Wichard

Het was een ‘Code Rood’ wedstrijd. Bij verlies zou de mestkar uitrijden en de lading op het Stadionplein gekieperd worden. Het werd geen Code Rood, er werd gewonnen. Maar laten we ons vooral geen zand in de ogen laten strooien. Het spel was matig. De overwinning werd vooral mogelijk gemaakt door een kwaliteitsarme tegenstander die nog moeilijker scoort dan wij (pas acht keer en in negen wedstrijden helemaal niet). Code Rood blijft naar ons loeren. Geen winst op RKC Waalwijk, aanstaande zondag? Maak dan de borst maar nat: na de WK/winterstop eerst thuis tegen Ajax en dan uit naar Vitesse.

Wat zorgen blijft baren is dat de kwaliteit van het spel achterblijft bij de kwaliteit van de spelers. We hebben op bijna elke positie een betere speler staan dan Cambuur, maar mogen uiteindelijk blij zijn met een magere overwinning.

Uitslag
Was de 0-1 overwinning verdiend? Nauwelijks. Best hard gewerkt hoor en ook een aantal goede kansen gecreëerd, maar dat gold voor Cambuur net zo goed. De uitzonderlijke treffer van Schöne, die ‘m van 25 meter in de kruising knalde, maakte het verschil.

Lees meer

Omdat voetbal uiteindelijk maar bijzaak is, begin ik met het trieste nieuws dat Gitta is overleden. Deze trouwe NEC-supporter, zat bij uitwedstrijden altijd in de Bleumbus en was daar als een moeder. We zullen haar missen en wensen de nabestaanden veel sterkte.

Tja, en dan weer over voetbal.

In ieder geval tot aan de start van het WK, zijn en blijven het de weken van: Jasper Cillessen.

Onze geweldige keeper blijft vooral de talking heads van het mediawereldje bezighouden. Volgens Raffie is het een ‘naar mannetje’, volgens Sneijdertje zei Jasper nooit zoveel in de kleedkamer, Wilfred Genee had dan weer gehoord dat Jasper ‘niet te genieten’ en ‘onhandelbaar’ zou zijn als tweede keeper, ‘dan moet je hem niet meenemen naar het WK’, wist Wimpie Kieft meteen en Valentijn Driessen, de onvermoeibare Ajax-kontenkusser van De Telegraaf, had gehoord dat Cillessen niet zo goed in de groep ligt en een Einzelgänger is.

Voor de duidelijkheid, het is natuurlijk legitiem om in een oordeel over een speler mee te nemen hoe iemand in de groep ligt.

Lees meer

Drie dagen na het zwaar bevochten gelijkspel tegen AZ, reisde het rood-groen-zwarte gezelschap af naar Heerenveen. Zoals we het nu zien is Heerenveen een concurrent voor de play-offs om Europees voetbal, en het heeft opeens een concurrent voor onze Jasper Cillessen in de gelederen! Leuk jongensboekverhaal, rond die Noppert, maar het is natuurlijk niet de bedoeling dat ie ook echt onder de lat van Oranje komt te staan. Alle reden dus om eens flink uit te halen, daar in het hoge noorden, en die Noppert helemaal gek te maken.

Zoals we inmiddels weten, liep het anders. Noppert kreeg de kans één hele mooie redding te verrichten op een al even mooi schot van Tavsan en was kansloos op een kopbal van Dimata, die net naast ging. En Cillessen? Tja, die was vooral alert bij een paar balletjes, liet zijn mooie trap zien (Noppert raakte ze toch een stuk minder) en was kansloos op een schot van Armin Sarr dat net naast ging.

NEC begon nog wel aardig, de fut was er na een half uurtje echter wel uit. Volgens spelers en trainer door de tweede verre uitwedstrijd in korte tijd. Nou ja, goed. In het volgende half uur nam Heerenveen het initiatief over waarna, door een oerdomme rode kaart voor Halilovic, na de zoveelste overtreding op de soms ongrijpbare Tavsan, het initiatief weer bij NEC kwam te liggen. Maar ja, geen fut meer, de tank was leeg, de koek was op.

Lees meer

Het stofwolkje van de transferperiode was in Nijmegen weer snel verwaaid. Het belangrijkste gebeurde gelukkig wel, er kwam een spits. Geen jongen die ze er de afgelopen jaren wekelijks in schoot, maar doeltreffender dan Pedro Marques zal ie toch wel zijn?

Voor de breedte kreeg Terry Lartey Sanniez nog een contractje (het is ‘m gegund) en Tavsan bleek slimmer dan hij door sommige fans wordt ingeschat, hij bleef en verdwijnt niet in een Grieks of Turks zwart gat.

Zo begonnen we de inhaalwedstrijd tegen AZ, in vergelijking met de wedstrijd tegen FC Groningen, met slechts één wijziging in de startopstelling: Marques stond weer in de spits, Jordy Bruijn begon op de bank.

Na de eerste drie wedstrijden heeft NEC de indruk achtergelaten een stevig, degelijk elftal op de been te kunnen brengen met een paar kwalitatieve uitschieters. Een team dat moeilijk te verslaan is en bij vlagen leuk voetbal kan laten zien. Dat er ook nog het één en ander aan schort werd ons door AZ wel even duidelijk gemaakt.

Je speelt niet tegen een AJAX of PSV met internationals met miljoenensalarissen, maar tegen een club met veel jonge zelfopgeleide spelers zonder status, een club die qua omvang voor je gevoel toch niet zo heel ver van NEC af staat. De kenner weet natuurlijk van de geweldige opleiding en de tientallen miljoenen die daar met transfers worden verdiend. Hoe dan ook bleek AZ, toen het in de tweede helft eenmaal zijn draai had gevonden, ons volledig te overklassen. Technisch, tactisch, qua duelkracht en conditioneel, kwamen we tekort. Het laatste half uur was zelfs een beetje pijnlijk en velen zullen, moe van de spanning, vol ongeloof naar de eindstand hebben gestaard.

Wat NEC fantastisch deed, was knokken. De grote krijger Márquez ging voorop in de strijd en Cillessen hield steeds goed het oog op alle gebeurtenissen die zich voor hem afspeelden, en pakte bijna alles.

Lees meer