De week van

Om de volle omvang van een bepaalde situatie echt op waarde te kunnen schatten moet je soms even een moment van bezinning inlassen en wat zaken in perspectief plaatsen.

Op 9 april 2021, bijna exact drie jaar geleden dus, was NEC op bezoek in Rotterdam bij een uitermate zwak presterend Excelsior. Onze ploeg legde nog wel een acceptabele eerste helft op de mat, maar gaf de wedstrijd in het tweede bedrijf volledig uit handen en verloor met 2-1. Vier dagen eerder, op Paasmaandag in de eigen Goffert, in hondsberoerde weersomstandigheden met hagel, wind en sneeuw, had Telstar in de tweede helft de stand gelijk getrokken tot 1-1. En drie dagen dáárvoor hadden we met 0-2 verloren uit bij Almere City. Dit alles in de Keuken Kampioen Divisie, waar we al meerdere jaren troosteloos en uitzichtloos rondzwommen. Het voetbal was niet om aan te gluren, coach Rogier Meijer zat op de schopstoel en we gleden langzaam af naar een anonieme plek 7 tussen het tweede garnituur van het Nederlandse profvoetbal. Pikant feitje: aartsrivaal vitesse eindigde datzelfde seizoen op plek 4 in de Eredivisie en haalde de bekerfinale, waarin latere landskampioen Ajax met 2-1 te sterk bleek.

Dit gebeurde allemaal ‘slechts’ drie jaar geleden.

Lees meer

Ik beschouw mezelf als een traditionele, misschien wel ouderwetse voetbalsupporter. Als we scoren juich ik en als we winnen gaan beide vuisten de lucht in na de wedstrijd richting de spelers, roep ik heel hard YES en stap ik met een grijns in de bus terug naar huis. Daar bespreken we dan de hoogtepunten en genieten we extra van het gekochte drankje. Als we verliezen dan baal ik, maak ik soms een wegwerpgebaar richting spelers na afloop (zeker als de inzet onder de maat was), komen er krachttermen van teleurstelling uit en nuil ik in de bus op de terugweg. Dan is Meijer een tactisch onbenul, was de tactiek drama en kunnen de spelers er geen ruk van. En af en toe was de scheids natuurlijk ook klote en lag het ook aan hem.

De uitwedstrijden het afgelopen jaar zijn fantastisch. De sfeer is top, de aantallen gigantisch en er is nauwelijks gezeik. Die sfeer en die aantallen, maken me trots om NEC supporter te zijn. Helaas wordt deze support de laatste wedstrijden steeds minder beloond door de spelers op het veld met goed voetbal en vooral ook punten. Langzaam glijden we af naar de kelder en dat is een plek waar deze selectie niet thuis hoort. Tegen PSV kun je natuurlijk verliezen, maar de manier waarop, zonder lef en met slechts een enkele kans, dat was gewoon ondermaats. Een week eerder in de eerste helft tegen Sparta was het voetbal zelfs zo ontzettend slecht, dat niet alleen de basis werd gelegd voor de nederlaag, maar ook voor mijn koppijn in de avond. Om nog maar te zwijgen van de boosheid en frustratie voor de hele week erna.

Lees meer

Terwijl we weer in een lockdowntje zijn beland, laat NEC ons als opkikkertje in donkere dagen een beetje in de steek. Onnodig puntenverlies en in de laatste wedstrijd ook slecht voetbal. Hoe welkom was dan ook het door Wilco van Schaik gebrachte nieuws, dat het huidige Goffertstadion nog te fixen is en dat er na de winterstop, op 15 januari, weer met publiek gevoetbald kan worden. Mits de coronasituatie het toelaat, moet je er uiteraard bij vermelden.

Het stadion, het stadion, het stadion. Al sinds 2008, met de presentatie van te Teletubbie-stadion, hebben we het over de noodzakelijke verbouwing. Het is een wonder dat we dertien jaar later zonder die verbouwing nog bestaan. Nou ja, wonder, zeg maar Boekhoorn en een aantal leuke uitgaande transfers. In de Voetbal International van deze week staat een uitgebreid artikel over de herstructurering van de club door Boekhoorn en Van Schaik met ook weer nieuws over de stadionplannen: bouwstart in 2024, klaar in 2025, 200 appartementen, twee tribunes worden uitgebreid, 16.000 plaatsen, De Eendracht wordt uitgebreid met moderne trainingsfaciliteiten, begroting naar 16 miljoen euro.

Lees meer