Wichard We trappen de dag af met de uitslag van de Speuler van de Maand December verkiezing en eindigen met het verslag van de aanstaande overwinning op FC den Bosch. Een lekker NEC-dagje gaat het worden.
Wat ons betreft best verrassend is door jullie tot DTH Speuler van de Maand December gekozen:
Ole Romeny
Nog even doorzetten mensen. Ook over december 2019 moet namelijk nog de DTH Speuler van de Maand gekozen worden. Met slechts drie wedstrijden, waarvan twee tranentrekkers, is dat voorwaar geen makkelijke opgave. Maar pas op! We beleven tot nu toe dan een matig seizoen (niet geheel onverwacht overigens), de Speuler van de Maand verkiezingen hebben dit seizoen toch al een paar mooie winnaars opgeleverd.
Met respectievelijk Anthony Musaba, Mart Dijkstra, Rens van Eijden en Bart van Rooij was het mooi verdeeld tussen jong talent en ervaren rotten. Musaba heeft inmiddels zeven keer gescoord, Dijkstra is stabiel op het middenveld(!), Van Eijden maakte een sterke comeback en met Van Rooij hebben we eindelijk eens een goede rechtsback.
Met een volle pens van de oliebollen, kerstdiners en (in mijn geval) een lichtelijke kater zijn we zomaar 2020 binnen gegleden. Ik weet nou niet of mijn hoofdpijn alleen te wijten valt aan de champagne van gisteravond. Het bedenken en schrijven van een positief stuk over NEC valt me niet mee vandaag.
We zitten dus weer klem in een overgangsjaar. Zoals eerder al beschreven, het jeukwoord van de laatste seizoenen. (zurige galsmaak in mijn mond). Een overgangsjaar zou ook te kort doen aan de situatie waarin NEC zich bevindt. Ik heb eerder het gevoel dat we als club klem zitten in een draaideur. En waarom denk ik nou aan een spartelende Bruls in de draaideuren van de V&D? Over vergane glorie gesproken. Het zal de nawerking van de champagne wel zijn. We willen naar binnen, we willen naar de eredivisie maar we zitten muurvast en duwen heeft sowieso geen zin. Af en toe komt de deur in beweging (bijvoorbeeld door de hoop op een periode titel) maar dan schiet het kreng weer door en draaien we met een noodgang door waardoor we plotsklaps weer buiten in de kou staan.
Ik denk dat we voorlopig deze winkel maar beter links kunnen laten liggen. We hebben toch geen geld om uit te geven en laten we in godsnaam niets op krediet kopen. Daar hebben we door het verleden, neem ik aan, van geleerd. Dus sjouwen we nu platzak door de stad en in plaats van sikkeneurig of jaloers te zijn op anderen die met (geleend) geld blijkbaar alles kunnen kopen, kunnen we denken aan wat we wel hebben. Ons geluk is dat we fan zijn van een prachtige club. Een heerlijke arbeidersclub die speelt in de mooiste stad van Nederland. Een club die speelt in het Goffertpark, aangelegd door en voor Nijmegenaren. Honderden fietslampjes in het donker door het park op weg naar een avondwedstrijd. Trotse vaders (en moeders) die met hun verwachtingsvolle kroost hand in hand de trappen af lopen naar de ingang van hun vak. Een stadion wat echt nog een stadion is en waar de tijd, getuige de oude stadionklok, stil lijkt te staan. En dan toch vanuit een soort automatisme kijken hoe laat het is. (Ik weet niet of meer mensen hier last van hebben maar dat gebeurt mij vrijwel elke keer als ik aan kom fietsen). Dit is onze identiteit, dit is wie we zijn en zo bezien is stilstand niet erg. Voor ons geen troosteloos industrieterrein of evenementenhal. Voor ons geen Rus, Chinees of Sjeik.
Goeie genade wat was het spannend deze maand. Tot een paar uur voor het sluiten van de poll was niet duidelijk wie deze maand de DTH Speuler van de Maand November zou worden. Zou Rens van Eijden zijn titel prolongeren of was het zijn jonge uitdager Bart van Rooij die dit keer met de eer ging strijken?
Hij kwam, zag en overwon, is voor zo’n jonge hond opmerkelijk constant, komt uit de eigen opleiding…de winnaar is: Bart van Rooij!
