Jammer, jammer, jammer, het was bijna de perfecte voetbalavond. Heel goed spelen, volledig tegen de verhouding op achterstand komen, gelijk maken en dan in de laatste minuut of zo, de winnende binnen schieten. Dat laatste gebeurde dus niet, het bleef 1-1, maar met een kopbal op de paal in de allerlaatste seconde van de wedstrijd, was de rood-groen-zwarte voetbalhemel heel dichtbij.
Vanaf de eerste seconde pakte NEC de Rotterdammers bij de strot. Het tempo lag hoog, de tegenstander werd effectief afgejaagd, het was dynamisch, de passing hard en strak, de passie droop ervan af. En dat 103 minuten lang.
Ja, NEC voetbalde heel goed. Natuurlijk, het leverde maar één doelpunt op en dat was te weinig, er waren misschien te weinig grote kansen, maar dat deed weinig af aan de prestatie en de amusementswaarde. Elke topploeg weet hoe moeilijk het kan zijn een tegenstander te verslaan die massaal en gedisciplineerd verdedigt, nu was NEC die topploeg. Er was 66% balbezit, 26 doelpogingen (Sparta 9), 11 corners (Sparta 3).
Uitslag
Ook bij Sparta hadden ze het door, ze hadden niks te vertellen en waren dan ook blij met hun puntje. Bij NEC werd er gebaald om de uitslag maar was er ook de trots op het goede spel.