De wedstrijd tegen Fc den Bosch, was er normaal gesproken één om snel te vergeten. Het potje past helemaal in de eindeloze reeks net-niet-ervaringen van de laatste jaren: dit is het moment om toe te slaan, de weg naar de top (van de KK-divisie, maar toch) ligt open, dus gaat het mis. Niks nieuws onder de zon. Ware het niet dat, de tot dan als betrouwbaar en stoïcijns beschouwde, Kevin Bukusu ons verbijsterde met een schitterend eigen doelpunt. Een ‘no look’-pass op het eigen doel, hemeltergend mooi.
Naast historische overwinningen, promoties, schitterende doelpunten, etc., zijn het de flaters die het voetbal zo mooi maken. De momenten van onbegrijpelijk en kolderiek falen. En dan het liefst nog op een beslissend moment of in een belangrijke wedstrijd. Zo beschouwd is het de vraag hoe lang de flater van Bukusu zal beklijven, het was maar een doorsnee pot.
Er zijn andere flaters, in een belangrijke wedstrijd en beslissend, die we niet snel zullen vergeten. Zowel in ons voordeel als ons nadeel. Er zijn wel grote verschillen in de emoties die het losmaakt. Een flater in het voordeel van NEC is ongeloof gevolgd door euforische blijdschap, een flater in ons nadeel is ongeloof gevolgd door woede en zwarte humor. Om de Bukusu kater sneller te kunnen verwerken, twee voorbeelden van flaters in ons voordeel. Allebei van de Europese campagne 2008. Eerst uit tegen Dinamo Boekarest. Ver in blessuretijd stond het nog 0-0 toen dit gebeurde:
Schitterend gemist. Het ultieme billenkramp moment. Dit is toch veel mooier dan de wedstrijd rustig uitspelen? Een zenuwslopende verlenging bleef ons bespaard.
