voor de rust geel verdiend had, gaf de scheids hem abusievelijk aan de verkeerde Spartaan. Vlak na rust gaf hij uiterst kinderachtig een gele kaart aan Meijer vanwege een vergissing met meerdere ballen. Van den Kerkhof sloeg in de tweede helft bovendien een enorme flater door veel te vroeg af te fluiten bij een vrije trap, wat Sparta bijna een goal opleverde.
Publiek
Legio trakteerde ons weer op een fraai spandoek dat memoreerde aan ons fantastische vorige seizoen. Wellicht in de hoop om in onze spelers die vonk van dat topjaar weer te doen ontvlammen. Het mocht echter niet baten. Daarnaast was er ook een mooi eerbetoon in de 21e minuut voor de onlangs tragisch overleden NEC-supporter Rick van den Brant.
Hoogtepunten
Marquez pakte in extremis nog een doelpunt mee en redde daarmee een punt voor ons.
Dieptepunten
Waar je na de afstraffing van vorige week een wat feller en intensiever NEC verwachtte, daar was het wederom uiterst slap en afwachtend zoals onze ploeg de wedstrijd begon. En daar kwam eigenlijk het gehele duel weinig verandering in. NEC speelde angstig en behoudend en had het vooral aan Roefs te danken (en een late Marquez-goal) dat het niet opnieuw tegen een nederlaag opliep. Onze Japanners Ogawa en Sano waren onzichtbaar, Pereira was opnieuw dramatisch aan de bal, Onal oogt leuk maar kan totaal geen potten breken, Ouaissa evenmin, en Proper heeft sinds zijn blessure tegen ditzelfde Sparta vorig seizoen geen moment meer zijn oude niveau aangetikt. Alleen Marquez en in mindere mate Sandler staken er positief bovenuit, terwijl Roefs prima acties afwisselde met zweetmomentjes.
Inzet
De zenuwen waren bijna van onze spelers af te lepelen. De ploeg hinkte overduidelijk op twee gedachtes: vooruit voetballen maar ook niks weggeven, waardoor we vooral het eerste half uur nauwelijks aan voetballen toe kwamen. Pas richting het eind van de eerste helft gooiden onze spelers wat schroom van zich af en werden er wat aanvallende intenties zichtbaar. Veel te laat en te weinig natuurlijk, maar na het debacle van vorige week ook wel begrijpelijk – al mag dat geen excuus zijn. Dan hoop je op een betere tweede helft, maar het tegendeel was waar. Het was gewoon wederom niet best en we speelden met erg weinig vertrouwen.
Conclusie
Opnieuw een zeer povere vertoning tegen de zoveelste laagvlieger in de Eredivisie. Meijer lijkt deze ploeg momenteel niet te kunnen prikkelen. Het voetbal is veelal plichtmatig en slap, met weinig beleving en scherpte. Er zit ook geen idee achter onze aanvallen, het is vooral hopen op individuele ingevingen van Hansen. Sparta wilde het vandaag meer, net als Go Ahead het vorige week meer wilde. NEC lijkt de weg helemaal kwijt en voetbalt totaal ongeinspireerd en zonder enig vertrouwen. Woensdag staat de bekerwedstrijd uit tegen Heracles op het programma, wellicht een mogelijkheid voor NEC om wat van dat vertrouwen terug te vinden. Maar momenteel is er bitter weinig positiefs te vinden in deze ploeg, waarin iets geknakt lijkt. Meijer zal inmiddels toch steeds zorgelijker uitkijken naar de kerstborrel. Maar ook Aalbers zal zich toch eens flink achter de oren moeten krabben en rond moeten gaan kijken deze winterstop, want zijn vertrouwen in deze grotendeels door hem samengestelde selectie wordt tot dusverre totaal nog niet terugbetaald. Vooral zijn falen om een extra spits aan te trekken en een creatieve nummer 10 te vinden als alternatief voor Rober Gonzalez breken ons inmiddels flink op.