Als supporters kregen we tegen AZ even een tikkie. Kansloos eraf, dat was al weer even geleden. Een veel hardere tik kreeg Rens van Eijden. Hij zag zijn transfer naar Dinamo Moskou, na weken gedoe, in rook op gaan. Rens zou een oogafwijking hebben, hij liet ze laseren en werd goedgekeurd. Wat er daarna gebeurd is weten we niet, maar de Russen maakten het zo bont dat Rens er geen zin meer in had. Voor hem hoefde het niet meer, hij zette een streep door Dinamo en kwam naar huis. Een moedig besluit, want de transfer naar Rusland had hem financieel onafhankelijk gemaakt. Het afblazen van de transfer was voor Rens zoiets als het verbranden van een winnend staatslot.
Na de bezetting van De Krim, de oorlog in Oost-Oekraïne en het neerhalen van MH17, weten we allemaal wat Rusland is en hoe het daar zo’n beetje werkt. In vergelijking met deze kwesties is het niet doorgaan van een voetbaltransfer natuurlijk klein leed, maar de manier waarop kun je gerust typerend noemen, met een grote minachting voor eerlijkheid, openheid en menselijkheid. Zijn NEC en Rens naïef geweest? Moeilijk te zeggen, maar ik denk het niet. Ook als je niet naïef bent kun je verrast worden door de onbeschoftheid van anderen.
Maar wees gerust, met het huidige Rusland zal het nog slecht aflopen. Ongeveer zoals hieronder te zien is: Russisch mannetje voelt zich groot en sterk, maar hoogmoed komt voor de val en hupsakee daar gaat ie, op de vlucht.