De PR-pipo’s in Goffert zullen ervan gruwelen. Het is voorbarig. Het is een self fulfilling prophecy. Het kan allemaal nog goed komen (zie het doldwaze seizoen 2007 – 2008). Het is negatief denken. We zijn ‘pas’ negen wedstrijden bezig. De selectie is vernieuwd en moet nog op elkaar ingespeeld raken. Maar laten we wel wezen: het is nog niet eens half oktober en het gevreesde degradatiespook is na een kleine twintig jaar terug in het Goffertstadion.
In de jaren tachtig en negentig was de gehate kwelgeest, die van eredivisieclub naar eredivisieclub reist, kind aan huis in de oude Bloedkuul. Los van de overleefde nacompetities waar het gehate voetbalfantoom nog net op tijd het stadion uitgejaagd kon worden, sloeg hij in die periode niet minder dan drie keer genadeloos toe. Tranen, wanhoop, leeglopende selecties en tribunes en verhalen over het definitief verliezen van de aansluiting met de concurrentie / de Eredivisieclubs / Vitesse / de slag om goede spelers / de beschaving waren aan de orde van de dag.