Zo zagen wij het

Toen het binnen acht minuten 0-2 stond, was het even afwachten of Ajax over de rug van NEC de 8-0 van Feyenoord tegen GA Eagles zou gaan compenseren. Dat viel mee en zo was de 1-5 geen mee- en geen tegenvaller.

Uiteraard was de basisopstelling vandaag weer anders dan tegen FC Groningen. Dit keer een 5-3-2 waarin Heinloth weer terugkeerde als linksback en Bikel de plaats van Von Haacke op het middenveld innam. Voorin moest het gevaar komen Awoniyi en Grot. De bedoeling was duidelijk, de boel dichttimmeren en in balbezit zo snel mogelijk de twee spitsen zoeken.

Doordat Golla in de vierde minuut een voorzet in eigen doel gleed en Bikel vier minuten later onnodig balverlies leed, deed het strijdplan er al snel niet meer toe en was het dus meer de vraag of NEC de schade beperkt zou kunnen houden.

Gelukkig was Ajax niet van plan vanavond tot het gaatje te gaan en bleef NEC als team overeind. Met Kadioglu voor Sturing leverde dat nog een redelijk vermakelijke tweede helft op met als hoogtepunt een prachtig doelpunt van het 17-jarige supertalent.

Bizar, na een 1-5 nederlaag, maar de spelers gingen zowaar met applaus het veld af.

Lees meer

Weer gooide Hyballa de boel om en weer werd er verloren: 2-0.

Groeneveld werd Fomitschow, Grot kreeg rust en werd Awoniyi. Verder speelde de 19-jarige Sturing in plaats van de geschorste Golla, stond Kadioglu in de basis en ging Bikel naar rechtsback door de blessures van Dyrestam en nu ook Heinloth.

Je zou misschien verwachten dat er voortgeborduurd zou worden op de 4-3-3 waarmee NEC in de tweede helft tegen Vitesse aardig voetbal liet zien, maar het werd een soort 4-5-1, waarin Fomitschow vanaf links en Rayhi vanaf rechts bij balbezit waarschijnlijk voorwaarts moesten om Awoniyi te bedienen.

Wat moet je ervan zeggen? Het begon aardig waarbij FC Groningen door het centrum een paar keer verrast werd en Awoniyi had moeten scoren toen hij door Rayhi alleen voor de keeper werd gezet. Maar Awoniyi is gewoon niet zo’n goede voetballer dus scoorde hij niet.

Daarmee ontrolde zich het scenario PEC Zwolle-uit. Na een sterke openingsfase komt de tegenstander wat beter in het spel, de tegenstander scoort en dan voel je eigenlijk al dat het gebeurd is. De spelers weten hoe moeilijk het elftal tot scoren komt, een achterstand moet daardoor voelen als een genadeklap.

In de tweede helft kreeg NEC nog wel een paar goede kansen, maar Groningen kreeg er nog veel meer en was op alle fronten beter.

Lees meer

NEC deed vanavond waar het goed in is, countervoetbal vanuit een gesloten verdediging. De tactiek klopte dus en dat leverde een hele andere partij op dan de kansloze thuiswedstrijd die we tegen PSV speelden.

Natuurlijk stond NEC soms flink onder druk en was er bij vlagen veel dreiging van PSV, maar overlopen werd de ploeg niet. Er was een oliedomme overtreding van Bikel voor nodig om PSV aan een voorspong te helpen. Penalty, 1-0 in de twintigste minuut (Van Ginkel). Nou dat was het dan, denk je, wordt een nulletje of vier.

Maar dan is daar opeens de gelijkmaker uit een magistrale counter, afgerond door Messaoud (30e minuut). Verdedigen en counteren, verdedigen en counteren, dat is ons spel Herr Hyballa.

In de tweede helft krijgen we wat ongelukkig de 2-1 tegen (Ramselaar, 55e minuut) maar blijft de ploeg lekker voetballen. Sterker nog de tweede helft is beter dan de eerste. Omdat PSV de derde niet weet te maken, worden de sterren steeds nerveuzer.

NEC dringt aan en dat leidt nog tot een paar paniekerige situaties in het strafschopgebied van de Eindhovenaren. Cocu ziet zich zelfs genoodzaakt om met Schwaab nog een extra verdediger in te brengen. In de 83e minuut scoort Dumic, die dan al even in de spits staat, een schitterend doelpunt! Helaas, buitenspel.

Pas ver in blessuretijd, als heel NEC op de gelijkmaker jaagt, maakt PSV de derde (Luuk de Jong).

Verdomd jammer maar de ploeg heeft de clubkleuren vanavond met verve verdedigd.

Lees meer

NEC behoort dit seizoen tot de zwakkere broeders in de Eredivisie en dat is mooi, heel mooi. Elke wedstrijd is van levensbelang, elke wedstrijd een finale. Zo’n seizoen als in de Jupiler League, waarin je alles wint, is slaapverwekkend. Deze wedstrijd tegen ADO riep van te voren al de emoties op die het bezoeken van een voetbalwedstrijd zo mooi maken: het heerlijke vooruitzicht op de euforie van een belangrijke overwinning strijdt met de angst voor een troosteloze afgang tegen een zwaar gehavende tegenstander.

Dit keer kwam het allemaal goed.

Tegen een ADO dat veel spelers miste, waaronder het centrale duo Beugelsdijk-Meissner, was NEC al snel dreigend. Verschillende keren maakte NEC gebruik van de verdedigende zwakte en dat leidde al binnen 12 minuten tot een 2-0 voorsprong. De eerste werd, na een prachtige steekpass van de zwervende Kadioglu, mooi en kundig afgemaakt door Kevin Mayi. De tweede werd onder aanhoudende NEC-druk door ADO verdediger Ebuehi in eigen doel gekopt.

Eigenlijk speelde NEC vanaf dat moment weer het spelletje dat we inmiddels zo goed kennen. Inzakken, georganiseerd en met overgave verdedigen en loeren op de snelle uitval. Kort voor rust leidde dit tot een derde, weer mooi uitgespeeld doelpunt. Mayi steekt op Rayhi die knap afrond.

Je hoopt dan dat NEC in de tweede helft ontspannen en swingend er nog een paar bij prikt, maar daar kwam het niet van. NEC liet het machteloze ADO aan de bal en ‘geloofde het wel’ of ‘speelde de wedstrijd geconcentreerd uit’ of ‘kon niet beter’, het is waarschijnlijk allemaal waar.

Lees meer