Na de verliespot in eigen huis tegen FC Twente, was het vanavond de tweede ploeg uit de top 4 van vorig seizoen die NEC voor de kiezen kreeg in de openingsfase van dit seizoen. Het uitduel bij AZ is sowieso een zeer beladen pot, want iedere NEC-fan zal ongetwijfeld nog die vreselijke beelden op zijn of haar netvlies gebrand hebben staan van Bas Dost die neerzeeg naar de grasmat en de haag van geschokte spelers die meteen rond hem werd opgetrokken. Gelukkig gaat het inmiddels weer goed met Bas, al werd hij vanavond uiteraard node gemist. NEC heeft immers nog altijd geen versterking weten te vinden in de punt van de aanval. En met Koki Ogawa nog altijd herstellende van een schouderblessure, moest vanavond Rober Gonzalez opdraven in de spits. Hij wisselde daarmee stuivertje met Ouaissa, die ditmaal als aanvallende middenvelder achter Gonzalez fungeerde. Daarmee was de basis van vanavond dezelfde als die tegen Twente, met alleen de spitsenwissel als aanpassing. Op de bank bij NEC zat overigens ex-Az’er Ouwejans, die deze week transfervrij overkwam van Scalke ’04. Een potentiële toptransfer voor NEC, waarbij de concurrentie op linksback opeens flink is toegenomen.
Geen categorie
Zo zagen wij het: NEC – FC Twente
Daar gaan we weer! De voorbereiding zit erop en het Eredivisieseizoen 2024-2025 begon vanavond voor NEC in de eigen Goffert. NEC krijgt meteen een flinke vuurdoop dit seizoen, want in de eerste zeven duels treffen we de top-4 van afgelopen seizoen, te beginnen vanavond met FC Twente. De ploeg heeft deze zomer wat mutaties gehad en we zagen ook Sandler, Hansen en Ogawa wegvallen met blessures. NEC had daardoor vanavond geen ‘echte’ spits, waardoor Ouaissa – deze winter al aangekocht maar nog een half jaartje gestald bij zijn oude club Roda – in de punt van de aanval moest beginnen. Achterin zagen we een oude bekende terugkeren in de basis, want Ivan Marquez wordt dit seizoen gehuurd met een optie tot koop en mocht dus meteen Sandler vervangen. Na het vertrek van Cillessen werd de keepersstrijd tussen eigen jeugdspeler Roefs en nieuwkomer Van Gassel in het voordeel van Roefs beslecht. Roefs maakte vorig seizoen een prima indruk tijdens bekerwedstrijden en de blessureperiode van Jasper, maar het blijft afwachten of hij dit ook wekelijks kan etaleren over een heel seizoen. De van De Graafschap overgekomen Onal startte op de rechtervleugel, terwijl Sano en Gonzalez (alsnog overgenomen van Real Betis deze zomer) de plekken achter gelegenheidsspits Ouaissa en op de linkervleugel mochten invullen. Ook vermeldenswaardig is dat Bart van Rooij in de nadrukkelijke belangstelling staat van de tegenstander van vanavond, FC Twente. De Tukkers hadden dit ‘op ziijn Ajax’ deze week al gelekt, wellicht in een poging onrust te zaaien voor de pot van vanavond. Maar Bart begon gewoon bij ons aan de aftrap.
De week van… altijd weer die spits.
Het is al sinds jaar en dag het grote pijnpunt in de selectie van NEC: de spitspositie. Iedereen weet het, maar niemand lijk er een oplossing voor te kunnen vinden. De laatste echt memorabele spits die NEC had is Björn Vleminckx, die in het seizoen 2010-2011 zelfs topscorer werd van de Eredivisie. Maar ja, dat is inmiddels alweer dertien seizoenen geleden. Het jaar daarop deelden Platje en Zeefuik twaalf competitiegoals (allebei zes), maar was het vooral middenvelder Schöne die met elf doelpunten de produktie verzorgde. In het daaropvolgende seizoen was de inbreng van Platje onvoldoende om aan te kunnen blijven haken bij de subtop, waar we ook toen op mikten. Ruud Boymans werd daarom in de winterstop gehuurd van AZ om NEC meer stootkracht voorin te verlenen. Boymans scoorde meteen de winnende tegen vitesse, maar kampte met een conditionele achterstand en liep bovendien ook al snel een achillespeesblessure op, waardoor zijn inbreng bij slechts twee basisplekken en vijf invalbeurten bleef. NEC zakte in de tweede seizoenshelft ver weg en werd uiteindelijk zelfs 15e, voornamelijk door gebrek aan stootkracht voorin. Het seizoen daarop werd trainer Alex Pastoor al na drie wedstrijden de deur gewezen en zou NEC uiteindelijk onder leiding van Anton Janssen degraderen. Toch was de spits van dat seizoen zowaar zeker niet de minste; Michael Higdon scoorde namelijk een uiterst respectabele 14 goals. Het bleek echter niet genoeg om NEC te redden van de afgrond.
De week van…NEC
We zijn weer begonnen. Er is getraind en er is een oefenwedstrijd gespeeld in het verre Zeeland. Het zijn de eerste stappen na een moeilijk te evenaren seizoen. Interessant is of NEC kan vasthouden wat het afgelopen seizoen is opgebouwd en of er zelfs stappen gezet worden die van NEC een nog grotere club kunnen maken.
Na de laatste promotie is NEC enorm gegroeid. Het gaat dan niet alleen over de sportieve prestaties. Nee, het zijn de prachtige trainingsvelden die er tegenwoordig liggen, de nieuwe shirtsponsor die een miljoen per jaar aftikt, de mooie shirtjes en zo, die steeds meer onderdeel zijn van het straatbeeld, de bedragen die worden neergelegd voor jonge talenten uit de KKD, de prachtige aankleding van het stadion met de nieuwe stoeltjes, de grote aantallen uitsupporters en meer. NEC is een grotere club geworden, misschien wel groter dan het ooit is geweest.
Natuurlijk is het fundament nog niet uitgehard, we kunnen het nog niet zonder Boekhoorn, maar met goede mensen op de belangrijke posities, is er reden tot optimisme. Grootste risico, naast het wegvallen van Boekhoorn, is het vertrek van Van Schaik. Zo’n wisseling van de wacht is altijd linke soep, zeker als iemand er al lang zit en de club zo naar zijn hand heeft gezet. Maar het gaat gebeuren, ergens de komende jaren.