Het zijn de weken van de waarheid voor NEC. Met een op papier zeer zwaar programma voor de boeg zal het buigen of barsten worden; zakken we verder naar beneden – waar iedereen rondom NEC inmiddels wel in lijkt te berusten – of verrassen Meijer en de spelers ons en blijven we de aansluiting met het linkerrijtje houden? In FC Twente troffen we vanmiddag een tegenstander die we eigenlijk in januari al hadden moeten bespelen. Destijds werd de wedstrijd echter uitgesteld om het Europese avontuur van Twente te ondersteunen. Dat avontuur strandde eerder deze week in het hoge ijskoude noorden van Noorwegen. Dat zou in ons voordeel moeten werken, aangezien Twente een flinke reis, een zware wedstrijd en een mentale domper te verduren kregen. Onze ploeg is echter mentaal ook flink geknakt en zag bovendien met Sandler en Marquez ons centrale duo afhaken voor vanmiddag. Daardoor moest Meijer noodgedwongen Nuytinck en Verdonk centraal achterin posteren, waarmee Ouwejan terugkeerde op links in de basis. Ogawa was er weer bij maar Linssen kreeg de voorkeur in de punt van de spits. Aan Twentse zijde kwamen we uiteraard Bart van Rooij tegen, die zich dit seizoen spectaculair ontwikkelde in Enschede en inmiddels een zekerheidje is bij de Tukkers on rechtsback.
Tactiek
Indachtig de doordeweekse uitputtingsslag van Twente was de verwachting dat NEC vanaf de aftrap druk zou gaan zetten op de thuisploeg, met Linssen en Van Crooij die de opbouw zouden moeten verstoren van de thuisploeg. Maar ja, dit NEC en vlammen…
Wedstrijdverloop
De eerste paar minuten zette NEC nog wel even aan, maar daarna was het Twente dat de klok sloeg. Na een kleine twintig minuten was het bij de eerste de beste vrije trap van Twente dan ook alweer 1-0. Bij NEC stond iedereen weer eens totaal niet op te letten, of wisten niet wie ze moesten dekken, want er mochten zo maar twee Twentenaren vrij opduiken bij de tweede paal om breed te leggen, waarna de bal bij de eerste paal makkelijk kon worden binnen gegleden door een andere ex-NEC’er, Bas Kuipers. Het is om spuugziek van te worden werkelijk. Een paar minuten later was het bij een volgende vrije trap bijna ook al 2-0, maar Roefs bracht redding op de doellijn. Het voetbal van NEC leek weer eens helemaal nergens op, met continu balletjes terug en breed in een veel te laag tempo om het toch duidelijk vermoeide Twente ook maar een beetje pijn te doen. Je zou bijna denken dat het NEC was dat een zware midweekse Europese wedstrijd in de benen had in plaats van de tegenstanderr, en dat zegt zo’n beetje alles over de eerste helft. Pas een paar minuten voor de rust begon NEC een beetje aan te zetten, maar het leverde helemaal niks op. Twente kon daarmee uiterst eenvoudig met een kleine voorsprong de rust in, zonder een enkel schot op hun doel te hoeven verduren.
Ging Meijer dan wisselen in de rust? Natuurlijk niet, dat doet hij immers nooit ongeacht de dramavertoning die onze ploeg op de mat legt. Een totaal onzichtbare Van Crooij mocht daarmee ook gewoon aan de aftrap van de tweede helft verschijnen. Inmiddels ga je toch bijna doelbewuste sabotage van onze coach vermoeden. Waarom niet een keer Lasse Schöne binnen de lijnen brengen, of een van onze Grieken? Pereira bakte er op rechtsback namelijk ook weer eens niks van. Maar goed, niks dus, zoals gebruikelijk. NEC zette vanaf de aftrap toch maar weer even aan en leek vijf minuten na de hervatting zowaar een penalty te krijgen na een overduidelijke handsbal van een Twentenaar in het eigen strafschopgebied. Makkelie wuifde het echter weg als zijnde aangeschoten hands. Na een goed uur vonden de eerste wissels plaats, maar die waren wel aan Twente-zijde. De vermoeidheid begon de thuisploeg nu echt duidelijk parten te spelen en NEC begon eindelijk wat schotjes op doel af te leveren. Unnerstal moest twee keer in korte tijd reddend optreden. Pas twintig minuten voor tijd voerde Meijer eindelijk zijn eerste wissel door, met het vervangen van Ouaissa voor Ogawa. Waar NEC eindelijk een beetje druk begon te geven, daar kwam er ook steeds meer ruimte. De eerste de beste kans voor Twente tien minuten voor tijd werd dan ook meteen 2-0, wederom via Bas Kuipers. Dit gebeurde enkele minuten nadat Schöne eindelijk weer een keer in de ploeg was gekomen voor Ouwejan. Pas in minuut 83 deed Meijer zijn eindzet en werden aanvallers Linssen en Hansen eraf gehaald voor aanvallers Shiogai en Onal. Zucht.
Uitslag
Het bleef uiteraard bij 2-0, want NEC kon geen moment echt een vuist maken en Twente vond het wel best.
Scheids
Makkelie had een makkelieke middag, inclusief het afkeuren van een op het oog 100% pingel voor NEC. Dat kon er ook nog wel bij. Linssen pakte geel nadat hij voor de zoveelste keer over kookte.
Publiek
Het weer was lekker en het uitvak liet naar goed gebruik flink van zich horen. Het mag dezer dagen helaas allemaal niet meer baten.
Hoogtepunten
Het weer.
Dieptepunten
Onze ploeg.
Inzet
Ach, ze zullen ongetwijfeld hun best doen, dat hopen we dan maar. Maar onze 80-jarige oma met rollator toont meer bezieling dan de meeste spelers die momenteel in het rood-groen-zwart rondhobbelen. Tenzij een uiting van bezieling veel gefrustreerde armgebaren en verongelijkt gepruil is. Ze lijken het collectief allemaal wel best te vinden zo. Alleen Linssen toonde de hele wedstrijd vuur en moest dat ook met een gele kaart bekopen.
Conclusie
Je speelt tegen een ploeg die moe en aangeslagen is, dan snapt elke jandoedel toch dat je er vanaf de eerste seconde bovenop moet klappen. Alleen snapt onze ploeg dat blijkbaar niet. Die speelden vanmiddag weer alsof het een gezapig oefenpotje betrof tegen de lokale amateurs, waar Twente zeer dankbaar gebruik van maakte. Pas in de slotfase werd er aangezet en dat leverde ook meteen een tweede tegendoelpunt op. Meijer en Aalbers zullen wel weer wijzen op die niet gegeven penalty, maar als je met zo’n prutinstelling je wedstrijd speelt dan heb je natuurlijk totaal geen recht van spreken. Het was vanmiddag simpelweg wederom een inspiratieloze en zielloze huilpot van NEC-kant. De komende weken zullen er niet makkelijker op worden en het is momenteel werkelijk totaal onduidelijk hoe NEC het tij ooit nog kan keren. Linssen is de enige speler die zich een beetje kan onttrekken aan de algehele malaise en die wat passie toont. Maar wat de rest van onze spelers loopt te doen is echt een raadsel voor iedereen, behalve Meijer en de spelers zelf blijkbaar. Want die kunnen alleen maar klagen over hoe zeer de supporters de ploeg in de steek laten. Dat de spelers momenteel zeer opzichtig de club en de supporters – en ook hun eigen coach – in de steek laten, dat zien ze zelf blijkbaar totaal niet in. Treurig, treurig. Het is echt een slappe zooi.